Poppenkast

Marc Huraux: “Anima, l’esprit des marionnettes”




Poesjenellenkelder in Het Dinghuis
Daar stonden we dan in de rij voor de Poesjenellenkelder. M’n neefje ging elke zondag, af en toe ging ik mee. In m’n herinnering was het klein en intiem. Spannend was het, geheimzinnig. Voor het overige laat het geheugen me in de steek. De poppenspeler was Pieke Dassen, samen met z’n vrouw als ik me niet vergis.

Het poppentheater is oeroud en het werkelijke theater is haar veel dank verschuldigd. Vaak zijn ook scheidslijnen moeilijk te trekken met beeldhouwkunst, dans en ballet, opera.

Veel later kwam bij mij het besef van de magie die van het poppentheater, van de marionetten uitgaat. Eerst door o.a. het Zwarte Theater uit Praag en de Marionettistica Fratelli Napoli uit Sicilië. Nog later dankzij de marionetten van mijn vrouw. Prachtige poppen maakte ze en pas toen begreep ik de ziel die een pop vanaf zijn geboorte meekrijgt. Het is die van de schepper. De pop komt tot leven veel meer als door een spiegel. Uitstraling, vormen en kleding geven het karakter van de maker prijs. Mooie, slanke poppen met een lange hals en grote stralende ogen schiep mijn vrouw.

Deze opmaat had ik nodig als introductie op een documentaire uit 2005 over het marionettentheater: “Anima, l’esprit des marionnettes”. Ze stamt van de Fransman Marc Huraux en werd op haar beurt weer aanleiding tot een studie. Deze mooie documentaire geeft veel stof tot nadenken. Ze is inmiddels op DVD verschenen. Schaf ze aan…




Als afronding van dit thema de korte opera “Die Kluge” van Carl Orff geïllustreerd, of moeten we zeggen uitgevoerd, door het Marionettentheater van München.



Zie en beluister ook: “Les marionnettes ne passent pas la main”.


LITERATUUR
Heinrich von Kleist: Über das Marionettentheater

Uitgelicht: screenshot uit documentaire – Ingevoegd: Poesjenellenkelder in Het Dinghuis

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.