Andy Warhol – Joseph Beuys (Diamond Dust), 1980
Zo kun je tegen de samenleving aankijken. Ze is traag van begrip, omhelst de lieve vrede en geniet van geweld. Mensen zijn vreemde wezens. Ze beduvelen elkaar om er beter van te worden, hechten geloof aan baarlijke nonsens en willen maar niet begrijpen dat je verstandelijke vermogens er vooral toe dienen om te leren, elkaar te helpen en samen te genieten. De voorwaarden daartoe zijn er, de aarde is van ons allen en kennis is er om gedeeld te worden.
Wel eens gehoord van kapitalisme, fascisme, nationalisme, kolonialisme? Loten van dezelfde stam, die ons steeds verder in het verderf storten onder het mom van vrijheid en democratie. Vrijheid van handelen, vrijheid van meningsuiting, waartoe dienen ze als de vrijheid van handelen voorgeschreven is, kennis en fantasie ontbreken?
Een reactie op de algemene beschouwingen in ons parlement n.a.v. de troonrede. Feitelijk is daarmee alles gezegd: “Onze wereld in twee woorden”. De werkelijke misdadigers, de instituties en personen die onze leefwereld vernietigen, krijgen op onze kosten een fooi. Degenen die als overbodig, zelfs als menselijk afval worden beschouwd en als zodanig uit de maatschappij gestoten zijn, dienen als kop van jut. Waar is hun stem, hebben zijn geen recht op leven?
Er zijn mensen, niet weinigen, die vinden dat grosso modo het ons voor de wind gaat en dat we niet mogen klagen. We kunnen ons immers praktisch alles permitteren als we het systeem, de orde maar niet in gevaar brengen. Als deze mensen in het aangezicht van de dood komen worden ze als wijs gezien. Keurig hebben ze in de pas gelopen, hun stem uitgebracht en hun hypotheek afgelost. Op Wilders of Baudet zullen ze nooit stemmen, die zijn hun te vulgair, maar in wezen zijn zij juist de grootste steunpilaren van deze fascisten. Ze weigeren mordicus ons op dood en verderf gerichte economische systeem ter discussie te stellen. Ze omarmen het als een door God gegeven geschenk waaraan niet te tornen valt. De erfenis, de rekening is voor hun kinderen en kleinkinderen. Ze laden een grote schuld op zich en toch worden ze geëerd als wijs.
Veel mensen zijn traag van begrip en weigeren lessen te trekken uit het verleden, helaas.
Centropolis – Walter Adler
Science-fiction hoorspel in kunstkopstereo
Hörspielpreis der Kriegsblinden 1976
regie: de auteur
productie: WDR / BR / SDR
WDR 3 – 4 december 1977
Het is de hoogste tijd wat nadere informatie door te geven over fascisme. Dat gaat gebeuren aan de hand van een selectie uit een veelheid aan radioprogramma’s uitgezonden door de WDR. De Nederlandse omroep heeft over dit voor ons allen zo belangrijke onderwerp nooit veel te melden gehad, helaas. Wij waren immers de “goeden”.
Uitgelichte afbeelding: Andy Warhol – bron
