Debiel

Paul Gauguin: Contes barbares (1902)




In een paar woorden wordt vaak veel duidelijk.







Zie deze tweets:


saskiadekkers Jul 04, 10:28pm
@HelenaJacobs dank voor commentaar. Werk samen met twee Griekse journalisten. Grieken in de reportage drongen zelf aan Engels te spreken
@HelenaJacobs volgens mij sprak verder iedereen Grieks, of niet?

 


Als reactie op:


#nieuwsuur Mw Dekkers (spreekt geen woord Grieks) heeft 2 Grieken gevonden die matig Engels spreken. Die ze neerzet als debiele analfabeten.

 


Ruim een uur later reageert Helena Jacobs pas op Saskia:


HelenaJacobs Jul 04, 11:45pm
@saskiadekkers Grieken zijn aardig en hoffelijk, deden ze voor u!
Ik zie op veel zenders juist overtuigde Grieken die weten wat ze willen.

 


Hiermee handelt Helena volledig in de lijn van de normen en waarden op Twitter. Personen waarmee je het oneens bent dien je blijvend te diskwalificeren. Die lijn trek je door tot in het oneindige, daarmee haal je steeds je gelijk bij je eigen achterban. Als X dat beweert dan is dat de waarheid en stemmen Y en Z er onvoorwaardelijk mee in. In dit geval, als Jacobs zegt dat er mensen als debiele analfabeten worden neergezet door Dekkers is dat zo. Punt.

Valt een dergelijk beeld nog te corrigeren? Nee, slechts door het bij herhaling laten zien van malversaties van een persoon valt het zichtbaar te maken. Of, zoals ik het doe sinds een aantal jaren, door te noteren hetgeen aan smaad, laster, leugens en bedreigingen over Tibaert wordt uitgestort. Zelfs dan gaan een aantal lieden onverstoorbaar verder, terwijl hun collaborateurs er het zwijgen toe doen. Corrigeren, mensen tot correctie(s) brengen of proberen te dwingen, vergeet het. Dan tekenen ze hun schuldbekentenis, immers in hun logica is de ander de dader en gaan zij vrijuit. 

Wat rest is justitie als het werkelijk te bont wordt (deze optie hou ik nog steeds open) of de daders in al hun naaktheid tonen. Deze weg ga ik in de toekomst nadrukkelijk bewandelen. Niet aan de hand van korte en vluchtige tweets, maar door een inkijkje te geven in hun bloggerswereldje. Ook daarbij zal ik me beperken tot die lieden die mijn weg gekruist hebben en werkelijk niet terugschrokken voor welke vorm van laster en smaad dan ook. 

De hoofdreden om die weg in te slaan is dat juist deze mensen anderen het zwijgen wensen op te leggen en ze zelf bitter weinig te melden hebben en nauwelijks of niets aan een politiek-maatschappelijk debat bijdragen. Zoals gezegd, je dient het met ze eens te zijn, ze verkondigen immers een ware boodschap, in het andere geval deug je niet, wordt je zelfs als psychopaat en debiel weggezet. Het ergste wat hen kan overkomen is dat ze er als een keizer zonder kleren komen bij te staan. 

O ja, internet is een publieke ruimte, ik mag, ik kan en moet zelfs, als de omstandigheden erom vragen, reageren op wat ik te zien krijg. Stiekem hoop ik met mijn handelwijze veel mensen een dienst te bewijzen, mensen die geneigd zijn in hun schulp te kruipen. Weet u, ik deel graag, asocialen handelen graag in commissie om te vernietigen al wat hen niet bevalt of hun dwars zit. 

Tot slot een illustratie van een half jaar geleden. Onder het kopje “Liegen dat het gedrukt staat” schreef Dijstelberge het volgende:

 

Zeikende zeurende zuigende zielige oude mennekes ze kunnen er niet mee stoppen. Het is triest maar waar. Eentje, Alphons Scaf, al sinds december 2012 en de ander, Fred vd Wal, sinds september 2014, nadat ik hem duidelijk had gemaakt dat het wensen van tegen de muur gezet worden van mijn redactiegenoten en mijzelf niet pikte en voor mij betekende dat het contact stopte.

Ik was toen net terug van bijna een week logeren in Couloutre bij Fred vd Wal en zijn vrouw Ina.
Genoeg foto’s en mails waarmee ik dit kan onderbouwen.
Maar ze hebben elkaar gevonden, de pathologische leugenaars Alphons Scaf en Fred vd Wal.


Schorem zoekt schorem….


Werkelijk een dame, zeer oprecht en volledig de goede zaak toegedaan, in deze opvatting wijkt ze geen duimbreed af van Helena Jacobs. Slechts de etiketten verschillen op hun potjes vol gif en nijd. 
 




Uitgelicht: bron – Kaart: Yanko Tsvetkov – Atlas of Prejudice 2
Foto: Susanne Ussing, I Drivhuset – bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.