Golshifteh Farahani
(Iranian actress, Body of Lies, Poulet aux prunes, Exodus : Gods and Kings)
Het wordt de hoogste tijd dat ik me laat bijscholen in Algemeen Beschaafd Bataafs. Een gezaghebbende bron is zonder twijfel Krapuul, gelet op het feit dat deze site een referentie is voor welingelichte lieden. Bereisde lieden, welbespraakt. Ze zijn vanuit Amsterdam de wijde wereld ingetrokken, zijn in Pekin, Shanghai en Singapore neergestreken, ze hebben ons vroeger Indië verkend, zijn kind aan huis in Tokio en kennen elke straathoek in New York en San Francisco, zijn opgetrokken met de straatkinderen in Nairobi en Mexico City en hebben vele, vele vrienden in Israël en onder de Palestijnen. Zelfs de bordelen van Bangkok kennen ze als hun broekzak. Veldwerk hebben ze verricht onder de indigene volkeren in het Amazone oerwoud. Hun talenkennis is navenant, zeg maar van Maleis tot Mestreechs.
Hun zintuigelijke waarneming is bijkans onfeilbaar, ze ruiken, zien en horen als geen ander. Kortom, ze zijn onze betrouwbare gidsen in wat het aardse doolhof van natuur en cultuur mag heten. Dat vergat ik nog te zeggen, de natuur kent geen geheimen voor ze, zeg maar van de antarctica tot de diepzee niet. Het vogelsperspectief is hun meer dan vertrouwd. Wat een schril contrast dit alles met die gastarbeiders en dobbernegers. Bataven zijn niet voor niets de uitverkoren Gods en vormen de bekroning van zijn schepping. Hun oordelen zijn feilloos. Lees maar:
Als hypocriete zakken stront als Ahmed Marcouch van de partij van het etnisch monopolie en het vernederen voor de eigen groep, van de partij van schedelmeters en Ariër-verklaring 2.0, het ‘vol is vol’ a la fascist Janmaat en het voortdurend stemming trappen jegens Turken en Marokkanen in ons land en niet te vergeten het steunen van nazi’s eldersniet voortdurend hadden lopen janken dat moslims ‘afstand moeten nemen’ en hadden lopen flirten met allerlei nazi-mediain dit land om maar vooral als ‘bruintje’ bij het boze blanke baasje wier zorgen je serieus moet nemen en die je erbij moet betrekken in het gevlei te komen, waren er wellicht helemaal geen nazi’s gisteren met een spandoekje in de weer geweest.
(bron: Krapuul 8 februari 2015)
Hypocriet? Walgelijk?
Je zult maar zoon zijn van een gastarbeider in Batavenland. Dan wordt je bevolen van welke partij je lid hoort te zijn, dan heb je je aan te passen, dan wordt je verteld welke brieven je te schrijven hebt, dan heet je medeverantwoordelijk te zijn voor de daden van geestverwanten, geloofsgenoten, stadgenoten. Dan heet je Ahmed A of H. Probeer het nou eindelijk te begrijpen, jullie zullen nooit deugen, wat jullie ook zeggen of doen, het wordt altijd als verkeerd, fout, negatief beschouwd. Over en weer elkaar voor rot schelden is het handelskenmerk van de Bataaf, dat moeten jullie onderhand weten, in en buiten jullie partij. De werkelijke ziel van de Bataaf zullen jullie nooit doorgronden. Troost voor jullie, jullie zijn niet de enigen.
Interview met Selçuk Öztürk: Öztürk heeft nergens spijt van…
Tibaert heeft ook nergens spijt van. Is ook geen enkele reden voor.
Zeg André, wat had je me in november 2012 te melden en Ina, wat snapte ik toen niet? Hebben jullie het “bewijs” van Huib al mogen zien? Kleine dingen, grote gevolgen. Tja, fascisme zit soms in een klein hoekje. Helaas voor jullie, jullie komen er niet mee weg. Dat wil ik namelijk laten zien, hoe je het herkent, dat er verzet tegen mogelijk is, dat schoften niet altijd vrijuit gaan.
Uitgelichte foto: bron: Egoïste Magazine
