De onmacht tegen fascisme

Kroning van koningin Wilhelmina op de Dam – Amsterdam, 1898




O nee, Wilders is geen fascist. Weet je wel wat fascisme is? Deze treurnis moet ik nu al bijna tien jaar lang aanhoren op internet. Het zich van bruine smetten vrij voelen is in dit land, uitgerekend in dit land, tot tweede natuur geworden en dan te bedenken dat juist dit land zich volkomen voegde in de fascistische doctrine. Het partijenlandschap was er van doordrenkt, voor en na de oorlog. Mussert hadden we niet nodig. Na de oorlog ging men naadloos verder alsof er niets aan de hand was geweest, met een markant verschil, de joden waren grotendeels verdwenen en dat compenseerden we door de staat Israël optimaal te ondersteunen en tegemoet te komen en door onze liefde voor dat land te pas en te onpas te tonen. Conclusie van dit al, bij voorbaat staan we machteloos om fascisme, in welke vorm dan ook, te onderkennen, laat staan te bestrijden.

Als onafhankelijke geest herdenk ik 4 en 5 mei, in de traditie van mijn ouders, niet met de grote stroom mee, niet wegkijken, niet vergeten. Dan ben je al heel snel Spielverderber, dan is op zijn minst een steekje bij je los en bij gebrek aan een passend etiket krijg je kwalificaties als psychopaat, pornonazi en antisemiet naar je hoofd geslingerd. Voor mij levert dat het beeld op van bekrompen, laffe geesten, die niet waar willen hebben wat waar is. Als ik de schunnigheden, platvloerse bedreigingen en fascistische peptalk vervolgens toon, bevestig ik slechts hun vooringenomen standpunten. Een landverrader heet ik dan te zijn, iemand die beter niet geboren had kunnen worden.

Drie jaar geleden liep het rond deze tijd volledig uit de hand. Wat de maanden erna volgde sloeg me letterlijk met stomheid. Ik had wat losgemaakt, het fascistische beest onder “links” deed zijn werk. De schrik was blijkbaar zo groot onder zelfbenoemde gewetensvolle lieden dat mijn reproducties van dat smerige materiaal, voorzien van commentaar diende te verdwijnen. Dat lukte nog voor het einde van dat jaar. Grotendeels is alles weer terug, snel via dit weblog onder Tibaert.com, alleen, spijtig genoeg had ik vanaf februari geen updates meer gemaakt, die ontbreken dus. Via reconstructies dacht ik de zaak aan te vullen. Veel te veel werk, bleek. Naar eentje wordt hieronder verwezen. De smeerlappen gaan ondertussen onvermoeibaar verder op de ingeslagen weg.

De zaak moet rond, enerzijds voor justitie, anderzijds om analyses te maken en conclusies te trekken. Uitgangspunt wordt het materiaal toegankelijk maken via deze INDEX gevoegd bij al het spul op m’n blogs, dat van bij Le Monde, Outre Meuse, inbegrepen. We moeten verder en er moet een dam opgeworpen tegen fascisme. En die begint nog altijd bij jezelf. 



ps

Het is nu mei 2017 en ik ben alsnog begonnen de ontbrekende schakel 2013 te complementeren. In de tussenliggende tijd tussen najaar 2013 en nu gold voor bepaalde mensen slechts één ding, de vernietiging van een voor hen ongewenst individu, anders valt hun handelen niet te duiden. Hun taalgebruik en hun methodes doen op fatale wijze denken aan fascistische. Daarom voel ik me verplicht het voorspel zo goed en zo kwaad als het kan alsnog in chronologie te tonen. Drek aan mijn adres, van wie ook, accepteer ik niet. Raddraaiers ongemoeid laten zit niet in mijn natuur. 

Aan een fascistische wederopstanding wordt hard gewerkt en ik maak me zorgen voor onze kinderen en kleinkinderen. Later mag over mij gezegd worden wat men wil, behalve dat ik niet gedaan heb wat in mijn vermogen lag om dat te voorkomen.
 




Bron uitgelichte foto: De Groene

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.