Oud en nieuw terrorisme

James Nachtwey – Soudan, Darfour, 2003

Op het einde van de 19e eeuw ging er een golf van terreuraanslagen over Europa. De reacties waren net als nu angst. De bevolking werd zelfs panisch. Waar zouden die vervloekte anarchisten nu weer opduiken? Toch waren die aanslagen zeer gericht, op leidende figuren, niet op de bevolking. Dat werd anders bij de geboorte van het moderne terrorisme op Arabische bodem, in de heilige stad nog wel. Joden, pardon zionisten, pleegden ze met groot succes.

The Age of Terror: In The Name of Liberation
Israeli Zionists Founding fathers of the age of modern terrorism. King David Hotel Bombing in 1946
Jerusalem is the template of copycat terrorists who follow their footsteps.

Een van de dragende figuren bij deze heldendaden was de van origine Pool Begin, bewonderaar van Mussolini, een fascist, excuseer zionist, van het zuiverste water. De tactiek, aanslagen laten plegen door splinters van splinters, dan wassen wij onze handen in onschuld. De tactiek die je bij de Israëlische geheime dienst in aangepaste vorm nog steeds terugziet.

Twee jaar later, na het eerste grote succes, was de staat Israël een feit. Palestina had nooit bestaan, Jaffa had nooit bestaan zo leek het en zo denkt de vriend van Israël. Wel Tel Aviv, oorspronkelijk een joodse enclave in Palestina. Als Palestijn ben je nu niet meer welkom in zowel Jaffa niet als in Tel Aviv. Verdacht ben je, je wordt als mogelijke terrorist beschouwd. Kleed je maar eens als Palestijn en zie de reacties.

Waarom genoot Israël zo lang speciale steun en genegenheid van Nederland? Dat raadsel is snel opgelost.Wiedergutmachung zouden de Duitsers zeggen, zelfs meer dan dat. Nederland was nooit antisemitisch, zegt men, en nu onze joodjes vergast waren konden we de liefde voor joden volop celebreren dankzij Israël. Dat mechanisme begrepen de zionisten pas laat. Verachting hadden ze steeds getoond voor de overlevenden van de Shoah, het proces Eichmann toonde hoeveel propagandistische waarde die Shoah bevatte. Die werd gretig aangegrepen om eigen wandaden te kunnen rechtvaardigen.

Nog even, was de gedachte, en we kunnen de hele wereld aan. Een paar jaar later was het zover, via chantage en manipulatie, collaboratie met het apartheidsregime in Z.A. ook, was men in het bezit gekomen van het atoomwapen. De Russen waren net te laat om dat te verhinderen, de Amerikanen moesten het accepteren. Liberty…

Israel und die Bombe – Ein radioaktives Tabu (2012)

Inmiddels zijn we zover dat het zionisme overbodig is geworden. Op het moment zien we de waarlijk joodse staat verrijzen op Arabische grond. Welke duistere krachten hebben die zionisten weten op te wekken met de massale steun uit het Westen? Het Westen dat handelde uit schuldbesef en uit eigen belang (olie). Een (nucleaire) vernietiging van de menselijke beschaving met als opmaat de War on Terror?
 

• VALT OP WAANZIN TE REAGEREN?

• EEN GROTE HISTORISCHE LEUGEN

• DE ANDERE KANT VAN DE ZAAK…

• WAPENS ZIJN ER OM GEBRUIKT TE WORDEN. STEEDS…

• DUITSERS EN DE WAANZIN VAN DE BOM – 1945

• ZEITOUN – GAZA

• HET ZIONISTISCH PROJECT NADERT ZIJN VOLTOOIING

• 1956 EN DE MAMMOETTANKERS

• UIT JAFFA VERDREVEN

• DE ISRAËL – GRIEKENLAND CONNECTIE

• EEN GORDIAANSE KNOOP

• DE LAFHEID VOOR ZIJN VRIENDEN

LITERATUUR
Chris McGreal’s report – Guardian
Israelis have always been horrified at the idea of parallels between their country, a democracy risen from the ashes of genocide, and the racist system that ruled the old South Africa. Yet even within Israel itself, accusations persist that the web of controls affecting every aspect of Palestinian life bears a disturbing resemblance to apartheid. After four years reporting from Jerusalem and more than a decade from Johannesburg before that, the Guardian’s award-winning Middle East correspondent Chris McGreal is exceptionally well placed to assess this explosive comparison.
First part: “Worlds apart”
Second part: “Brothers in arms – Israel’s secret pact with Pretoria”