Een antwoord aan Electrabel

Arnaud Vaulerin: “La Désolation, Les humains jetables de Fukushima” (Grasset)




Enkele dagen geleden attendeerde ik op een artikel verschenen in het Belgische Knack. Vrijwel onmiddellijk ontving ik een reactie van Electrabel met een verwijzing naar twee omstreden rapporten. Morgen is het vijf jaar geleden dat de ramp bij Fukushima plaats vond. In de vorm van enkele bijdragen elders wil ik nogmaals het gevaar dat de mensheid bedreigt onder de aandacht brengen.

Le nucléaire, c’est la bombe. Fukushima rime avec Hiroshima, aldus Christine Bini n.a.v. het verschijnen van een boek van de correspondent voor de Libération in Japan: “Les forçats du nucléaire”.

Via de site van France24 vallen foto’s te zien van de toestand uit het district Fukushima:

@ Google Streetview

“Même derrière l’écran, on sent l’atmosphère lourde, le ciel gris. On percevrait presque l’air contaminé et le silence des rues désertes immortalisées par Google Street View.” De besmette lucht, je denkt ze te zien, was dat maar waar, werden we wakker, konden we ervaren wat ook dicht bij huis plaats vindt, in Fessenheim bijvoorbeeld. Of in Tihange.

Kerncentrale Fessenheim © EPA/Christophe Karaba

Bepalend voor de veiligheid, voor het rendement en onze gezondheid is het kostenplaatje. Vanavond besteedde het onvolprezen radioprogramma “Der Tag” op hr2 er uitvoerig aandacht aan:

 
Vor fünf Jahren war?s, nach der Atomkatastrophe von Fukushima, da zeigte Angela Merkel der Welt, was eine Volte ist. Über Nacht hatte die Physikerin den Glauben in die Beherrschbarkeit der Nukleartechnik verloren – und verkündete den Ausstieg. Der war schon einmal verabredet und wieder zurück genommen worden – kam aber nun mit Macht. Fünf Jahre später lichten sich die Propagandanebel, die Jahrzehnte lang die hoch subventionierte Atomindustrie umhüllten – und es wird sichtbar, welche Ruinen wir da geerbt haben. Langsam wird klar, was für eine Herkulesaufgabe das wird: die Atomkraftwerke abbauen, den Atommüll verwahren und verwalten. Für die nächsten Jahrhunderte oder Jahrtausende – auch dann noch, wenn sich niemand mehr daran erinnern wird, dass es einmal Konzerne gab, die Milliarden verdient haben mit dem Atomstrom.
 
Quelle:© hr, 10.03.2016


Luister maar, uit de eerste hand is steeds de beste informatie, als we de bron kunnen vertrouwen tenminste.

Het bovenstaande is meteen ook mijn antwoord op Electrabel:


 


Tot slot nog attentie voor een documentaire op Arte: Fünf Jahre nach Fukushima – Welche Zukunft hat die Atomenergie?

Fukushima – Chronik eines Desasters



Cartoon: Ruben L. Oppenheimer

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.