Amadán

Deportatie van Roma, 22 mei 1940

Waarom spiegelen we ons niet aan mensen en volkeren die met weinig tevreden zijn, zich uiten in muziek en dans, de meest universele talen die er zijn? Door het zien van een documentaire werden bij Bert Pfeiffer, medeoprichter van de folkband Amadán, herinneringen wakker aan een concerttrip door Hongarije.
 

bert pfeiffer

 
De Hongarije-tour was geloof ik in 1997 of 1998 en ontstond door een Hongaars/Nederlands contact. Ik heb er de allerbeste herinneringen aan. We verbleven in een Roma dorp en bij aankomst gaf de burgemeester ons (als hoog bezoek) de sleutels van zijn villa, waarvan hij de koelkast goed vol had gestopt. Fantastische volk. Na de reguliere concerten waren er ’s avonds in dat dorp (naam vergeten) grote feesten opgezet en konden wij van hun muziek genieten en zij van die van ons. Ook de verhalen. Ouderen spraken vaak nog een beetje Duits als overblijfsel van de nazi-tijd. Maar vooral ook recenter. Leden van het extreemrechtse Jobbik (nu gelieerd aan Orbán) marcheerden vaak dreigend en in nazi-achtige uniformen langs hun- en andere Roma dorpen.
 

• VAN GOD GEGEVEN MUZIEK

• HONGARIJE, EEN CULTUURNATIE ONDER FASCISME

• BOHÉMIENS

• WAAR BEN IK MEE BEZIG?

• ALS DE ZIGEUNERS KOMEN