George Condo: The Age of Reason (2010)
Uitsluiten… Het gaat maar door. Wie kent het Poolse gebruik om met Kerstmis extra te dekken voor een mogelijke onverwachte gast? Nee, wij vinden al een paar honderd Syrische vluchtelingen teveel. Liefst moeten ze ook nog christelijk zijn. Gisteren en eergisteren zond het station Arte in haar avondjournaal reportages uit over vluchtelingen uit Syrië in Turkije. Gezien?
Bei einer Weihnachtskrippe ohne Araber, Afrikaner, Juden und Flüchtlinge bleiben nur noch Ochs und Esel übrig.
Reactie n.a.v. Pegida in Duitsland
Iedereen die niet is als ons maar het land uit? Maar van wie is dit land, toch niet van ons? Op enkele uitzonderingen na zijn we min of meer toevallige bewoners van dit land en dat is het wel zo ongeveer. De Nederlander bestaat niet, net zomin als de Fransman of de Rus. Hoe vaak moet dat nog herhaald worden?
Vanaf het prille begin met Tibaert onderhoud ik contact met een PVV’er, Arie Boer. De man kreeg ruzie met Brinkman en inmiddels horen beiden niet meer tot de uitverkorenen van Wilders. Arie heeft zijn kinderjaren doorgebracht in Maastricht, in een grenskantoor. Trots toonde hij me schilderijen van z’n vader. Hij zou nog eens komen buurten. Door het miserabele gedoe van de Krapuul zooi en de wandaden van een hatende oma zijn voor mij nogal wat oude bekenden op Twitter uit het zicht geraakt, waaronder Arie. Gisteren zag ik dat hij me geblokt heeft. De reden? Ik kan slechts gissen. Ik zend nog nauwelijks berichten door, daar kan het niet aan liggen. Of toch? Wil ook hij een islamrein land, een land met censuur en dictatuur van boven volgens de wil van het volk, als Wilders? Ik kom het niet te weten, discussie ongewenst. Ik lig er niet wakker van maar vind het wel symptomatisch voor de richting die we zijn ingeslagen. Terug naar af, iedereen in zijn hok en bemoei je vooral niet met de ander, hoe stuitend zijn uitspraken en daden ook zijn. Nog even en we kunnen een gedachtepolitie installeren vermoed ik zo.
Arie bevindt zich overigens wel in goed gezelschap, hier van een aantal volgers op het Facebook van André de Raaij (@vanovernaar) die Tibaert overal geblokt hebben waar het maar kan en alles in het werk stellen om hem van internet te verwijderen:
Hoe Tibaert aan deze gegevens komt? Tibaert heeft trouwe en betrouwbare kameraden, dat vergeten deze mensen wel eens. Ze doorzien de vieze, om niet te zeggen fascistische spelletjes van deze figuren tot en met.
Tja, riep een hatende oma uit, Anas hebben we nog niet losgeweekt van Tibaert, hij chanteert haar. Juist, riep vervolgens André, hij scheldt haar uit. Tot slot verscheen Rooie Ina op het toneel. Na 6 weken zwoegen met Sjaakie, zoals ze zei, was het klusje geklaard. Ook Anas was om. De vrouw die ooit tegen me zei, durf je nog te komen? De vrouw die me informeerde hoe die hatende oma te werk ging. Ze is werklijk een lieve vrouw, Anas, denkt niet aan zichzelf en is sociaal bewogen. Maar zoals ik heb moeten ervaren, kennelijk is het hemd ook bij haar nader dan de rok. Jammer, maar ik heb genoeg te doen, mijn leven gaat ook verder of beter, de liefde kan niet slechts van een kant komen.
Tibaert wordt buitengesloten en laat dat zien. Op deze wijze wordt het mogelijk ook inzicht te verkrijgen hoe diffuus de grens is tussen zich ogenschijnlijk elkaar uitsluitende politieke stromingen. Het is iets waar je niet bepaald vrolijk van wordt. Steeds beter weten fascisten hun gedachtegoed aan de man en vrouw te brengen. De hele pedofiel affaire is er een schoolvoorbeeld van. Überfremdung is nu het parool en de angst gaat om, zie Duitsland.
De lieden op dit lijstje kloppen zich op de borst omdat ze de overtuiging hebben op te komen voor de vertrapten, maar in hun kortzichtige ijver vervallen ze in dezelfde sjablonen van goed en fout en daar juist zijn fascisten net een tikkeltje behendiger in. We zagen het bij de Zwarte Piet actie. Nodeloos wordt een hoop energie verspeeld en uiteindelijk lopen ze zelf in de door hun opgezette val. Tragisch. Nogmaals, ik heb het al vaker gezegd, als je fascisme wilt bestrijden moet je bij jezelf beginnen. Niets menselijks is ons vreemd. Met het verdelen van de samenleving in goed en fout spelen we het fascistisch spelletje mee. Als je dat niet begrijpt ben je al verloren.
Hoe dan ook, de ezel blijft over en dat maakt me in zekere zin toch weer gelukkig. Ooit had ik een stukje geschreven over mijn lievelingsdier. Dankzij genoemde lieden valt het niet meer te lezen. Jammer…
