Els D. was zo bloedgeil dat ik niet eens tijd of energie had om te masturberen, die lag het liefst de hele dag boven op mij in bed te rossen en aan mijn lul te trekken, mijn ballen waren voortdurend pijnlijk leeg geknepen citroenen…
Mijn orthodox roomskatholieke moeder, die ik sinds mijn tweede levensjaar nooit meer heb gezien of iets van gehoord stuurde een jaar of twee geleden (2002) een onbegrijpelijke brief vervuld van haat en beledigingen aan mijn adres. Ik wil er verder niet te veel over uitweiden, maar kan zo nog wel even door gaan. Een paar jaar geleden is mijn zuster na een reeks processen eindelijk erkend als vervolgings slachtoffer Wereldoorlog II (ik heb mij daar nooit op laten voorstaan. Ik weigerde altijd de slachtoffer rol te spelen) en kreeg een aardige bonus uitkering boven op haar WAO van de Stichting 1940 -1945. Ik kwam daar waarschijnlijk niet voor in aanmerking omdat ik te normaal was, naar men mij mededeelde na een uitvoerig psychomedies onderzoek. Het is de enige keer dat ik voor normaal ben versleten.
Tussen 1978 en 2002 is mijn beeldende werk door de Friesche Pers en de Fryske Kultuerried altijd geboycot. Ik kon bijvoorbeeld in Friesland van de kunstenaarsvereniging Fria geen lid worden, een club die ik nota bene zelf heb opgericht in 1985. Mijn echtgenote ook niet. Te gek voor woorden. Tiepies Friesland.
Vijfentwintig jaar tegenwerking en geen enkele mogelijkheid om mijn werk tentoon te stellen hebben allemaal bijgedragen aan de juiste beslissing uit Friesland weg te gaan. Vrienden heb ik er nooit gehad onder die Friezen of Groningers.
In Frankrijk ben ik volmaakt gelukkig. In Holland blijf ik zo kort mogelijk. Er is niets en niemand waar ik naar terugverlang. Na sept. 2005 ben ik van plan helemaal niet meer naar Nederland te komen, als dat dan nog bestaat en niet ondergelopen is of opgeblazen door import Islamieten met een paar draagbare atoomkofferbommen, misschien is dat wellicht nog de beste oplossing dan is het illegalen- en asylanten probleem ook opgelost. Al in 1972 zei ik dat Nederland een enorme ramp tegemoet ging met het importeren van de helft van de analfabete Surinaamse bevolking, dankzij het beleid van Den Uyl met zijn uileballen kabinet.
René Margritte – “Architecture au clair de lune” (1956)
Of d’n duvel er mee speelt. Bijna geen dag gaat voorbij of Friesland of een Fries verschijnt bij mij in beeld. Fryslân, een aanhangsel van een Europese moerasdelta, waar het nationalisme hoogtij viert, angst leeft voor het vreemde en men zichzelf voortreffelijk vindt. Echt, de Friezen zijn een volk, een bijzonder volk, ik zou bijna willen zeggen een apart ras. Hebben ze de wereld wat te bieden? Niets. Kan de wereld zonder hen? Beslist.
Dat moet maar eens snel veranderen. Er valt een erfschuld te vereffenen. Tachtig jaar geleden waren joodse vluchtelingen niet welkom in de Bataafse dreven, ook in Fryslân niet. Joden die er al generaties lang woonden en ons welvaart hadden gebracht werden enkele jaren later bijna geruisloos weggehaald om nooit meer terug te keren. Meer dan 100 duizend.
Fred van der Wal geeft de geestesgesteldheid perfect weer die hier voor, in en na de oorlog heerste. Slechts gastarbeiders werden gedoogd, maar o wat stonken ze. Vluchtelingen? Liever niet. Een veertigtal uit Sri Lanka waren nog teveel en een handjevol zigeuners had men het liefst meteen op transport gezet. Zeventiger jaren, Nederland.
Gelukkig maar, deze vreemdelingen zullen nooit atoombommen ter beschikking hebben, anderen wel en juist die werden en worden hier gastvrij onthaald. Daarvan hebben Bataven nooit de consequenties begrepen. Al deze zaken kunnen in een klap rechtgetrokken worden waarbij de Friezen zich eens daadwerkelijk van hun humane kant kunnen laten zien, i.p.v. praatjes voor de vaak.
Doel: blijvende opname van 100 duizend mensen in Friesland, mannen, vrouwen en kinderen die op de vlucht zijn omdat ze vrezen moeten voor hun leven. Een homogene groep met een gelijke culturele achtergrond en taal. Een omslag in het denken zal plaatsvinden in deze godvergeten maar in wezen zo godsvruchtige uithoek van de wereld. Een nieuwe economie, een nieuwe cultuur zou kunnen ontstaan. Een feministische? Wie weet, met vrouwen die zich weten te verkopen of als koopwaar dienen zal dat niet lukken.
Over de uitwerking van dit plan een volgend maal, hier alvast een tweetal kaartjes om enigermate de omvang te schetsen.
Friesland: oppervlakte: totaal ± 5.750 km² waarvan ± 60% land – inwoners: ± 650..000, dichtheid 194 km²; Gazastrook: oppervlakte ± 360 km² – inwoners: ± 1.500.000, dichtheid ± 4000 km² (bron: wikipedia). Ter vergelijk, de Gazastrook is liefst tweemaal zo groot als Texel en herbergt qua omvang de gezamenlijke bevolking van Amsterdam en Rotterdam.
Met dank aan Fred van der Wal, die me op velerlei gedachten bracht. Zo hoort het. Zijn blog: FredvanderWal’s Weblog. De in rood hierboven weergegeven tekst is van zijn hand.
Mooi verhaal, lekker kort, snap er geen fuck van.
Friezen… Staan altijd vooraan om anderen te helpen, uit de brand te helpen. Wist je dat niet? Maar ach, er zijn uitzonderingen, als overal… Met dat spul heb ik te maken op Twitter, vandaar…