Fatsoensterrorist

Jur Kuipers: Oost-Groningen




Zijn mensen kuddedieren die snakken naar orde, regelmaat en duidelijkheid? Of worden ze in die zin gekneed, terwijl onderhuids blijft knagen dat er zaken zijn die niet kloppen, niet deugen? Niemand die hen helpt om eens alles op een rijtje te zetten, oorzaken en gevolgen te leren zien. Wie zou daar baat bij kunnen hebben? Zeker niet figuren die aan de touwtjes trekken en er een dik belegde boterham mee verdienen om de massa te beduvelen. 

De massa, want daar gaat het over. Soms hoor je erbij, soms niet en dat heb je niet altijd voor het uitkiezen. Als je in de massa tegen de stroom ingaat loop je de kans verpletterd te worden en daar schiet niemand wat mee op. Het liefst wil de massa aangroeien tot iets dat onaantastbaar is met de uitstraling van onoverwinnelijk. Zo marcheerden soldaten, zo trokken fascisten door de straat. De publieke ruimte is inmiddels bijna volledig onder controle dankzij de grootste verworvenheid ooit, het autootje. Een gemotoriseerde massa van individuen. 

De samenballende massa heeft zich begeven naar de voor haar aangewezen en geschonken plekken in de virtuele ruimte. Daar acht men zich minder kwetsbaar met daarenboven het gevoel effectiever te kunnen optreden. Veelal anoniem en soms met een veelvoud aan stemmen, want ook dat maakt die virtuele ruimte mogelijk. Verantwoording over uitspraken en daden hoeft niet afgelegd worden. Een gevoel van macht daalt vervolgens neer over de daders.

Sinds vijf jaar zie ik ze voorbij komen op Twitter, die daders en onverlaten. Hun recept is hoogst eenvoudig, iets suggereren, een medestander pikt dat weer op als zijnde een feit en het geheel wordt steeds verder uitvergroot. Als politiek instrument afschrikwekkend en dodelijk. Als daarbij nog van bovenaf er richting aan gegeven wordt is het resultaat optimaal. 

En zo kom ik uit bij mijn positie op Twitter, dat schouwspel laten zien aan de hand van de eigen persoon, de enige van wie je met enige zekerheid kunt zeggen of feiten en opvattingen over die persoon wel kloppen. Tibaert bleek in deze van onschatbare waarde. Geen valstrikken, geen foefjes, geen provocaties waren nodig om te laten zien hoe onwaarachtig mensen kunnen zijn als de waarheid te dichtbij komt.



Najaar 2012 had ik al willen stoppen en de zaak afronden als niet twee vrouwen ten tonele waren verschenen. De geschiedenis over hen en hun daden valt nog grotendeels terug te lezen. Deze twee personages vormden de katalysator voor een hetze zonder weerga. Praktisch dagelijks vielen strafbare feiten richting Tibaert te noteren en toch, en toch de daders werden en masse geloofd en genoten bescherming van hun eigen aanhang en argeloze buitenstaanders. Een lesje in fascistische praktijken werd het.

Heeft het zin hiermee door te gaan? Ja, dagelijks valt te constateren hoe flinterdun de scheidslijn is tussen dader en slachtoffer, tussen waarachtigheid en leugen. Aantoonbaar: fascisten zijn niet a priori PVV stemmers. Daders denken de dans te kunnen ontspringen, denken de zaak op z’n kop te kunnen zetten, denken de geschiedenis te kunnen herschrijven. Dat wil ik helpen te voorkomen.

Nog een andere reden heb ik. De grofheid en de schandelijkheid waarmee Tibaert bejegend werd nu twee jaar geleden rond 4 en 5 mei kan en mag ik niet vergeten. Ze heeft me diep geraakt, temeer daar mijn activiteiten deels terug te voeren zijn op verraad, waarvan een familielid de dupe werd kort voor de bevrijding van Maastricht in september ’44. Mijn inzet op internet is primair terug te voeren op dat nooit weer.

Een van de smaadschrijvers wist hiervan, de door mij uiteindelijk zo betitelde haatoma, zichzelf noemend anti-fasciste. Ze deelt met de andere personages ruimschoots de opvatting dat zij de wetenschap in pacht heeft en het recht heeft anderen tot onpersoon te verklaren. Kan het fascistischer?

Met dank verder aan Ina Dijstelberge, die de rust van het kerkhof verkiest boven een minimum aan burgerzin, om maar te zwijgen over alles waarmee ze zich wenst te afficheren. Met Sjaakie is het voor hen allen helemaal op zijn pootjes terecht gekomen. Daar zijn ze reuze mee in hun sas.

Nog even Sjaakie. Let je even op Ina, plagiaat en schending auteursrecht. Het eerste van Sjaakie, het tweede volgens jouw redenering door mij. Een stukje speciaal ter attentie van André, de man van “kutje13” en “blote reten”: Fatsoensterrorist.


Bernardi
Lux aeterna. Ein Salzburger Requiem ((Offertorium)
Voces Suaves, Concerto Scirocco (Arcana)

Uitgelichte foto: Jur Kuipers – Ingevoegd: bron onbekend (Tumblr)
Muziek: Diapason – 2020-02

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.