Merkwaardig is en blijft het hoe mensen hechten aan status, van hoog tot laag. Via bezit lukt dat het beste. Hoe kom je aan bezit? Door carrière, door vermogen, door erfenis. Hoe maak je carrière? Soms door kennis en kunde, veelal door de juiste referenties, aanpassing, het likken naar boven en trappen naar beneden. Diegenen die zich miskend voelen worden rancuneus en munten uit in het kleineren en beschadigen van de geslaagden in onze gevestigde orde. De zon in het water zien schijnen is er voor hen niet bij. Uitgerekend zij zijn het die zorgen dat alles bij het oude blijft, niets in beweging komt.
Een min of meer onnozele Twitter sessie n.a.v. een artikel in de Volkskrant illustreerde dit optimaal. Twee protagonisten springen eruit, Riethof en De Raaij, mensen die ik heb leren kennen als hoogst onbetrouwbaar en niet te beroerd iemand pootje te lichten die hen te na komt. Beroerde types zijn het, zelfingenomen, zich beroepend op vage daden uit het verleden, zoals de verkoop van boeken en een mislukt wethouderschap. Expert noemt een van de twee zich. Als jezelf niets voorstelt, maar je wilt wel dat de wereld om jou dient te draaien krijg je vreemde taferelen.
Die twee toevallig bij mij aangewaaide personen geven er al jarenlang blijk van. Ze grijpen steeds terug op zelf gefabriceerde of door derden aangedragen smaad en laster om hun gelijk te halen. Bedenk, een démasqué betekent voor hen een totale afgang, totaal. Vandaar dat ze leugen op leugen stapelen, woorden verdraaien, zaken uit hun context lichten, van alles en nog wat uit hun duim zuigen. Ze doen alle moeite het tegendeel te bewerkstelligen om tot klaarheid te komen, om aan lezers van hun boodschappen zelf de mogelijkheid te geven tot interpreteren en tot een eigen oordeel te komen. Een dergelijke instelling is hen volkomen vreemd.
U merkt het, een petit’histoire als deze, met een journalist van de Volkskrant als kop van jut, geeft veel stof tot overweging. En denk erom, die Joost de Vries blijven ze in de smiezen houden om vroeg of laat hun gram te kunnen halen.
Nu even mooie muziek en dan weer terug na het recente verleden…
Hoe een “historicus” beledigt en zich beledigd voelt.
Juist, “historicus” tussen aanhalingstekens. Een man die iedereen de maat denkt te nemen, een man die het heeft over laten verdwijnen van stukken en zelf een loopje neemt met wat hij anderen verwijt: met feiten en de waarheid. Huib Riethof is zijn naam.
De publicaties van Riethof in Maatstaf etc. ken ik niet, maar om zijn “internationaal expert territoriaal emancipatiebeleid” moest ik hartelijk lachen. Wat een inbeelding. Goed, ik kom er elders op terug, op deze historicus, die graag een loopje met de waarheid neemt en niet te beroerd is strafbare uitlatingen te doen. En u ziet het, dreigen kan ie.
Het artikel uit de Volkskrant staat hier: Reaguurders zijn zelfs @diederiksamsom te veel geworden. Zeer juist, Riethof is voor mij een typische reaguurder gebleken.
De volgende ochtend:
Speciaal rechtstreeks aan Riethof, veel materiaal van jou aan mij gericht heb ik opgeslagen. Je weet maar nooit, justitie en zo. Zou een interessante case kunnen worden. Misschien moet ik toch maar eens een advocaat aan het werk zetten, kan gelijk Kluftje cs meegenomen worden…
Je kunt je alvast prepareren: Huib Riethof. Excuus voor de opmaak. Keihard al bijna twee jaar volhouden dat ik je gestalkt heb via telefoon en Twitter is toch wel een heel sterk staaltje van smaad, laster en bedrog. Om over de smurrie van je beschermlinge Sjaakie maar te zwijgen… Voor mij zijn de gevolgen van jullie handelwijze onverteerbaar. Zal ik ze dan toch maar op jou laten verhalen? Een “historicus” die niets natrekt en met de feiten een loopje neemt… Gerechtigheid zal zegevieren, nietwaar?
Update januari 2017
Afbeelding: bron
