Hoofdwacht op het Vrijthof, het symbool van de Hollandse overheersing van Maastricht
Het gebouw kijkt uit op een leeg en volledig vlak gemaakt plein, waaronder zich een parkeergarage bevindt. Op het betonnen deck vinden massa evenementen plaats waarbij de bebouwing als façade dient. Het historisch erfgoed ten dienste van het kapitaal, waarbij de stadsbewoner mag toekijken en het ondergaan, maar niet in bezit nemen. Niet zoveel anders als bij militaire parades in vroegere tijden.
Waarom zijn bepaalde karakteristieken zo eigen aan de Hollandse volksaard? Ik zeg bewust Hollands en niet Nederlands, want ik beschouw de cultuur van boven de rivieren als ware ik een buitenlander. Het aannemen van die houding is niet zo moeilijk vanuit Maastricht, ingelijfd door Hollanders voor hun veiligheid en nut. Vandaar dat vreemde aanhangsel dat bij Nederland is gevoegd, maar feitelijk niet bij Nederland hoort, geografisch, historisch en cultureel bezien.
Hollands: regelzucht, bezorgd om de portemonnee, schreeuwerig, hoge eigendunk en meer van die voor elke buitenstaander opvallende eigenschappen. Bovenal zeer bezorgd over hoe anderen over hen denken.
Met trots verwijst men naar wat men geschapen heeft, de polder met zijn orde waaraan geen ontsnappen mogelijk is. Ordentelijk in ruimte en geest. Alles wordt getoetst en krijgt zijn plek. Gaat iets fout worden schuldigen gezocht, immers het door hen ontwikkelde systeem is feilloos.
Een merkwaardig volk die Hollanders. En werkelijk waar, de meesten zijn beslist aardig. Het zijn uiteindelijk ook maar mensen met al hun hebbelijkheden en karaktertrekken. Wel door en door christelijk op een eigen, eigenaardige wijze.
Christelijk…: De Januskop van het Christendom
Foto’s: Vrijthof
