En weer schendt hij het auteursrecht zal ze roepen… Het volgende is afkomstig uit het door Dijstelberge in elkaar geknutselde weblog speciaal aan Tibaert gewijd. Het diende ter zelfrechtvaardiging voor haar wandaad, het doen verdwijnen van m’n blogspots. Ze streeft niet naar waarheidsvinding, ze weet het, ze wist het. Zei ze niet al in een vroeg stadium dat ik een vies spelletje speelde? Dat wist ik toen nog niet, dat ze er zo over dacht, zelfs na het verdwijnen van mijn spullen dacht ik nog niets vermoedend met een misverstand te maken te hebben. Vervolgens kwam haar blog.
Update 21 januari 2016
Alphons Scaf is zijn vierde jaar van smaad, laster en wanen ingegaan. Overtuigd van ‘zijn gelijk, zijn superioriteit, zijn enorme intellect en onbegrensde opofferingsgezindheid jegens zijn zaak’ wordt hij steeds driester, onsamenhangender en ‘waanzinniger’.
Hilarisch.
De man is bij zijn volle verstand zegt hij zelf, dus zijn gedrag kan niet vergoelijkt worden door een aandoening, hij verspreidt de smaad en laster bewust, hij illustreert zijn stukken bewust met naakt van vrouwen die zijn kleinkinderen konden zijn en bovenal hij legt bewust verbanden die er niet zijn.
In de afgelopen jaren heeft hij voor zichzelf een realiteit geschept die niet bestaat maar voor hem werkelijk is.
Dag in dag uit propageert hij deze zelf geconstrueerde werkelijkheid op twitter, dag in dag uit….
Afijn de teller staat op 331
(wordt hoogstwaarschijnlijk vervolgt over een half jaar of zo)
Ze heeft het, zie ik nu, niet meer bijgewerkt sinds twee jaar. Dat is jammer, want inmiddels is ze geavanceerd tot een heuse chief-editor, zelfs director van een roemruchte opinie- en nieuwssite. Een rots in de branding tegen het opkomend fascisme zo zien zichzelf. Aangezien mijn activiteiten ook dat terrein bestrijken wekten haar bevindingen en die van haar collega’s mijn belangstelling. Tot mei 2016 toen een rechtszitting plaatsvond. Vanaf dat moment wist ik voldoende en ben afgehaakt.
Weinig of niets hebben ze ooit te melden gehad over fascisme. Hun methode personen te pas en vooral te onpas karakteriseren als neo-nazi zonder noemenswaardige onderbouwing of zelfs als ongedierte e.d. valt voor mij onder de categorie fascisme. Zelfs dat begrijpen deze mensen niet.
De laatste twee jaar heb ik de aangerichte schade zoveel mogelijk hersteld en werd me duidelijk dat het nog veel erger met hen gesteld is. Nooit rectificeren ze, nooit komen ze terug op hun dwaalwegen. Aan de hand van mijn persoon en wat ze erover te melden hebben valt hun methode snel te achterhalen. Groteske leugens en verdraaiingen en het tot onmens maken van iemand die primair niets anders doet dan laten zien wat er over hem gemeld wordt. Zie het voor gemak als een kunstenaar die alle slechte kritieken over zijn werk publiceert: kijk maar en oordeel zelf.
Alles wat ik verder te melden heb kan ik verantwoorden en onderbouwen. Liegen kan ik niet, is tegen mijn natuur. Bovendien zou ik door een dergelijke daad mijn waarachtigheid in de waagschaal gooien. Dat doe ik dus niet, hoe vaak ook het tegendeel beweerd werd en wordt.
Wat door de handelwijze van Dijstelberge cs erg duidelijk wordt is dat je met insinuaties ver kan komen bij goedgelovigen. Alleen uitermate vervelend voor ze, mocht het tot een strafrechtelijke procedure komen hebben ze een groot probleem en hopelijk voor hen een advocaat die hen tot rede brengt.
Deze week heb ik rechtstreeks gereageerd op het bewuste blog. Antwoord is er nog niet…
Voor lezers die snel geïnformeerd willen worden en willen controleren aan de bron is er mijn “Internetarchief-plus“, de achtergronden treft u verder op dit weblog aan. Dan worden, in combinatie met de activiteiten van Dijstelberge cs, de gepleegde malversaties en regelrechte fascistische praktijken snel duidelijk. Deze mensen beschouwen zich, het zij met nadruk vermeld, als grote strijders voor een rechtvaardige, linkse zaak. Dat maakt in mijn ogen hun handelwijze er niet beter op, integendeel.
Ter afsluiting en als tegenwicht tegen al die schunnigheid die ik al jaren gelaten over me heen laat gaan, “Les Indes galantes”, mede omdat Peter Breedveld maar niet nalaat steeds op een recente ‘naaktuitvoering’ van deze opera te wijzen. Jammer dat hij het werk volkomen verkeerd kenschets op z’n blog. Het zij hem vergeven. Deze tragédie lyrique van Rameau behoort tot mijn lievelingswerken. Voor het eerst heb ik ze gehoord, beleefd is een beter woord, in Parijs in een schitterende enscenering, nu bijna zestig jaar geleden. Die onder Rousset is van een geheel andere orde. De Finale…
De complete opname van deze uitvoering treft u hier aan: Rameau in onze tijd. Vergeet vooral niet te kijken en te luisteren. Zeker in deze tijd niet, die weer blank staat van reactionair gedachtegoed.
Er is nog wel iets wat ik zonder meer niet pik en dat zijn de opmerkingen, beter is te spreken van schofterige uitspraken, door Dijstelberge gedaan over mij m.b.t. vrouwen. Deze feministe is op zijn zachts gezegd de draad volledig kwijt en daar wil ik uitvoerig op terug komen. “Vrouwen als prooien”, “het zouden zijn kleinkinderen kunnen zijn”, dergelijke grappen laat ik niet meer over mijn kant gaan. Genoeg is genoeg. Kijk alvast op dit weblog onder de categorie VROUWEN.
-
AANZETTEN TOT VUILSPUITERIJ
-
HET NIEUWE FASCISME…
-
VREEMDGAAN?
-
MUZIEK, EEN WRANGE ANEKDOTE…
-
WEET WAT U DOET…
-
MIJN HUWELIJK
-
DE VERWONDERING…
Afbeeldingen: Auguste Toulmouche – bron
