Geen enkele andere schrijver dan Artaud heeft de verstrengeling tussen vervreemding en krankzinnigheid zo duidelijk geformuleerd als hij: aliénation, het kenmerk van onze tijd. Hij duidde daarmee tevens de ontoereikendheid van taal aan. Betoont hij hiermee zijn afkeer voor Marx en Freud?
Artaud, een wanhopige die vertelt.
La Véritable histoire d’Artaud le mômo
Gérard Mordillat et Jérôme Prieur (1993)
Engels ondertiteld
Antonin Artaud: La conférence sur la scène du Vieux Colombier 13-1-1947
Het laatste openbare optreden van Antonin Artaud, geïnterpreteerd door Philippe Clévenot voor France Culture in 2001.
Verleiden en verleid worden. Lukt dat niet schijnt de boodschap te zijn, afmaken, vernietigen. Het primaire doel van de Amerikanen is het produceren van soldaten, laat Antonin Artaud ons weten. Kort na de oorlog was nog duidelijk hoe de kaarten lagen.
In 1999 bracht René Farabet in het Atelier de Création Radiophonique ten gehore hoe de samenleving getrimd moest worden op een ideologie, die van de Vrije Markt op Amerikaanse grondslag. Een van de middelen, de Marshallhulp, die we uiteindelijk zelf financierden en waarvan de Amerikanen de grootste profiteurs waren. Het model voor ontwikkelingshulp.
Farabet laat het ons weten via het roemruchte en verboden hoorspel van Artaud, “Pour en finir avec le jugement de dieu” en wat er verder in die dagen, begin 1948 te beluisteren viel.
ACR – FRANCE CULTURE
25-10-1999
Enkele weken na het verbod op uitzending overleed Artaud.
Via het INA is een cassette met vier CD’s verkrijgbaar. Naast het hoorspel valt ook “Monsieur Van Gogh, vous délirez” en toelichtend materiaal te beluisteren. Een begeleidend boekwerkje “L’infini dehors de la voix” is toegevoegd, waaruit bovenstaande foto stamt. Warm aanbevolen.
LITERATUUR
Bertrand Poirot-Delpech: Artaud et son double – Le Monde 20 février 1994
Uitgelichte foto: bron – Ingevoegde foto: Denise Colomb
