Kindertijd

Vrije kinderen

Bij het zien van een dergelijke foto denk ik meteen terug aan m’n eigen kinderjaren, onbekommerd, vrij en daartussendoor de school, omdat het vanzelfsprekend was. Grotendeels in de stad, maar soms ook op het dorp. Een groter contrast was toen nauwelijks denkbaar, de geur alleen al. In de buurt waar ik opgroeide was een tabaksfabriek, eenmaal per maand kwamen we in het genot van een penetrante, zoetige geur. Dan werd pruimtabak aangemaakt. Elke achtend was er de geur van verse gebakken brood en die heerlijke kadetjes, die niet verkocht mochten worden voor 8 uur. Zo ging dat. Op het dorp steeds die vieze mestgeur, maar ook de geur van seringen bij het huisje van m’n grootmoeder.

Dat is het mooie aan die foto, je ruikt en voelt bijna de omgeving van die jongetjes rond een kampvuur, iets wat wij ook vaker deden. Geheel vanzelfsprekend, een vuurtje stoken… Kunnen kinderen hier in onze leefwereld nog wel vrij hun gang gaan? Nee, alles is geasfalteerd en ordelijk gereglementeerd in ruimte en tijd. Ordnung muss sein, nietwaar? Het proeven van en ruiken aan een gevoel van vrijheid lijkt voor kinderen tot taboe verheven. Ze horen in alle facetten van hun leven tot waardevol product van een burgerlijke consumentenmaatschappij opgevoed te moeten worden. Jong geleerd is oud gedaan. 

Onbekommerd… Zelfs de hunkering ernaar dient uitgebannen te worden. De edele wilde is zelfs van het toneel verdwenen tot Zwarte Piet toe. De keerzijde van het blanke racisme is verbannen, de utopie van een mogelijkheid tot anders leven wordt met wortel en tak uitgeroeid. Onderwijl tiert het blanke racisme als nooit tevoren. “Waarom zijn we zo rijk?” vraagt een voordenker van het fascisme nieuwe stijl zich af in De Groene Amsterdammer. Omdat ideeën belangrijker zijn dan kapitaal en instituties, geeft ze als antwoord. De ideologie van de vrije markt, Ayn Rand verbleekt hierbij met haar lofzang op het kapitalisme. 

Voor kinderen is er geen ontsnappen meer aan. Hen wordt verteld wat vrijheid is zonder ze zelf te mogen ontdekken. De gevolgen zijn al niet meer te overzien. Wie werkelijk de vrijheid neemt, vrijheid die niet ten koste gaat van mens en natuur, zal het bezuren, zeker in de polder van de Bataven. Dan pas je niet meer in een of ander hokje, dan heet je dwaas te zijn omdat je die vrijheid neemt die elk individu toekomt. Onbekommerd zelfstandig denken, voorstellen doen, plannen smeden, willen samenwerken, zonder op eigen voordeel of gewin uit te zijn. Vooral lak hebben aan status en geld is verdacht en je wordt tot vijand nummer één bij links en rechts. 

De ware strijders voor de vrijheid betreden het toneel om je definitief de mond te snoeren. Nooit hebben ze iets begrepen van de realiteit, braaf boekjes gelezen en ze niet begrepen of zo mogelijk nog deprimerender, ze praten een rattenvanger na en geloven de meest doorzichtige propaganda. De juiste vragen stellen hebben ze nooit geleerd. Hun jeugd hebben ze waarschijnlijk verspeeld en daar kunnen ze niet meer op teruggrijpen, schools en volgzaam als ze waren. Dat erkennen zullen ze niet doen, als ze er al toe in staat zouden zijn. Dan rest slechts de erkenning van een niet geleefd leven met oneindig veel mogelijkheden. 

Gevolg, ze handelen omgekeerd en maken tabula rasa met andersdenkenden, met mensen die vrij en oprecht door het leven wensen te gaan. Die niet hoeven te liegen en te dreigen. Die geen schuld aangepraat kunnen worden, hoe graag deze troosteloze figuren dat ook zouden willen. Zij verlagen zichzelf tot het allerlaagste om mensen de mond te snoeren en gaan tot dat doel allianties aan. Weer eens een ander voorbeeld uit de rijke geschiedenis van Tibaert. 

Marion en André, februari 2014…

 

“Ik denk dat je dit minne volkje wel aankunt, die stalkende kip is weer een ander verhaal.” “Ik heb te maken met dit vieze mannetje ht.ly/tzaeb” (…) “Dit is geen vete, die agressie komt al ruim een jaar van een kant van een mij volstrekt onbekende vent.”

Dit ging eraan vooraf. U ziet André was er als de kippen bij en gebruikte zelfs mijn linkje. Wat een intriest figuur, deze man. 

 

Achter mijn linkjes van 10.12 en 10.29pm valt te lezen:

De ongeremde goorheid van de vriendin van Huib Riethof

Ook Van Donkelaar zat op het vinkentouw. Een dag eerder had ze zich ook al gemeld. Ze had iets weten op te diepen over de VPRO, Van Dis en die arme mevrouw Scaf. Sindsdien kan Van Dis niet meer stuk bij haar. Zou ze dan toch geschift zijn? Iets wat ik ook bij die Marion vermoed. Maar hoe dien je dan die André te beoordelen? Als hij nog bij volle verstand is dan is ie niet triest maar ongetwijfeld een smeerlap.

Meer over Marion o.a. hier: 

Twitter is een valkuil: voor je het weet zit je met de verkeerde mensen…

Ook van dat figuur vraag ik me af of het niet een knettergekke dan wel een gore smeerlap is. Voor mensen als André maakt dat niets uit, dat staat vast. Als ze maar nuttig zijn in de strijd voor of tegen…  Hoe is hun kindertijd verlopen? Over die van mij durfde het schoelje waarmee hij verkeert te beweren dat ik een oorlogstrauma heb. Wat het verder over mijn familie wist te melden valt elders op dit weblog te lezen. Kortom, een bende, waarmee je niet graag gezien wilt worden, die van André cs dus. 

Ach ja, dat dorp was Gronsveld. Hier de site van een neef van me: Welkom in Gronsveld. Gronsveld ooit beschreven als het lelijkste dorp van Limburg…


Voor ik het vergeet, het grootste geschenk dat ik heb meegekregen: muziek. Leren luisteren, wars zijn van herrie.