Leonor Fini : L’Entre Deux (1967)
Zonder commentaar screenshots van een site. Ik heb ze op 3 december 2013 opgeslagen op een afgeschermde pagina van dit weblog. De oorspronkelijke datum van dit vreemdsoortig maaksel weet ik niet meer en ik ga het ook niet opzoeken. Deze copie hoorde bij mijn documentatie t.b.v. de politie.
O ja, auteursrecht. Mijn oorspronkelijk stuk kan ik zo gauw niet terugvinden, ik vermoed dat het door de overijverige inzet van een aantal lieden definitief verdwenen is. De dame die het onderstaande reproduceert heb ik al meermaals verzocht de door haar toegezegde USB stick met die verdwenen blogs mij te overhandigen. Tot nog toe taal nog teken.
Let wel ze beweert weblog-berichten van mij in bezit te hebben. Ze heeft mij ooit toegezegd dat ik ze kon krijgen. Juridisch is dus verplicht mij deze te overhandigen.
Naschrift februari 2017
Snapt u het? Kun je hier serieus op ingaan? Nee, werkelijk niet. En waarom in steenkolenengels dat commentaar? Om het een schijn te geven van gezaghebbend? Wat leven we toch in dwaze tijden. Mensen denken zich alles te kunnen permitteren, zoals deze vrouw, Eveline van Donkelaar, wonende te Maastricht en volgens eigen zeggen werkzaam in de gezondheidszorg. Dat laatste maakt het gegeven interessant voor iedereen die met deze vrouw te maken heeft.
Graag breidt ze haar circuit uit met volgens haar nuttige stemmen. Eentje noemt ze hier, Kluft, André de Raaij schijnt z’n werkelijk naam te zijn. Ze hebben wel wat gemeen die twee. Wat ze niet vatten kunnen geven ze het stempel idioot, en de boodschapper heet psychopaat te zijn. Ze passen beiden op hun tellen, vermijden bronnen te vermelden waaruit ze rijkelijk putten, spelen stommetje als hen het vuur aan de schenen gelegd wordt.
Herkent u het? Mensen die verstandig zijn, over een beetje mensenkennis beschikken, nieuwsgierig zijn, oprechte belangstelling hebben voor hun medemens laten dat blijken. Ze vragen door, ook als ze denken het beter te weten, want uiteindelijk telt elke invalshoek en elk gezichtspunt mee. Die mensen zullen niet snel idioot roepen of iets als het “lijkt hier wel een openbare inrichting”. Of om nog duidelijker te zijn, Wilders of Trump voor gek verklaren. Juist dan zet je je buitenspel, verlaag je je tot praktijken die niet wenselijk zijn.
Deze twee maken zich voortdurend schuldig aan dergelijke praktijken. Wat doe je dan? In mijn geval, Tibaert dus, laat ik het zien en zo is de cirkel weer rond. Zie de bovenstaande copie. En zo bent u weer op de hoogte van louche praktijken waarbij feiten in hun tegendeel verkeren. Het lijkt wel fascisme.
Uitgelichte afbeelding: Leonor Fini – bron
