René Magritte: The Rights of Man (1947)
‘MEER ASIELZOEKERS PER JAAR DAN 20- À 30 DUIZEND KAN NEDERLAND NIET AAN’…
Eerder hadden we al de uitspraak van een politicus van dezelfde partij dat we er wel 200 duizend aankonden. 300 duizend was teveel, maar 200 ging lukken. Een ander wil ze helemaal niet en die er zijn het liefst terugsturen.
Ze liggen de kaarten. Zo liggen de kaarten in een land dat alles tot op de komma en centimeter wenst te plannen. De planners zijn mensen die het weten, die denken dat ze hebben leren kijken en dan tot een bepaalde slotsom komen. Ze hebben, vermoed ik zo best wel in de smiezen dat alles wat ze beweren op los zand gebouwd is. Omdat te camoufleren beroepen ze zich op selectief gekozen literatuur, rapporten, cijfers en statistieken, doen er een cultuur-historisch sausje overheen, et voilà, ze bewijzen hun gelijk. Maar liefst twee van de drie boven bedoelde figuren steunen in hun concepten op Lewis, de naamgever van die beruchte clash. Grappig in dit verband, Lewis rekent het overwegend islamitische Turkije tot Europa.
Mensen die geestelijk gevormd zijn door de polder, een door mensen geschapen land, die denken op alles voorbereid te kunnen zijn, raken van slag, raken geïrriteerd als invloeden van buiten die rust en orde komen verstoren. In het sturen van goederenstromen zijn ze meester gebleken, in die van mensen zouden ze dat ook zo graag willen. Selecteren, iedereen een vaste plek toekennen en verzorgd van de wieg tot het graf. Kom vooral niet aanzetten met volk dat trekt of op de vlucht is, dat gaat hun voorstellingsvermogen te boven.
In het geniep denk ik wel eens, een grote ramp die heel West-Europa treft met als enige uitweg Afrika, zou ze tot inkeer kunnen brengen. In hun onnozelheid houden ze iets dergelijks voor uitgesloten, anders waren ze waarschijnlijk wel gevoelig voor deze hypothetische mogelijkheid en keken ze anders tegen het probleem rond vluchtelingen en asielzoekers aan. Mensen trekken niet voor de lol of het avontuur zo maar weg uit hun vertrouwde omgeving. Dat weet onze publicist ongetwijfeld ook. Maar die clash.
Hij had een interview met Die Zeit vertelt hij. Merkel en Duitsland. Zou de man weten welke bevolkingsstromen de westelijke bezettingszones en de jonge BRD kort na de oorlog te verwerken kregen? In de nieuw gevormde deelstaat Hessen was een kwart van de bevolking zelfs vluchteling. Vervolgens kwamen de Italianen, Spanjaarden en Turken. Na de val van de muur raakte de vroegere DDR miljoenen mensen kwijt die vooral in het Rijnland terecht kwamen. Oost-Duitsland ontvolkt steeds meer. Vraag maar eens in Frankfurt/Oder.
Och ja, het is een cultuurclash, nog wel met mensen van een ander geloof, met andere eetgewoonten en die dankzij satelliet nog sterk verbonden zijn met hun vroegere thuisland, maar nauwelijks op de hoogte zijn van wat hier speelt. Het lijken wel Hollanders in den vreemde. Ach, ik wil beslist niet badinerend doen over zo’n interview in de krant, maar wat draagt het bij aan op te lossen problemen met miljoenen vluchtelingen? Niets, integendeel, dergelijke praatjes verergeren slechts een verziekt klimaat, waarvan een alom bekend rattenvanger met graagte profiteert.
Tja, Scheffer. Hij suggereert ook nog wat over censuur bij Die Zeit, deze vroegere medewerker van de NRC. Ik heb een paar voorbeelden bij de hand van regelrechte censuur in die krant en dat zullen beslist niet de enige zijn. Hofland en Indië bijvoorbeeld is een zeer bekend, of was dit zelfcensuur? Over dergelijke voorvallen, ook bij die krant, zal hij beslist gehoord hebben. Ik verdenk Scheffer van onoprechtheid en vooral en bovenal van veel zelfingenomenheid. Zeker sinds 2000.
En dan was er nog het antisemitisme bij moslims. Ik word langzamerhand onpasselijk over het trekken van die antisemitsche kaart.
Afbeelding: René Magritte – bron
