Nikolaus Harnoncourt zu Alter und Angst in ‘Harnoncourt – Eine Reise ins Ich’ (2009)
Of Frans Timmermans zichzelf ziet als intellectueel en erudiet weet ik niet. Dat hij een politieke carrièrist is wel. Daarin vormt hij bepaald geen uitzondering. Zie zijn partijgenoot Samsom. Dergelijke mensen hebben beslist niet mijn sympathie, echter het lijkt wel bon ton om deze mensen af te schieten als immoreel, als een verwerpelijk individu, als fascist. Wie plukt de vruchten van een dergelijke hetze? Juist, de fascisten onder ons ter meerdere eer en glorie van hun Leider Wilders.
Thé Lau? Zelfs de naam kende ik niet. Het schijnt dat je dan niet als erudiet mag gelden, wat een stompzinnigheid. De man kon niet zingen, begreep ik al na een halve minuut bij dit liedje: “Een vriend zien huilen“. Zijn oprechtheid durf ik niet in twijfel te trekken, maar in mijn oren klonk het al te gekunsteld.
Hem kende ik wel, als ik dat zo zeggen mag, Nikolaus Harnoncourt. Zonder enige twijfel een erudiet, maar ook een emotioneel persoon. Bewonderd en verguisd. Een man die de kunst diende en ons de muziek nader heeft gebracht.
“Heutige Bildungspolitiker kennen nur ein Ziel: den funktionierenden Menschen. Es geht darum, Kinder zu besseren Ameisen heranzuziehen. In der ganzen Welt geht es nur noch um Produktionsprozesse, die Finanzwirtschaft hat die Herrschaft erobert, und die PISA-Studie ist ihr Instrument. Ich halte das für verbrecherisch. Dass die Kultur in diesem System keinen Platz mehr hat, überrascht mich nicht.”
Waarom wordt zo weinig aandacht besteed aan mensen die werkelijk iets te zeggen hebben, hun daadwerkelijke bijdrage leveren, maar wel aan personen die populistisch te werk gaan? Dit is voor mij het essentiële punt.
Sloeg Timmermans een slaatje uit de dood van Lau? Hij citeerde van hem de zin: “Iedereen is van de wereld en de wereld is van iedereen.” Een prachtzin waarover je lang kunt delibereren zal Timmermans gedacht hebben. Mooi toch? Niet voor het crapule van Krapuul. Ze verwijzen naar Der Täglicher Stürmer, waarmee ze De Telegraaf bedoelen, een krant die ik nooit zal lezen om een veelheid van redenen. Nooit merk je echter bij mensen die die krant wel lezen en ze verwerpelijk vinden zelfs maar een aanzet tot inhoudelijke kritiek, tot analyse van hun berichtgeving en hun selectie van het nieuws. Daartoe zijn ze niet in staat is mijn conclusie.
Nu citeer ik:
“Deze man noemt zich intellectueel en erudiet. Welnu, ik voer, mijns inziens terecht, bij deze aan dat zelfs Dion Graus nog meer intellect bezit dan dit over het paard getilde stuk hoofdzeer. Lees, kijk en walg.”
Dan volgen de betreffende linkjes naar krant en RTL nieuws. Zie ik overigens ook nooit. Commerciële TV is voor mij taboe. Voor hen geldt laat nooit het woord cultuur vallen of ik schiet…
Over de auteur van dat goor stukje op die site staat nog vermeld:
About Jan Jaap Bedeijn
Een Cynische Satiricus die door keiharde afbraak van algemene conventies de ogen wenst te openen bij diegenen die daar voor openstaan. Begrijpt u het, prima, begrijpt u het niet, jammer dan, dan blijft u al Telegraaf lezend maar lekker blind in uw tuin zitten, met uw huisje, boompje, beestje, en baantje. Om met de woorden van George Carlin te spreken : “A Cynic is a disappointed Idealist.”
Aan de afbraak van “algemene conventies” werkt hij van harte mee. Je vraagt je wel af of een blind paard in staat is om anderen de ogen te openen? Kent u George Carlin? Ik niet… Zoals het manneke zelf zegt, name dropping, doet interessant en belezen aan. Let daar eens op, kunt u lachen, zeker bij dat linksig kringetje van die nu wel heel bekende crapuleuze site.
Er is nog meer te melden. Kort samengevat in de TL van een grapjas. U kent hem ongetwijfeld vanwege zijn berichten over Tibaert. Een onbetrouwbare, een stiekeme, een laakbare man. Hij voldoet aan alle karaktervoorwaarden om nog op latere leeftijd uit te groeien tot een groot fascist. Het handwerk beheerst hij volkomen. Centraal daarin staat het verdacht maken, het onmenselijken van voor hem ongewenst.
Fascisme en een petitie. Dat is voor een volgend bericht… Duidelijk moet nu zeker zijn dat van crapuul geen enkele beschaving te verwachten valt.
Foto: © Diapason
