Eerst een citaat:
Dieses Buch ist denen gewidmet, die darin nicht erwähnt werden: den wenigen Männern, die sich nicht dressieren lassen, den wenigen Frauen, die nicht käuflich sind – und den Glücklichen, die keinen Marktwert haben, weil sie zu alt, zu häßlich oder zu krank sind.
Herkent u het? Het bewuste boek verscheen in 1971 en maakte Schlagzeilen. De oppergodin van de nieuwe feministische golf in Duitsland ontstak in woede. Hoe durfde die vrouw, wat dacht ze wel? Ik kom erop terug omdat ik zie dat vergelijkbare denkpatronen zich eindeloos herhalen. Afgelopen jaar, gedoe over een Vrouwenpartij, een debat in de Balie, een hoogst vervelende dame met een pamfletje en wat ze zich rechtens mij dacht te kunnen permitteren. Uit de geschiedenis worden geen lessen getrokken, zoveel is zeker. Iets analyseren is er niet bij als de slogans maar over komen. De lading die ze dekken daar heeft vrouw geen besef van.
Kort samengevat, betekent vrouwenemancipatie emancipatie tot het patriarchaat? Dan doe ik er verder het zwijgen toe.
Als inleiding op een TV debat nog een citaat uit dat geruchtmakende boek:
Die Frauen können wählen, und das ist es, was sie den Männern so unendlich überlegen macht: Jede von ihnen hat die Wahl zwischen der Lebensform eines Mannes und der eines dummen, parasitären Luxusgeschöpfes – und so gut wie jede wählt für sich die zweite Möglichkeit. Der Mann hat diese Wahl nicht.
Nu de discussie, nou ja discussie. Zoals het betaamt voor een door en door autoritaire persoonlijkheid wordt over de gesprekspartner heen gewalst. Deze wordt in dit geval hoogst onsmakelijk beledigd en er wordt, geen grap, met justitie gedreigd. Tja, dacht ik toen, in de goeie ouwe tijd beperkte zich iets dergelijks in de openbaarheid tot Einzelfällen, nu gebeurt het dagelijks op internet in duizendvoud. Kijk maar, een schoolvoorbeeld van waartoe dogmatici in staat blijken te zijn, niet gehinderd door enige diepgang.
Een terugblik van de schrijfster op dat gesprek: “Ich explodiere mehr nach innen”. En Alice Schwarzer? Zij is momenteel in een groot belastingschandaal verwikkeld. Niets verwondert me meer.
En de liefde?
Marcos António da Fonseca Portugal: Você trata amor em brinco
Sandra Medeiros et Joana Seara avec L’Avventura London dirigé par Zak Ozmo
Alice of Esther? Waar mijn hart ligt is wel duidelijk, dacht ik zo. Nog liever kies ik voor Sandra èn Joana…
Bronnen: Esther Vilar: “Der dressierte Mann” (1971) – Alice kontra Esther: WDR (1974)
Muziek: HYPERION, CDA67904
