View of Constantinople, unknown Italian School artist (c.1600)
Een laffe Turk is dat iemand die in weerwil van het etiket dat Turken steeds opgeplakt krijgen wars is van nationalisme, lak heeft aan potentaten als Erdogan, die propaganda doorprikt en het opneemt voor de strijders van het vrije woord in en buiten Turkije? Nee toch… Hij (of zij) zal zo bestempeld worden door vazallen, aangepaste landgenoten, die om de een of andere reden bang zijn en hebben geleerd blindelings te volgen. Je herkent ze onmiddellijk, deze werkelijke lafaards als ze, zonder dat hen een haar gekrenkt wordt, zich in alle bochten wringen om toch maar vooral aan de veilige kant uit te komen. Ze presteren het zelfs vergelijkingen te maken tussen Wilders en de nazi’s zonder dat hen daarom gevraagd wordt. Hun standpunt over de genocide op de Armeniërs is helder en de PKK is een terreurorganisatie. De Palestijnen hebben ze lief.
Een van hen bedrijft in ons land politiek en heeft een drukbezochte site. Een lafaard is ie…:
Erik-Jan Zürcher. ‘Je kunt Turkse Nederlanders die dit doen niet zien als willoze schapen. Sociale controle en politieke beïnvloeding zijn altijd een doelstelling geweest van Ankara, maar de enige reden dat dit werkt is dat er een voedingsbodem is. De intimidatie functioneert grotendeels zonder instructies. Kijk naar zo’n website als DutchTurks, daaraan zie je: er is bereidheid om zich te laten mobiliseren voor de Turkse zaak, zelfs als daar niets tegenover staat.’
Oprichter van DutchTurks is de voormalige Almelose lokale politicus Volkan Kaya. Hij weet nog precies wanneer hij zijn blog begon: 26 maart 2014. ‘Dat was een week nadat Geert Wilders zijn Marokkanen-uitspraak had gedaan. Ik schreef een column waarin ik dat vergeleek met de nsdap, maar geen krant wilde die plaatsen. Toen ben ik zelf een nieuwswebsite gestart.’ Inmiddels heeft hij meer dan 75.000 volgers op Facebook, al vindt hij niet dat je dit soort platformen kunt vergelijken met ‘volwaardige professionele nieuwssites’. Op zijn website verschenen veel schurende stukken, zoals een poll waarin de vraag werd opgeworpen of Ebru Umar vervolgd zou moeten worden in Turkije (65 procent van de lezers vond van wel).
‘Ik doe zeker aan zelfcensuur. Kijk naar mijn columns… wat ik daar soms wil zeggen, zeg ik niet of omfloerst. Ik ben constant aan het balanceren’
Ex-Kamerlid Zihni Özdil werd beschreven als ‘de islamofobe endeldarm van GroenLinks’. Hiermee geconfronteerd zegt Kaya dat hij zich dat soort artikelen niet kan herinneren. Als hij ze opzoekt zegt hij: ‘Die kop had niet gehoeven. Ik denk dat mensen daar inderdaad aanstoot aan namen. Dat begrijp ik. Maar ja, de inhoud? Zihni is wel iemand die gedijt bij islamofobie.’ Zelf is hij tegen het vervolgen van Ebru Umar en een poll daarover noemt hij ‘een beetje populistisch misschien’. ‘Maar als iemand de wet overtreedt in Turkije, dan kan het een terechte vraag zijn aan lezers of zij dat ook terecht vinden of niet.’
Of hij zich verantwoordelijk voelt voor de stroom van haat die in de inboxen van zijn onderwerpen belandt? ‘Het moet wel knetteren en het moet wel schuren. Wij hebben de mogelijkheid om te reageren uitgezet op de website en op Facebook gebruiken wij filters waarmee het gros van de bedreigingen en scheldwoorden wegvalt. Maar online is er nu eenmaal een lynch-cultuur waar je gewoon geen grip op hebt.’
Aldus viel te lezen in De Groene: ‘Het zijn geen willoze schapen van Erdogan’ van afgelopen week. Rechtstreeks zich uitspreken over de genocide bedreven door de Turken, een schoolvoorbeeld voor Hitler, durft Volkan Kaya niet. Op rechtstreekse vragen geeft hij wonderbaarlijke antwoorden, alsof hij in sprookjes gelooft of denkt iemand sprookjes te kunnen verkopen. Hij is afgezien van zijn wel zeer bijzonder historisch inzicht bijzonder trots op zijn geopolitieke kennis en die mag hij, zo liberaal zijn we in dit land, vrijelijk in de media verspreiden. Linkse fascisten tonen hem zijn aanhankelijkheid, ook dat mogen we niet veronachtzamen.
Mij zal het benieuwen wat iemand als Kaya te melden heeft over de Grijze Wolven. In feite de toetssteen voor kruiperigheid en lafheid, waarbij verlinken als een deugd geldt. Uit Oostenrijk kwam dit bericht bij me binnen: Die „Grauen Wölfe“ und ihre Freunde in Deutschland und Österreich. In ieder geval moet benadrukt worden dat fascisme in Europa springlevend is en Turken in passieve of actieve zin er hun bijdrage aan leveren, te beginnen met ontkennen of negeren van misdaden tegen de menselijkheid. In Turkije tegen de Koerden en Armeniërs. En om Kaya gerust te stellen, die in Palestina bedreven door de zionisten richting Palestijnen.
Istanbul, de stad met de vele namen, een sprookje.. De daden voor deze stad van Erdogan waren groot, de stad is nu dood. Verdreven bevolking, zigeuners, vrij baan aan het kapitaal. Waarom horen we daar zo weinig over? Het zijn uitgerekend steden met een rijke geschiedenis die het treft. Ze worden uitverkocht aan de meest biedende. Maar kijkt uzelf maar, in een klap weet u dan dat Turkije geen geval apart is en we er veel van kunnen leren. Over de macht van taal bijvoorbeeld.
Uitgelicht: bron
