Conrad Felixmüller: Im Kohlerevier – Heimkehr der Kohlenarbeiter (1920)
De contouren van de globalisatie worden steeds duidelijker. Er waren twee wereldoorlogen voor nodig en talloze andere, maar lukken gaat het. Immers kapitalisme is brandstof in de vorm van steenkolen, uranium, gas en bovenal nog steeds olie.
Lang leve onze petrochemische industrie met al zijn verworvenheden, van medicijnen, kunststofkozijnen en plastic zakken tot ons voedsel toe. Het klimaat wordt aangepast, de natuur ondergeschikt gemaakt en snelheid bepaalt ons leven. Enkele nevenwerkingen en afvalproducten moeten we voor lief nemen, dat hoort nu eenmaal bij een wereld die tot een grote metropool aan het worden is.
Het is even wennen, die werkelijke globalisatie, maar bewapend tegen mensen die ons overlast bezorgen zijn we. Wij beschikken over de benodigde middelen, zij niet. Geen grapje… Kortom, wij gaan verder op de ingeslagen weg waaruit de nieuwe mens zal voortkomen.
Nog een welgemeende waarschuwing. Verstoor het grootse project kapitalisme niet van binnenuit. We kennen de gevolgen. Om dicht bij huis te blijven, van de mijnwerkers in Wales tot de boeren in Groningen.
Voor het overige, u kunt rustig gaan slapen, er wordt voor u gezorgd.
Uitgelichte afbeelding: Conrad Felixmüller – bron
