Max Ernst: “Die weiße Woche” (Element: Das Feuer)
Vandaag diepte iemand op Twitter een oud artikel uit De Groene op: Klamer, kramer, het rijmt. Wat een onbenulligheid, maar voor reactionaire figuren is zo iemand een ziener. Nou ja, het orakel van Delphi is sedert lang dood en begraven. Nog een ziener, terug naar de gulden. U kent hem beslist. Dit was gisteren, vandaag vertoont hij alle kenmerken van iemand die zijn geaardheid persé wil onderdrukken en dan op deze toer gaat. Goedkoper, platter kan werkelijk niet. Voorspelbaar, dit is een opmaat naar meer. Een foto-onderschrift…
In de virtuele wereld kan veel en lijkt voorlopig veel geoorloofd. Uit de kast komen op je zeventigste en aan het dementeren zijn. Toen hij dit schreef was hij ladderzat. Op deze wijze fabuleert een christelijk anarchist over Tibaert. Vaker heb ik al het beroemde Männerphantasien van Klaus Theweleit aangeraden. Mijn welgemeende raad wordt blijkbaar slecht opgevolgd. Een kwestie van ontkenning? Is ook deze figuur iemand die zijn werkelijke geaardheid heeft verdrongen?
Als je het zo bekijkt is Wilders nog zeer beschaafd in vergelijking met dit manneke. Een tweet om in te ramen: “Ik ben 1.94.” Haha.
Sommigen zien wat ze willen zien, kleineren graag. Precies. Pisbakken, kutjes en weet ik wat niet allemaal voor smerige dingen. Zieners zijn het, ze zien zelfs zaken die ze nooit of te nimmer gezien kunnen hebben. Hallucineren ze als een orakel? Wie weet. Een pak rammel verdient die kerel wel onderhand, leert ie misschien iets van zijn lompe gedrag af en worden de ogen van zijn vriendin geopend. Och ja, hij kende ook Sjaakie, die eerlijke, heerlijke ras Amsterdamse. Zou het dan toch waar zijn dat het hemd nader is dan de rok bij die Amsterdamse provincialen?
Door hem moet ik alweer aan de politie denken. Nu aan twee agenten die kennelijk door het slijk gehaald moeten worden. Door wie? Iemand die doet voorkomen alsof hij kind aan huis is bij politie en justitie, iemand die denkt dat hij journalist is. Iemand die doodleuk iemand op een zondagnamiddag belt op een afgeschermd nummer en dan zegt, ik heb het nummer van de arrondissementsrechtbank. Zo iemand dus. Zijn naam? Peter Anshof. Lees maar… Hij is nog steeds met dit onderwerp in de weer. Het fijne wil ik er niet van weten, het gaat mij om zijn respectloze methodes.
Frappant is dat lieden die de grootst mogelijke schunnigheden uithalen of deze faciliteren, voortdurend over de politie reppen. Ze hebben weer gebeld, ze zijn weer naar het bureau geweest, ze hebben aangifte gedaan, het OM is een onderzoek gestart. Er schijnt geen einde aan te komen. Vermoedelijk denken ze dat ze de politie voor hun karretje kunnen spannen in al hun vermetelheid. Ze willen de bewijslast kwijt op internet die hun kwalijke praktijken laat zien. Zijn ze nog wel bij hun volle verstand? Ze voelen zich groot, boven de wet staan kennelijk. Tja, Wilders heeft zonderlinge klonen gebaard. Zo bezien blijft Twitter wel boeiend. Boeiend om te zien hoe het fascistisch gif doordringt bij juist dergelijke zich groot wanende mensen. Immuun ervoor zijn ze aantoonbaar niet.
Um sie schlang sich ein Band, das Fester war, als es Treueschwüre und Organisationsstatuten sein könnten, sie fesselte der gleidhe Rythmus, der in ihren Adern schlug. Es erwies sich, daß eine Reihe von neuen Geboten, von ihnen allen mit der gleichen elementaren Sicherheit anerkannt, sie in die gleiche Linie zwang. Sie hielte sich wie Menschen von einer Rasse, Sie spürten die gleichen Wehen in sich und die gleichen Ströme.
Ernst von Salomon: “Die Geächteten”
Uitgelichte afbeelding en citaat afkomstig uit “Männerphantasien” van Klaus Theweleit, 2. Band, slotbeschouwingen (“Von Innen”)
