Vroeger, in de goede oude roomse tijd had je de biecht. Alles bleef binnenskamers, in dat hokje. Sinds jaar en dag zitten we nu helaas opgescheept met de openbare biecht. Alles, letterlijk alles wordt getoond en uitgesproken. Niets mag meer verborgen blijven, dan is er wat met je en er worden waarheden over je verkondigd die je in verbijstering achterlaten.
Het meest geloofwaardig zijn mensen die zich als slachtoffer presenteren, zeker als seksualiteit in het spel is. Ze worden op hun woord geloofd en wee diegene die vraagtekens plaatst.
Wil je in de media scoren dan is seks en crime een eerste vereiste. ’s Nachts volgt dan wel de porno, zodat weer het evenwicht hersteld wordt tussen mentaal en fysiek bloot gaan. Of je wilt of niet, door kennis te nemen van al dat gedoe word je murw geslagen, vervalt de massa in apathie in de geest van wat is de wereld toch slecht. Wie is er mee geholpen? De terecht of ten onrechte gepresenteerde slachtoffers? Vergeet het maar. In feite worden ze ten tweede male verkracht, onderwijl hun familie en kennissenkring voor het blok zettend.
Al bij al, stompzinnigheid met al dat ach en wee. De aanleiding voor deze openbare biecht mijnerzijds is deze tweet, die ik bij een van mijn volgers zag: “En Snappie… als je denkt dat ik door reacties als die van jou mijn mond ga houden hierover, dan zit je er naast.”
Wat heeft Joop uitgevreten, was mijn eerste gedachte, iemand die niet van humor gespeend is. Nou, hij reageerde op een blogje, waarin het volgende te lezen staat:
Ik groeide op in een gezin waar ik voor mijn gevoel altijd mijn dankbaarheid moest tonen. Ik leerde al op jonge leeftijd rekening te houden met anderen. (…)
Ik zag al van jongs af aan Pim, mijn oudere buurjongen, als mijn grote broer. (…)
Waar hij maar kon misbruikte hij mij. (…)
Als ik het wel begrepen heb vroeg Joop zich af waarom nooit het woordje nee is gevallen. Dat mocht niet van het slachtoffer, dat mocht niet van de notuliste en dat mocht niet van andere meelezers. Die cultuur is dus ontstaan. Verstand op nul en zie wat ze mij hebben aangedaan. Mij steekt het enorm dat praktisch nooit gepraat wordt door al die zo gevoelige meelevende mensen over het specifieke geweld tegen vrouwen en kinderen dat zich genesteld heeft in deze o zo “vrije” maatschappij. Je hebt de indruk dat het voor hen doodeenvoudig niet bestaat of dat ze het niet waarnemen willen.
De kop van jut wordt dan iemand als Joop. Voor alle duidelijkheid stel ik hem hier voor aan de hand van zijn Twitter-TL. Z’n laatste tweet van afgelopen avond: “Stel dat je nou alles in je leven bereikt hebt, letterlijk alles? Ben je dan wel gelukkig?”
Ps: Om gemekker over auteursrecht voor te zijn maak ik de notuliste van dat tragisch verhaal erop attent dat ik gebruik maak van mijn recht op citeren. Onder haar blog staat namelijk:
© 2012 – 2015 MarySjabbens.nl. Alle rechten voorbehouden.
Niets van de content mag worden gekopieerd, vermenigvuldigd of anderzijds gebruikt worden zonder schriftelijke toestemming.
Zichzelf omschrijft ze als:
Mijn bio op twitter is aardig volledig: Kritisch, Nieuwsgierig, Moeder, Behulpzaam, Humor, Gehuwd, Regelaar, Spontaan, Flapuit, Creatieve geest, Ideeënbrein, Blogger, #twittertaalgids en oh ja ook nog: a-technisch ben ik.
Oordeel zelf… Of hoeft het al niet meer? Uiteraard is a-technisch zijn een teken van verhevenheid.
Afbeeldingen uit Margaret Coulson Walker – “Lady Hollyhock & Her Friends” – Illus. by Mary Isabel Hunt – Garden City: Doubleday, Page, & Co. (1917) – bron
