Een korte terugblik jaren later.
Een lezing van Wiel Kusters met Oskar Pastior, een woordkunstenaar zoals er slechts weinigen zijn. Via de WDR had ik hem al eerder leren kennen, deze uit Transsylvanië afkomstige dichter, die zo prachtig de Duitse taal beheerste. Het zijn momenten in je leven die je bijblijven. Dit vermelde ik in een stukje als reactie op Onze Vaders. Tot zover de voorgeschiedenis.
Na m’n mededeling aan Kusters dat het bewuste bericht hierover verdwenen was door Dijstelberge greep deze op haar geheel eigen en onbeschofte wijze in. Vast staat dat ze nog nooit van beide auteurs gehoord had, maar u weet, Google geeft voor non-valeurs alle informatie die het wenst. Deze gebeurtenis vond plaats enkele weken nadat ze mijn weblogs bij Google onder valse voorwendsels had weten te doen opschorten. Als je terugleest hoe die vrouw te werk ging en gaat, waarbij ik me beperk tot wat ze richting mij heeft uitgevreten, ook in haar uitspraken jegens mij, kun je slechts concluderen dat deze vrouw in wezen asociaal is, lak heeft aan derden als dezen haar niet te pas komen.
De materiële schade die Dijstelberge me berokkend heeft valt niet meer te becijferen. Voor een ding ben ik haar dankbaar. Ze heeft mij getoond in hart en nieren een fascist te zijn onder de dekmantel van fraaie “linkse” etiketten. Zeven jaren lang. Het valt in grote lijnen terug te lezen op dit weblog.
november 2019
WIEL KUSTERS…
2014
De context? Die ging over vaders, over een stukje van mij over vaders, dat me dierbaar was en door toedoen van Ina Dijstelberge rücksichtslos van internet verdween. Haar optreden doet denken aan vrouwen met laarzen, het laarzentype, vrouwen die je serieus moet nemen of je wilt of niet.
Dit verdient nog enige aandacht… Vaders…
Een perfect voorbeeld hoe Fons Scaf tewerk gaat, zegt Dijstelberge. Ruim een jaar eerder zei ze dat Tibaert vieze spelletjes speelde. Haar speeltje: schending auteursrecht, waardoor veel van mijn spullen dankzij haar verdwenen. Vervolgens dacht ze vrij baan te hebben om haar wandaad te legitimeren. Interessanter nog is met wie ze gemene zaak maakt. PVV schorem, als het zo te pas komt, precies als die welbekende haatoma. Juist ja, die. Poederbrieven, daar begon dit verhaal mee.
Uitgelichte afbeelding: Egon Schiele
