Pablo Picasso: Massacre in Korea (1951)
Het toontje van dominee. Terechtwijzen, oordelen, veroordelen. Als iets de traditionele Hollandse volksaard karakteriseert is het wel het priemende vingertje. Je moet je plaats weten, wie ben je wel? Ik, zo niet als afgezant dan wel als vertegenwoordiger van de Here Gods heb recht van spreken, ik verkondig de ene geldige waarheid. Het verklaart in een slag de hokjesgeest waarin ons land gevangen zit. Iedereen met zijn absolute waarheid, weinig of geen belangstelling voor de ander, dat heet in deze contreien een open mind bij een wijde horizon. Zeer droef wordt het als deze lieden zich tot deskundigen opwerpen van wat dan ook. Schrijfsels die hun visie ondersteunen zijn snel gevonden en binnen no time avanceren ze tot deskundigen. Aanhangers van hun leer vinden deze goeroes snel, immers velen al hadden het gevoel dat, hebben iets van horen zeggen en zijn bovenal onwetend en bang. Je schuilen onder een uitgestoken paraplu slaan ze niet af. Samen schurken is het kenmerk van de hokjesgeest. Geen wonder dat dezen, zichzelf prijzend als individualisten, graag meezingen in een koor waarin lekker tekeer kan gegaan worden tegen dwarsdenkers, andersdenkenden, mensen die zich niet wensen te conformeren aan dominee of wie ook.
Gif wordt verspreid, geestelijk gif. Op deze voet wordt politiek bedreven in dit land en functioneren de media. De zelf benoemde autoriteiten van groot tot klein imiteren die werkwijze. Iemand beklaagt zich over landbouwgif op haar volkstuintje. Ziekmakend, we weten het. Afvalproducten van de petro-chemische industrie waarmee goed geld verdiend wordt. Ook met het hoofdproduct benzine. Hoe velen hebben daar hun leven niet voor opgeofferd, voor ons welzijn, comfortabel in het autootje? Die samenhang zien deze klagers niet of kijken weg. Als de ware rechtvaardige wordt verder gezwoegd op het akkertje. De schuldige staat vast, de gif spuitende buurman. “Op onze moestuin zijn er vele die het bloemenzaad voor bijen als onkruid beschouwen. Vinden mijn tuin dan ook vreselijk. Dat zijn dezelfde onverlaten die ook nog kwistig met roundup en ander vreselijk gif spuiten. Als je er wat van zegt, van dat spuiten met gif, dan lachen ze je uit. Op mijn moestuin bloeien de goudsbloemen, koolzaad, borage, maarts viooltje, inkarnaatklaver en ook de eerste phacelia al. Zo mensen ik ga u weer verlaten om naar mijn moestuin te gaan.” En weg is Ina. Zij weet het. Zij alleen.
Uit dezelfde mond vernemen we op Twitter: “Motto: Vrijheid is de ruimte die je de Ander geeft.” Zo ziet ze zichzelf. Ze geeft anderen de ruimte, begrijp ik uit die woorden. De ander met een hoofdletter… Ze loochent die uitspraak subiet als het haar niet van pas komt. Dan maakt ze gretig gebruik van geestelijk gif uit welke bron en hoe onbetrouwbaar ook. Dan heeft ze van niets geweten, terwijl ze eerst straf beweerde dat ze het spel doorzag, dat degene die nu verhaal haalt het niet had begrepen. Ina’s zijn er velen, weet ik inmiddels. Ze willen o zo graag ook goeroe zijn, maar daartoe zijn ze niet in de wieg gelegd en er rest hun slechts meeheulen zoals het toevallig uitkomt. Vandaar dat bij deze Ina’s geen lijn valt te ontdekken in hun uitspraken, zelfstandig denken blijkt te hoog gegrepen. De angst om zich bloot te stellen is ook veel te groot, daarom verschuilen ze zich achter grote geesten.
De Ina’s zijn kwalijker dan de werkelijke goeroes. Die laatsten hebben vooral een grote bek, zeggen over feiten en bewijzen te beschikken, die ze nooit zullen (kunnen) tonen en gaan recht op hun doel af. De Ina’s zijn vooral bang, ze klampen zich vast aan elke toegestoken hand en zijn zeer gesteld op regeltjes. Ik vind het griezelige, bekrompen geesten. Zelf voelen zich o zo netjes. Nee, ik ga het niet over het auteursrecht hebben, maar over iets anders. Ik zei het al, hun handelwijze lijkt op die van onze media. Weetjes, hap, snap, de waan van de dag. Het is als bij die antieke Douwe Egberts reclame, gezellig en vertrouwd moet het zijn. De nestgeur.
Curieus voor wie niet thuis is in dit Hollandse cultuurlandschap (met de nadruk op ‘dit’) is het volgende bericht van een jaar geleden.
Als geen ander weet een fascist hoe je iemand duiden moet om een weerwoord onmogelijk te maken. Dirk Hartman (ex-)NVU, geestelijk vader van Henk Bres. En zie wie met dit bericht aan de haal gaan. Dat is voor mij het meest frappante, lieden die zich optuigen met begrippen als feminisme en socialisme, en beweren tegen het fascisme gekant te zijn. Een van hen spreekt bijna dagelijks haar verachting uit over een bepaalde regio in ons land en haar bewoners, ze zijn immers anders dan “de Hollander” en toch Nederlander. Hoe kan dat nou? Zoek de verschillen met de welbekende houding tegen “Marokkanen” en veel wordt duidelijk. Die is er in wezen namelijk niet. Verhef daartegen niet je stem, je wordt neergemaaid met oneigenlijke middelen. Pedofiel, psychopaat, pathologische leugenaar onder veel meer werden mijn deel.
Wat doen de Ina’s in die omstandigheden? Nadenken, navragen, nalezen hoeft niet voor hen. Ze praten na, want o, iemand had de moed gehad de keerzijde te laten zien van het vrouw zijn, een man, een militarist, een zionist. En was het zelfs geen neonazi? Ik twijfel, ik zou het moeten terugzoeken. Geen argument, neersabelen die man. Zoek weer de verschillen. Ze zijn er niet kan ik u wederom verzekeren, slechts de etiketten verschillen waarachter die houding, een fascistische instelling schuilgaat.
Wat een geluk voor hen dat hun broeders overzee het stokje van de dominee hebben overgenomen. Maak de wereld onderdaan. Het gif dat ze verspreiden is bestemd voor geest en lichaam. De bijtjes zullen uiteindelijk het loodje leggen. Hun profeet is momenteel Obama. Maakt het wat uit wie hun profeet is? Niets. Vraag: wat heeft kapitalisme met fascisme van doen? Veel, verzeker ik u tot de nazimethodes van uitroeiing toe… Wie niet over (het wezen van) kapitalisme wil spreken, moet over fascisme zwijgen, zo simpel is dat.
Zerstört sich der Kapitalismus selbst?
Marx reloaded
-
DE ONZICHTBARE HAND
-
HET NEO-IMPERIALISTISCH DOLLARPLAN VAN DE VS
-
AAN OORLOGSHITSERS IS GEEN GEBREK: EEN OPROEP
Uitgelichte afbeelding: bron
