Een van de sprekers begon aldus:
Mevrouw de voorzitter,
Alweer een gruweldaad. Dit keer in Brussel. Onbeschrijflijke taferelen. Hartverscheurende beelden. Wie is er niet kapot van? Iedereen is geschokt. En terecht. Maar nog steeds durft nog niemand de waarheid te zeggen en de waarheid, voorzitter, is keihard. Hoe hard de elite het ook ontkent. Deze aanslagen zijn het rechtstreeks gevolg van de islamitische ideologie. De koran schrijft jihad-terreur voor. De oorlog tegen ons is al 1400 jaar aan de gang.
We kunnen gevoeglijk hier stoppen. Zonder overdrijving, ironie of wat ook, kunnen we stellen dat hier of een waanzinnige aan het woord is, of een fascist die in alles zijn voorgangers van Mussolini tot (vul maar in) verre overtreft. We mogen, op goede gronden, uitgaan van het laatste.
De afgelopen jaren heb ik slechts sporadisch iets gehoord van wat Wilders te zeggen had in de Tweede Kamer. In de gevallen dat ging mijn belangstelling vooral uit naar de interrupties en vragen vanuit de kamer richting Wilders, hoe zijn fascistische en racistische betogen werden doorgeprikt. Tenminste, dat mocht je toch verwachten. Nauwelijks of niets viel te beluisteren. Steeds zweefde er de geest boven van meneer Wilders, wees nou verstandig, we zijn allemaal mensen. Dat juist droeg steeds bij, en nu weer, aan de verworven status van Wilders als Leider van de nationaal-fascistische beweging in Nederland.
Hij zegt het n.b. steeds weer, de waarheid, een waarheid, er is geen andere. Vervolgens komt hij met keiharde cijfers en feiten. Jaar in, jaar uit. Je vraagt je werkelijk af waarom we nog een parlement nodig hebben, beseffen die lui dat niet? Herinnert u zich die schattige Femke nog, Femke Halsema die Grote Geert wilde gerieven? Niet? Jammer dan, ik blijf het niet herhalen. U begrijpt, ik heb ook nu weer na een tiental minuten de knop omgedraaid.
Praktisch niemand schijnt in dit land zich de moeite te willen getroosten Wilders figuurlijk bij de strot te grijpen. Gaat het hen boven de pet, hebben ze geen weerwoord, dat journaille en die parlementariërs? Ik vrees het. O, er verschijnen zeker nuttige artikelen, er zijn best wel wat mensen die hun mond durven opendoen. Maar structureel? Nee. Dan is treurnis troef. Een van de marginale sites, die zich tot taak had gesteld Wilders te bestrijden, liet het helemaal afweten, juist nu Wilders volledig open kaart speelde.
De stand van zaken bij de twee hoofdredacteuren, vannacht om twee uur. Zonder die twee RT’s over dat onbenullige figuur Astrid Bello zag het er nog beroerder uit (midden). Als tegenwicht hier een aantal rijtjes van de lieverdjes die geheel in de geest van de Leider hun activiteiten ontplooien. Velen lijken wel het hele etmaal in touw.
Bij deze site, Krapuul dus, komen ze niet veel verder dan het blokken van die ongewenste geluiden en een deel van de politieke kaste in verband brengen met het nazi-gedachtegoed. Van fascisme hebben ze geen flauw benul. Grote bek en heel hard weglopen, de kenmerkende kwaliteiten van de laffe Bataaf. Ondertussen roert het plebs zich in alle geuren en kleuren. Ze spelen, lijkt het wel, een gewonnen wedstrijd met de regels die ze anderen simpelweg kunnen opleggen.
Als PVV-leider van Maastricht zie ik vooralsnog geen andere mogelijkheid dan maar rustig verder te gaan op de ingeslagen weg. Het is mijn burgerplicht, zo zie ik dat, ook al menen onverlaten straffeloos mijn spullen op internet te doen verdwijnen. Daar is het laatste woord nog niet over gevallen.
We kleden ze uit, figuurlijk of letterlijk…
-
EEN BERICHT VAN DE PVV-LEIDER AFD. MAASTRICHT
-
FASCISME NADER VERKLAARD
-
DE LUL RUTTE EN DE TRUT HALSEMA
