Waarom roeien we vol overgave onszelf uit?

Only Girl in the World by NightmareAwake




Het SIPRI jaarboek is weer verschenen. Het blijft deprimerende kost. Conflicten, oorlogen, wapenhandel en de alsmaar doordraaiende productie van wapenarsenaal in een eindeloos lijkende spiraal over en weer. Bij de wetenschap dat alles wat ooit ontwikkeld is uiteindelijk ook gebruikt gaat worden, kernwapens, maar ook biologische en chemische.
 

 
 
Het menselijk vernuft lijkt onbegrensd als het gaat om de drang tot vernietiging. Er moet iets waars schuilen in uitspraken dat we het overgrote deel van de (technologische) vooruitgang te danken hebben aan oorlogsvoering en ontwikkelen van wapentuig. Op elk denkbaar terrein, van voedselvoorziening en medische zorg tot transport en mijnbouw.

De huidige globalisatie was niet denkbaar geweest, onmogelijk zelfs, zonder dit voorwerk. Of was het zelfs het impliciete doel gedachtig de ongebreidelde op kapitalistische grondslag gewenste economische groei? Ruimte moet veroverd worden, steeds sneller. Limieten zijn er om overschreden te worden. Zo wordt sport, zo wordt sex bedreven. Hoe die ontketende, gewelddadige expansiedrift te temmen, waarvan we allen de dupe zullen worden?

Of zijn we niet de geknechten van deze vrijheidsdans, zijn we de profiteurs omdat we tot de uitverkorenen behoren?
 




Uitgelichte foto: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.