Beschamend

Wassily Kandinsky: Arabische stad

Hoe kun je oordelen als je de feiten niet kent? Goeie vraag, maar het antwoord? Gemakshalve zou ik kunnen zeggen, dan doe je als Wilders. Je pikt iets uit de actualiteit waarmee je kunt scoren, vergroot het uit tot de kwestie waar alles om draait en kleineer iedereen die het er niet mee eens. Argumenten en feiten doen er niet toe.

Twitter is Wilders als het ware op het lijf geschreven, enkele tweets per week als slogan zijn ruim voldoende gebleken om de aandacht van z’n achterban vast te houden en critici op de kast te jagen. Voorwaar geen gering succes. En soms, heel soms, biedt zich voor Wilders een godsgeschenk aan, nu in de gedaante van de om het leven gebrachte grensrechter.

Liefst vier tweets kon hij erover kwijt om het voor hem zo belangrijke Marokkanenprobleem weer op de agenda te plaatsen. Marokkanenprobleem? Welk? Dat weet Wilders ook niet, maar een dergelijk geschapen probleem past uitstekend bij zijn enige leerstelling, de islam staat gelijk aan fascisme. De van oorsprong katholieke Wilders vergeet hierbij de RK kerk die het prototype genoemd kan worden van een fascistische orde, een orde die uitgesloten is bij de moslim gemeenschap. Dat het omgekeerde gebeurt in die gemeenschap, bij de Salafisten, weten u en ik, Wilders niet. Zij zijn dan ook de trouwste bondgenoten van het Westen. Vandaar dat Wilders in alle talen zwijgt over de ontwikkelingen in Egypte en de overige Arabische wereld.

Zo Wilders, zo zijn adepten. De eerste die ik leerde kennen op Twitter was Jeannie. Niet gehinderd door enige kennis of inzicht debiteerde en debiteert ze er op los. Precies als in het strategisch schema van Wilders zet ze iedereen, die haar mening en impliciet die van haar leider niet deelt, weg als zijnde schorem, profiteur en wat niet al. Ook Tibaert. Die kater heeft het geweten. De liefste poes die je je maar kunt denken moest het ontgelden, zijn vrouw. Want kleineren, bespotten en lasteren is een koud kunstje op Twitter. Ik ben die zaken gaan vastleggen en heb op het moment dat zoon en schoondochter in het geliefkoosde fascistische pedo-spel werden betrokken aangifte gedaan.

Door de gang van zaken kreeg dit blog alras een documentair karakter. Ik wilde vooral laten zien hoe fascisten te werk gaan als ze op tegenstand stuiten. Voor hen geldt dan nog slechts een devies, kaltstellen met welk middel dan ook.

Na de verkiezingen in september wilde ik tot een afronding komen, het was mooi geweest en niet onbelangrijk, je wordt voordat je het weet meegezogen in dat bruine moeras. De keuze die veel mensen maken om dat populistische en fascistische gedoe te negeren valt maar al te goed te begrijpen. Ik ben het daar overigens niet mee eens. Stoppen dus, maar ik had buiten de waard gerekend, beter gezegd er niet op gerekend dat de affaire Demmink zijn weerslag voor mij zou krijgen op Twitter. Daar zorgde Jacqueline Wouters voor, iemand die stelselmatig weigerde ook maar met een woord over Wilders en z’n PVV te reppen. Ze wilde absoluut niet in contact komen met lieden uit die hoek, verzekerde ze me meermaals.

Demmink, de gedoodverfde pedofiel, zorgde voor een wending van 180 graden. Terwijl ik tweets ontving welk een vunzige, vieze oude pedofiel ik wel niet was, vroeg gelijktijdig Wouters mij een petitie anti-Demmink te ondertekenen. Voor mij was de maat met haar vol bij het noemen van Ed van Thijn in relatie tot een z.g. pedo-netwerk in Nederland. Toen een of twee dagen later accounts van haar werden opgeschort was ik voor haar de dader. Kan het idioter? Ja, ze werd geloofd en dat spel houdt ze vol. Ze kreeg meteen materiaal aangeboden door het PVV gespuis, een andere omschrijving voor die lieden weet ik niet, compleet met een viertal biografietjes. Eentje van de deze week aangehouden Herman F.  U ziet, en dat is een onmiskenbaar feit, Wouters hanteert de Wilders methode. Omdat ik het zeg is het zo, punt uit. Haar en Wilders’ logica.

De directe aanleiding tot dit bericht is het gekissebis op Twitter over de persoon Herman Falkenstein en het nut van aangifte. Het neemt lachwekkende proporties aan. Van meet af aan heb ik op dit weblog gesteld dat het me niet om personen te doen is maar om hun handelwijze en hun uitspraken. Daarom beperk ik me in principe ook tot wat ik op Twitter waarneem en de info die de deelnemers over zichzelf prijsgeven. De bio, met soms een verwijzing naar een eigen site. Zo blijft voor iedereen alles verifieerbaar. Andere lieden wensen anders te werken, gaan af op vooronderstellingen en geruchten. Vervolgens krijg jij dan weer het verwijt te horen dat je niet weet wat er speelt. Dat ervoer ik dezer dagen bij lieden die aan de weg willen timmeren met een eigen forum.

Vermakelijk wordt het dan als ze over elkaar heen gaan buitelen, de een mij verzekerd dat hij de ander persoonlijk heeft ontmoet, weer een ander iets beschamend vind omdat aangifte gedaan wordt over bedreigingen… En, en, en… Tja, en of ik nu maar zo goed wil zijn hun te geloven, zij weten het immers.

O, wat wordt toch snel geoordeeld zonder de feiten te kennen. Het leukst van al vind ik nog dat iemand enkele dagen na de aanhouding toch maar een aangifte ging doen. De reden? Ik weet het niet, maar dit blog vond hij maar niks. Het had geen duizenden bezoekers per dag. Wat wilde ik nou helemaal? In ieder geval niet reaguren… Ach ja, je bent jong en je wilt wat, dondert niet wat als het maar geld oplevert. Zou het dat zijn? Feiten zijn dan secondair, ook al niet zoveel anders als bij Wilders.

Ben moe, ik ga naar bed. En morgen ga ik weer eens lekker met muziek aan de slag. Die nitwitten komen me de keel uit… Beschamend vind ik het wel, ik bedoel het heersende publieke debat. Het fascistische zaaigoed van Wilders is op vruchtbare bodem gevallen.