Martine Franck: Grande Arche de la Defense, Paris (1989)
Bij bepaalde mensen moet je op alles bedacht zijn. Je tegen hun aantijgingen weren is nodeloos energie verspelen. In mijn ogen werkt op de lange termijn slechts een methode, alles laten zien hetgeen ze over je te melden hebben. De daders noemen dat vervolgens smaad en laster, het zij zo. Voor mij is het bewijslast voor politie en justitie en juist deze lieden willen dat spul van tafel. Bovenal wil ik met deze werkwijze aan de hand van een voorbeeld, dat van Tibaert, tonen hoe de fascistische geest vaardig is geworden over Nederland.
Het discours naar vorm en inhoud van Wilders is maatgevend geworden voor (politieke) activiteiten op internet is mijn indruk. De middelen daartoe zijn rijkelijk voorhanden. Eentje is zelfs eigen aan internet, het werken met pseudoniemen en fake accounts, zelfs onder de naam van de opponent.
Een jaar geleden:
Wie getroost zich de moeite voor dergelijke activiteiten? Een misselijkmakend grapje, hier van een PVV’er?
Nee, dit zijn geen grappen, het is wel misselijkmakend. De bedoeling is overduidelijk om iemand uit te schakelen die als gevaarlijk wordt geacht voor de eigen zaak. Wie maken er misbruik van? Onder meerderen deze onverlaten.
Of ik werkelijk gevaarlijk ben als het over Wilders, Bosma, PVV gaat? Zeker heb ik een helder beeld over fascisme en dat niet op basis van misplaatste historische vergelijkingen. Het is niet aan mij hier nu dieper op in te gaan, eerst zal Wilders zijn stelling duidelijk moeten maken: “islam = fascisme”. Voor mij staat vast dat hij hard onderuit zal gaan, samen met Bosma, zonder enige twijfel. Aan hem is de bewijslast, aan niemand anders.
Volgens deze enig correcte gedachtegang ga ik ook te werk op internet, kom maar met bewijzen. Aan mij is niet de taak valse beschuldigingen te ontkrachten. En met klem, ik ga uit van goede trouw bij mijn gesprekspartners totdat aantoonbaar het tegendeel blijkt. De goede verstaander heeft immers aan een half woord genoeg. Zo starte ik enigermate naïef drie jaar geleden met Tibaert en ga zo verder. De bewijzen blijven vooralsnog uit. Voor mij niet verwonderlijk.
Dit zet kwaad bloed, maar zoals een lieve vriendin van me pleegt te zeggen, ik laat me niet overrijden door een strontkar, uit welke richting die ook komt. Van de ene wordt zonder bezwaar de vracht over genomen door de ander. Als ik lees wat een aantal “linkse” figuren over Tibaert wensen te berichten, blijkt dat ze het spul perfect voor eigen gebruik weten om te smeden. Dit weblog is voor hen ene ware zegen gebleken. Ze kunnen er alles wat hen te pas komt uithalen, kinderen bedreigen, hacken, multiple persoonlijkheid noem maar op. Op deze wijze heb ik hen ongewild geholpen, waar hun armzalige fantasie tekort schiet.
Niets menselijks is ons vreemd. Onbewust weten ze dat wel en gebruiken het om anderen verdacht te maken, met vermoedelijk een ideaalbeeld voor ogen. Ze ontkennen de werkelijkheid op hun manier, die van het eeuwigdurend conflict. Diep in hun hart zijn het vooral vrome, bange mensen strevend naar een grote harmonie. Ik vraag me vaker af, als ik al die grove, plompverloren opmerkingen en beschuldigingen lees, beseffen deze mensen niet hoe nietig ze zijn en hoeveel ze stuk maken, te beginnen met het wederzijds vertrouwen? Nog opmerkelijker dan hun houding, hun idealistisch streven is, dat ze iedereen willen gebruiken voor hun doel en daarbij heiligt het doel alle middelen.
Een persoon, met of zonder hulp van derden, is ruim twee jaar lang in de weer geweest met het inzetten van fake accounts tegen Tibaert. Daarnaast hanteerde hij er enkele zelf puur en alleen in zijn strijd voor Wilders. Hij voelde zich dan ook terecht dè soldaat van Wilders. Een aantal vrouwen dweepten met zijn daden en zijn vertelsels. Een van hen was de n.b. in PVV kring zo genoemde haatoma. Knap van die Friedrich Eckhardt hoe hij de kwaliteiten van dat “linkse” volkje inschatte. Hij wond ze om zijn vinger, de dames Eveline van Donkelaar en Jacqueline Wouters. Huib Riethof was zelfs gecharmeerd van “mijn zoon”.
Van deze fake wist Eveline van Donkelaar, over de dader had ze zelfs een speciaal blog aangemaakt dat ze korte tijd later weer weghaalde. Huib Riethof en anderen moesten het weten. Zo ook van deze:
Ongetwijfeld zijn succesvolste. Hij moet krom van het lachen hebben gelegen bij het lezen van de reacties, zeker bij die van Van Donkelaar.
ps juni 2017
Korte tijd later ontving ik de verzekering dat deze “Dorpsgek Rommedoe” een product was van Dirk Hartman. Deze omissie heb ik te danken aan Ina Dijstelberge die zorg droeg dat mijn materiaal van internet verdween. De nuttige klerk voor de grote fascistische zaak, zo zullen we haar dienen te kwalificeren. Ze rondde af waar Hartman cs mee begonnen waren.
Uitgelichte foto: bron
