Een man die weet heeft van afstraffen liet onlangs zijn geest schijnen over het chapiter straffen. Zijn exposé begint een honderdtal jaar geleden over dienstweigeren. Hij titelt het stukje met “Het wiel dat steeds weer uitgevonden wordt: afwijzen van gevangenisstraf” op de site Krapuul. Na lezing ervan zijn we geen steek wijzer, kan ik u alvast vooraf verklappen. Waarschijnlijk leefde hij in een vredige Kerststemming en heeft hij geen weet meer van al zijn gebral in mijn richting of weet het te verdringen.
Zou André in militaire dienst zijn geweest, gediend hebben in ons volksleger? We komen het niet te weten. Vermoedelijk niet. Praktijkervaring ontbeert hij dus. Op het eerste oog is het een historisch doorwrocht stuk, waarbij opvalt dat een zeer bepaalde periode niet gememoreerd wordt, die van de Politionele Acties. Hij verwijst ook naar een uitvoeriger stuk van zijn hand met de weergave van manifesten tot oproep van dienstweigeren. Dominees hadden er de hand in gehad. Het reine geweten prevaleerde volgens hen boven het dienen als staatsslaaf in de vorm van opgeleid moordenaar.
Zijn betoog spitst zich toe op dienstweigeren. Een dienst weigeren voor het volk, weigeren het volk in het voorkomende geval te verdedigen? Daar dienen toch sancties op te staan? Over dit vraagstuk horen we André niet. Dienstweigeraar? Ja hoor eens, een christen-anarchist met pacifistische inslag maakt het zich nu wel heel gemakkelijk. Anderen voor hem laten opdraaien, de kastanjes uit het vuur laten halen. Wat een heldenmoed.
Dienstweigeren, gevangenisstraf en toen richtte men “het Comité tegen de bestaande opvattingen rond misdaad en straf op, dat pleitte tegen gevangenisstraf. Het strafrecht in het algemeen werd afgewezen als middel ter bestrijding of correctie van maatschappelijk ongewenst/ongepast gedrag. Met de dood van Meijer eerst en Van Mierop later eindigde deze episode van het abolitionisme, zoals het streven heet, in 1930.” aldus André.
Hoe kijkt André aan tegen een beroepsleger, in zijn geest ongetwijfeld een leger van beroepsmoordenaars. Dat onderhouden we als gemeenschap, daar gaan vele belastingcenten naar toe, naar dat moreel verwerpelijke leger. Hoe nu? En de volgende stap, allang gezet door zijn geliefde Amerikanen, zeer christelijk eveneens, met het inhuren van soldaten via particuliere bedrijven? Vind André dat wel oorbaar, het is immers geen plicht?
Het volk kreeg er toen weinig of niets van mee, nu ook niet. Dat staat vast. Die André heeft op school prachtige opstellen leren schrijven, maar je kunt er niets mee. “Bestaande opvattingen rond misdaad en straf”, “tegen gevangenisstraf” en vervolgens die zin over het afwijzen van het strafrecht als middel ter… We kunnen er ons van alles bij voorstellen. Wat André ongepast gedrag noemt is van een volstrekt andere orde dan wat ik eronder versta. Die wetenschap heb ik inmiddels.
André gaat voort en laat de RK kerk ten tonelen verschijnen, over zijn geliefde Amerika geen stom woord. Die brandstapels zijn ook pas van veel latere datum. Eeuwenlang had de RK kerk zich verzet tegen lijfstraffen, martelen en welke verfoeilijke praktijken ook. Een verhaal apart. Kijk, als van oorsprong katholiek verwijs ik graag naar de nog in de 19e eeuw levende protestants-christelijke gedachte dat roodhuiden en negers geen ziel hadden. Edele wilden of zoiets waren ze, ze mochten desnoods afgeschoten worden. Ja, die doodsstraf in de VS heeft een prachtige voorgeschiedenis.
André met z’n retorische vraag, “Is het hier een open inrichting?” en “Jou moet ik straks spreken” is werkelijk een simpele ziel. Hij klampt zich vast aan vroeger gelezen geschriften, Sweezy kwam onlangs op de proppen, hij kent alle hitlijsten, maar verder? Leegte en moralistische praat.
Uitgelichte foto: Hoofdwacht – Ingevoegde foto: T Lagrange – bron
