“Christus riep de mensen op de keizer te geven wat des keizers is.” Misschien zit hier de sleutel die het grote succes van het Christendom verklaart. Ik moet hier aan de Januskop denken, in de oorspronkelijke zin (kijkend naar het verleden en toekomst): waarom verhief Constantijn in het begin van 4e eeuw het Christendom tot monotheïstische staatsreligie? Uit welke ervaringen deed hij dat en hoe zag hij de stabilisatie van het Romeinse Rijk? De Januskop in figuurlijke zin: het zich plooien naar machten en culturen en het prediken van de liefde en het hiernamaals. Iedereen kan zich er in terugvinden. Hoog geplaatst of onderdrukt tot slaaf toe.
De eerste eeuwen van het Christendom zou je de duistere kunnen noemen. Hoe betrouwbaar zijn de bronnen, waarom moest er een nieuwe bijbel komen en waarom bepaalde verhalen wel en andere niet? Dat is hier niet relevant met uitzondering van de kruisdood, uitgesproken door een Romeinse landvoogd, inderdaad! Deze doodstraf werd door zowel de joden als de vroeg-christenen als een grote schande beschouwd. Paste hij later wel in het plaatje, de lijdende Christus, waarmee de onderworpenen zich konden identificeren?
De verloren Zoon. Jezus doorkruiste de woestijn. Plots ziet hij een oude Man, die op een steen zit en huilt. Jezus vraagt aan de Man waarom hij huilt. De Man, bijziend en door de betraande ogen is zijn zicht er niet beter op geworden, antwoordt: “Ik heb mijn Zoon verloren.” Jezus vraagt hoe hij er uit ziet en of hij Hem kan helpen. De Man zegt dan: “Je zult Hem makkelijk herkennen, Hij heeft gaten in handen en voeten.” Jezus: “Vader! En de Oude: Pinocchio!”
Bezie, wil ik zeggen, de geschiedenis van het Christendom en zie hoe haar ethiek steeds dienstig is geweest aan de heersende macht. Dat uitgerekend de Christenen de weg naar de vrede zullen plaveien lijkt me niet waarschijnlijk. De agressiviteit waarmee gemissioneerd werd en nog steeds wordt (Afrika, Azië m.n.Korea) i.t.t. de Islam boezemt mij afkeer in. Ze ging in vorige eeuwen samen hand in hand met de kolonisatie en tegenwoordig met het verspreiden van de vrije markt.
Het moet al meer dan dertig jaar geleden zijn dat een oud-collega me vertelde over zijn broer, missionaris in Zuid-Amerika, en wat zijn bevindingen hier waren bij een kortstondig bezoek. Het enige wat hij wilde was weer zo snel mogelijk terug, hij vond het hier walgelijk. Daar hadden de mensen hem nodig, niet vanwege het geloof, wat een onzin, maar simpel om hen te steunen en helpen waar het kon. De Januskop, of zo u wilt de paradox van het Christendom.
Nog even terug in de tijd. Waarom stapt een keizer over op een andere God, van de door hem aanbeden Zonnegod op de Christelijke God, terwijl het aantal Christenen slechts een kleine minderheid in zijn rijk vormden? Zeker weten we het niet, maar een belangrijke factor was zonder twijfel de organisatiegraad onder deze Christenheid, m.a.w. de keizer kreeg de beschikking over een apparaat om zijn macht over de bevolking in het grote rijk door te zetten. Hij kon gebruik maken van een al aanwezige parallel structuur naast het leger. Een versmelting van kerk en staat tot gevolg. Deze infrastructuur wordt door een geweldig bouwprogramma van kerken bestendigd. In de vierde eeuw wordt het Romeinse Rijk synoniem met Christendom. Tot op heden zien we de ruimtelijke en organisatorische structuur van deze kerk terug. Wat een groot verschil met de Islam!
Een vergelijking met het Russische communisme is niet zo ver gezocht. Zag Constantijn zichzelf als de meest verlichte persoon sinds de schepping, door God uitverkoren om de mensheid een nieuwe fase in de geschiedenis in te leiden, dan dringt de overeenkomst met Lenin zich als vanzelf op. Met een groot onderscheid: in het ene geval gaat het om geloven, met de daarbij horende ethiek, in het andere geval om een experiment, hoe gruwelijk in zijn uitwerking ook, gebaseerd op kennis. Ook in de ideologische bovenbouw zijn sterke overeenkomsten: de verlichte leider versus het (schuldbewuste) volk en bovenal de communistische idee.
Wetten en normen, wat is het verschil? Regeltjes die we zelf opstellen hebben weinig uitstaande met ideologische waarden. Er is toch geen verschil tussen een protestantse fietser en een socialistische? De vraag is vervolgens, welke van de kerkelijke geboden als universeel kunnen gelden, tot de intrinsieke waarde van alle mensen behoren, en welke tot een gemeenschap van gelovigen. Voor universele waarden is toch geen ideologie nodig?
Yair Shlein Comedy – Making Fun of Jesus and Mary
Jesus was too fat to have walked on water
U wordt als vanzelf bijgepraat hoe het nu precies in elkaar stak met de verwekking van Jezus en hoe hij uiteindelijk om het leven kwam, niet aan het kruis maar door overgewicht.
-
DE GRUWELIJKE DOOD
-
BROOD EN BOEKEN
-
JEZUS WAS DE EERSTE COMMUNIST…
-
EEN LEIDER, EEN ORDE, EEN WERELDORDE
-
GEWELD IN HET CHRISTENDOM
Afbeelding: Pietà – Rheinisches Landesmuseum, Bonn – bron
