Ervaringen met justitie…

Burgemeester Tellegenhuis – Amsterdam (1971)
(let op het straatmeubilair en de autootjes)




Sinds een zitting in Den Bosch, nu meer dan twee jaar geleden, heb ik officieel niets meer vernomen over de afloop van een zaak aangespannen tegen iemand die mij belasterde en bedreigde. Uit de pers vernam ik dat de dader tot een dwangsom jegens mij veroordeeld is, die ik overigen nog niet ontvangen heb. Zelfs over het feit dat er een zitting zou plaats vinden werd ik niet op de hoogte gesteld. Zo vergaat het dus iemand die geen advocaat in de arm neemt is mijn conclusie achteraf.

Deze ervaring is geen eenmalige. Eerder had ik aangifte gedaan tegen een aantal personen die mijn zoon bedreigden. Mijn zoon en z’n vrouw werden rechtstreeks in hun bestaan aangetast door een stelletje onverlaten actief op Twitter om het facistische en racistische gedachtegoed van Wilders te verspreiden. De voorvallen vonden plaats in een periode dat ik praktisch blind was. Aangifte via digitaal materiaal, hetgeen toen voor mij een uitkomst was, kon niet moest mij een agente verklaren. Dat werd uitprinten en wederom naar het bureau op afspraak. Wachten en nog eens wachten. Nou, zei de agent achter de balie, kom maar, dan maak ik het in orde. Bij het zien van het spul wilde de man me afschepen onder het motto, daar doen we niets meer aan, sinds het proces Wilders, we weten niet meer waar we aan toe zijn. Uiteindelijk kreeg ik hem zover dat hij contact ging zoeken met de officier van justitie en gedwongen werd een verbaal op te maken, dat ik uiteraard niet kon lezen. Thuisgekomen het samen met m’n vrouw doorgenomen. Het rammelde aan alle kanten. Een rectificatie gestuurd, die na later bleek niet werd opgenomen. Nooit heb ik over deze zaak meer iets vernomen.

Opvallend is dat ook in dit geval was sprake van dezelfde instantie die me in de kou liet staan: Slachtofferhulp. Achteraf kan ik stellen dat ik van meet af aan een advocaat had moeten raadplegen. Gelet op vroegere ervaringen heb ik dit niet gedaan. Dag en nacht in de weer zijn met een juridische procedure is geen pretje, wist ik. Bovendien was in het geval van mijn zoon snel handelen geboden, hij had namelijk overhaast al een aangifte gedaan, en zelf zou ik een advocaat nauwelijks ter wille kunnen zijn vanwege mijn beperkt zichtvermogen. 

De komende tijd wil ik via een paar berichten op dit weblog terugkomen op een aantal rechtszaken waarbij ik betrokken was en een aantal ervaringen met politie en recherche. Ook de valse aangiftes tegen mij gericht zullen niet vergeten worden. De personen in kwestie, die daarbij direct en indirect betrokken waren,  zijn Alexandra Strieker, André de Raaij, Jacqueline Wouters, Peter Anshof, Huib Riethof, Eveline van Donkelaar, Ina Dijstelberge, iemand uit Breda, onder een veelheid van namen actief op Twitter en door mij Marion Carcas gedoopt, en vele anderen.

Nu even Slachtofferhulp, je wordt door hen tot slachtoffer gemaakt, eens en vooral doordat een loopje met de feiten wordt genomen en ze er in vele gevallen het zwijgen toe doen en niet wensen te informeren. Je wordt machteloos gemaakt, je aanklacht wordt verdraaid, je staat uiteindelijk in de kou. Waar het over ging, waar het over zou moeten gaan, kan niet meer ter sprake komen. Dit is in het kort mijn ervaring. Gevolg, de rechtszitting gaat volledig de verkeerde kant uit of rechtsvervolging vindt überhaupt niet plaats. 

Tja, ik heet niet Femke Halsema, maar de dader richting haar en zijn gevolg waren t.a.v. mij wel effectief. Achteraf kun je zelfs stellen waar maakte ze zich druk over? Halsema had toch meteen op Wilders kunnen afstappen, die later zelfs tweets van die smeerlap, die zich steevast de enige, ware soldaat van Wilders noemde en tot zijn laatste druppel bloed voor hem zou strijden, retweette en kunnen zeggen, kijk, dat zijn nu de gevolgen van je opereren. Integendeel, ze nam het zelfs op voor deze fascistische Leider als collega, wat mij de nodige moeilijkheden bezorgde. 

Halsema is inmiddels burgemeester van Amsterdam. 

In het volgend bericht over justitie kom ik te spreken over het eerste verbaal en de volkomen radiostilte van Slachtofferhulp.

ps
Lees i.p.v. Slachtofferhulp: “Slachtoffer Informatiepunt van het Openbaar Ministerie” bleek naderhand dankzij informatie van Slachtofferhulp.
 




Foto Halsema: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.