‘DE SCHEUREN IN DOEL 3 EN TIHANGE 2
KUNNEN GROEIEN’
Onder deze kop valt in de Knack een interview te lezen met Walter Bogaerts, professor materiaalkunde en nucleaire techniek aan de KU Leuven, over de scheurvorming in de kerncentrales Tihange 2 en Doel 3.
Uiterlijk sinds de zeventiger jaren is het publiek vertrouwd met de gevaren van kernenergie. Los van menselijke fouten kan een techniek nooit voor 100% zekerheid bieden. Tel bij de kernenergie de hele keten op van winning uranium tot het dumpen van afval (in eerste instantie in zee, in vaten die nu al aan het doorroesten zijn), het functioneren van de centrales met vrijkomende radioactiviteit in water en lucht, de steeds slordigere controles op het functioneren van die centrales, hun gevoeligheid voor aanslagen, ook militair, en we kunnen rustig stellen dat we met onbeheersbare gevaren te doen hebben, die niet alleen de mensheid bedreigen, maar ook de natuur in zijn huidige vorm.
Fukushima is nu vijf jaar geleden. In Duitsland is er lering uitgetrokken, maar verder? Grote belangen staan op het spel, een kapitalistisch productieproces is zonder grote hoeveelheden en goedkoop verkrijgbare energie niet denkbaar. Kosten die aan het opwekken van kernenergie zouden toegerekend moeten worden verdwijnen uit het zicht en komen tot last van ons allen, mogelijke rampen inbegrepen. Wie zal de schuld en de kosten op zich nemen voor het verlies aan mensenlevens en de gevolgen van vrijgekomen straling? Niet voor niets dat geen enkele verzekeringsmaatschappij ter wereld op wil draaien voor de aangerichte schade.
Begin tachtiger jaren verscheen er een uitgebreide studie onder de naam “Friedlich in die Katastrophe”. Ze werd onder de aandacht gebracht van alle politiek verantwoordelijken in Duitstalige landen, ook in de DDR. Hier het artikel dat toen in de pers verscheen, het is nog steeds actueel.
Op internet is meer aan te treffen ook een film onder dezelfde titel uit 2012. Waarom lukt het de politiek, de economisch machtigen steeds de bevolking om de tuin te leiden, geen openbaarheid te betrachten of deze te manipuleren en hun aandacht te sturen richting irrelevante zaken, zeker gelet op onze toekomst, ons geluk en welbevinden? Het lukt hun zelfs vluchtelingen min of meer tot misdadigers te maken, zie onze fascist Wilders.
Via Twitter maakte ik attent op het artikel uit de Knack:
Er volgde een reactie, die u pas kunt plaatsen na lezing van het interview met Walter Bogaerts:
Dankzij het almachtige Google verworden we steeds meer tot een transparante mens, die onder voortdurende controle staat en waar nodig gemanipuleerd kan worden. Google dient bepaalde belangen en de bijbehorende politiek. Zo is dat. Mensen zijn slechts relevant als consument. De kostenfactor van dat wezen moet zoveel mogelijk geminimaliseerd worden. Google levert het instrumentarium op onze kosten en ons geluk en vrijheid. Daarover wordt ook gezwegen en over Tsjernobyl wordt niet meer gesproken. Ook over de gevolgen niet. Deze catastrofe is ook al zolang geleden en we moeten verder, nietwaar?
On April 26, 1986, reactor number four at the Chernobyl nuclear power facility in what is now Ukraine exploded. The largest civil nuclear disaster in history led to mass evacuations, and long-term health, agricultural, and economic distress. The nearby city of Pripyat has been abandoned, and a 19-mile radius “exclusion zone” established where radiation contamination makes continued habitation dangerous. Collected here are archival pictures of the catastrophe, as well as more recent images of the area: The Big Picture…
Internationally-renowned photojournalist Gerd Ludwig has spent years documenting the aftermath of the Chernobyl nuclear disaster: The Big Picture…
Uitgelichte afbeelding: Knack
