Los Angeles
“the slums” – street photography
Het kost me enige moeite om op de gestelde vraag te reageren. Natuurlijk ben ik bang en ik weet dat mijn privacy geschonden wordt. Mijn naam staat boven het stukje, maar wie weet heeft iemand nog wat aan mijn reactie… En wat heb ik te verliezen?
Wat weten overheid en instellingen, banken, verzekeringsmaatschappijen nog niet van wat ze van ons weten willen? Niet veel denk ik. Onze verplaatsingen zijn na te gaan, enfin, je kunt het bijna zo gek niet verzinnen of er liggen wel ergens persoonsgegevens opgeslagen. Kunnen deze gegevens gekoppeld worden? Ja. Gebeurt dit? Valt nauwelijks te controleren en waar een wil is is een weg, ook hier. Wat kunnen we er tegen doen? Bitter weinig denk ik zo. Zelfs anoniem surfen heb ik begrepen is een lachertje.
Waarom zijn indertijd al die dossiers van de BVD vernietigd? Bang voor juridische procedures vanwege de Nederlandse Berufsverbote? Zelf had ik bij enkele sollicitaties een zwaar vermoeden in die richting. Nooit zal ik het meer hard kunnen maken.
Waarvoor dient een EPD? Om medische fouten tegen te gaan? Wie dat gelooft die moet toch wel erg naïef zijn. We worden letterlijk uitgeleverd aan de absolute waarheid m.b.t. onze gezondheidstoestand die in het EPD ligt opgeslagen en aan die gegevens wordt niet meer getornd.
Het vergaren van persoonsgegevens is de natte droom van de ambtenaar par excellence, de ambtenaar van het bevolkingsregister, van de sociale dienst, van de belasting. Hoe meer hoe beter.
Denk niet dat die ambtelijke geest alleen rond sluipt in stadskantoren en ministeries. Evenzo goed duikt ze op bij bedrijven en instellingen die op een of andere wijze met “klanten” van doen hebben.
De firma Ford is het klassieke historische voorbeeld.
Overheden verzamelen gegevens van hun onderdanen niet tot groter welzijn van die onderdanen. Nee, ze moeten onder controle gehouden worden, die onderdanen. En er moeten plannen ontwikkeld worden, die dat doel dienen. Vroeger was dat verzamelen nog erg overzichtelijk met de periodieke volkstellingen. Die prehistorie hebben we achter ons gelaten.
Aan de laatste volkstelling heb ik als ambtenaar, o ironie, actief deelgenomen. Mijn telgebied betrof toen in 1971 enkele straten in de grootste achterbuurt, niet mijn woorden, van Maastricht. Wat een ellende. Echte crepeer toestanden. Bovendien analfabetisme, illegale buitenlanders, noem maar op. Van die telling klopte natuurlijk geen jota. Als ik het nog niet geweten had dan had ik het hier geleerd. Uiteindelijk interesseert het de overheid niet hoe de mensen leven en welke reële wensen ze hebben. Als het plaatje maar klopt en de daarbij behorende geldstromen maar verantwoord kunnen worden. Door dat ik ook met cijfermateriaal van het CBS aan de slag ben geweest is me duidelijk geworden dat bepaalde koppelingen, die nu juist voor het wel en wee van de mensen van belang zijn, niet gelegd kunnen worden.
Om op terrein van het EPD terug te keren, de gezondheidszorg. Lager opgeleiden, mensen met vooral lichamelijk (zwaar) werk, etc. lopen een veel hoger gezondheidsrisico dan mensen uit hogere echelons. Ik vind het hemeltergend, zeker bij de mogelijkheden die we al langer hebben, dat niet systematisch alle gegevens verzameld worden over werk-en leefomstandigheden, huisvesting en noem maar op, om die onderling te koppelen. Gevreesd moet worden dat dan pas duidelijk wordt in welke klassenmaatschappij we ons nog bevinden.
Waar ik naar toe wil is dit. Wordt het niet tijd dat we als samenleving gaan bepalen wat wenselijk is of niet en daartoe de overheid opdracht geven en niet andersom. Politici en ambtenaren zijn er voor ons, ze worden door ons betaald en letterlijk soms zeer goed in leven gehouden. Hun dankbaarheid jegens ons die ze dienstbaar horen te zijn is tot op heden zeer gering.
Of moeten we naar het middel van sabotage grijpen?
