Mensen tot rede brengen, waarschijnlijk was dat de drijfveer van Hannah Arendt, haar leven lang. Naïef? Beslist, maar ze beschermde zich intuïtief door haar taal, sarcastisch, soms cynisch. En ze kon lachen…
Het enige dat mij rest te zeggen, bekijk dit gesprek regelmatig terug en maak notities. Lees haar geschriften, niet alleen dat over het Eichmann proces, en gebruik ze als toetssteen. Er waren en zijn helaas weinig in de kern van hun wezen onafhankelijke geesten. Zij zijn het die ons verder helpen.
Uitgelicht: bron Rijksmuseum Amsterdam
