Paulo Nozolino: Sarajevo (1997)
De kernvraag is en blijft waarom eisen mensen alle vrijheid op om propaganda, leugens en dreigementen in de wereld te zetten en krijgen ze hiervoor ruimschoots de gewenste medewerking. Kritiek en tegenopenbaarheid kunnen ze vanzelfsprekend niet aanvaarden en ook daartoe worden hun de middelen verstrekt. Het resultaat is een getolereerde schijnopenbaarheid, een ventiel om verdachtmakingen, laster en smaad te uiten, die niets of slechts nog in de verte op feiten berusten. Het gereedschap om leugenpraat te pareren wordt bot gemaakt of dient te verdwijnen. Samenvattend: laakbaar gedrag wordt gehonoreerd, eerlijkheid en betrouwbaarheid afgestraft.
De traditionele media (krant, radio en TV) worden wereldwijd gezien nog niet centraal gecontroleerd. Die controle (en censuur) gebeurt nog steeds hoofdzakelijk landelijk. Het kaartje van Reporters sans Frontières geeft het aan.
Er valt genoeg commentaar bij te leveren, o.a. over de gehanteerde criteria, de rol van de persbureaus e.d. meer, maar hoe geheel anders gaat het toe op internet, bij die “sociale media”. De positie van twee internet giganten is momenteel praktisch monopolistisch. Google en Microsoft. LinkedIn, Facebook, YouTube, Instagram e.a. behoren tot hun inboedel, de inhoud van het e-mail verkeer bezitten ze en gebruiken ze. Zo kun je nog een tijdje doorgaan. De mens kent voor hen geen geheimen meer, men weet waar hij of zij zich bevindt, welk voedsel tot zich genomen wordt, welke transacties gepleegd worden. De lijst is schier onbeperkt. Hebben wij dat gewenst, hebben wij hier democratisch voor gekozen, laten wij ons oordeel bepalen in de door hen gewenste richting? Ze staan te popelen omdat te doen.
Kaartjes met de datastromen, met de spelers, vooral de politieke en economische, kaartjes waarop te zien valt uit welke bronnen geput wordt met de bijbehorende omvang van gebruikers etc. etc., die zouden pas duidelijk kunnen maken hoe we al overgeleverd zijn aan enkele giganten met domicilie in de USA. Amerikaans recht wordt zodoende tot algemeen geldend recht. Een wereldwijde dictatuur doet zijn intrede. Een van de weinige garanten tegen deze ontwikkeling is de EU. Helaas gaat deze gebukt onder enorme druk van lobby’s.
Dit als beknopte schets van wat er speelt als we internet gebruiken. Censuur ligt voortdurend op de loer en die werkt in twee richtingen. Monopolisten kunnen naar eigen goeddunken handelen, op de eerste plaats gericht op eigen profijt en als afgeleide daarvan politiek. Omgekeerd kunnen gebruikers inspelen op die bedrijfspolitiek, op de door hen opgestelde regeltjes, zoals over het tonen van bloot, misbruik auteursrecht en dergelijke meer, primair in het leven geroepen uit commerciële overwegingen. Zelf rekken ze m.n. dat auteursrecht tot bijna het oneindige op zoals Google al jaren toont.
Op een gegeven moment, in de loop van 2013, kreeg ik te maken met de meest schijnheilige onverlaat die ik heb leren kennen op internet. Hij gaf het advies om “het eens bij Google te proberen”. Dat de smerige troep aan mij gericht zomaar door mij vastgelegd werd, met alle leugens, smaad, bedreigingen enz., was hem een doorn in het oog. Maanden later dacht hij te kunnen triomferen, een beroep op auteursrecht had bij Google wonderen verricht en mijn blogspots werden opgeschort. De rest zou snel volgen werd me door het schoelje te verstaan gegeven, alsook een rechtszaak tegen mij zou aangespannen worden. Mijn veroordeling stond al bij voorbaat vast met als consequentie dat ik de rest van mijn leven zou moeten creperen in bittere materiële ellende.
Dit soort dwazen, smeerlappen, censors, bedreigers en bedriegers, doen nog steeds of hen dit alles niet aangaat. Ze hebben hun mond vol over tokkies, nazi’s en ander tuig. Ik heb moeten constateren dat zij vele malen erger zijn. Elke vorm van communicatie hebben ze vermeden, inhoudelijk dragen ze persoonlijk nul komma niks bij aan het verzet tegen het opkomend fascisme, vermoedelijk omdat ze geen enkele notie daarover hebben en ze het ver van zich werpen zelf fascistisch in de weer te zijn. Juist zij en het klimaat om hen heen zorgen ervoor dat Wilders met z’n kornuiten praktisch het hele politieke speelveld beheersen.
Terug naar de voorgeschiedenis, 11 januari 2013, hij heeft het me zelf gezegd.
Uitgelichte foto: bron
