Holocaust

NY Downtown (1980)



THIERRY BAUDET
EN DE OMKERING VAN HUMANE WAARDEN

 

Roxane van Iperen:

‘Elke dag begint met Hitler en eindigt bij Auschwitz,’ zei schrijver Walter Kempowski ooit, verwijzend naar zijn standaardwerk Echolot, een tiendelige reeks wereldwijd verzamelde dagboeken uit de oorlogsjaren die een zeldzaam beklijvende leeservaring bieden. Die uitspraak geldt voor bijna alle grote vraagstukken in de hedendaagse samenleving.

(…)

Het failliet van de westerse beschaving en haar politieke systeem liet de wereld na 1945 achter in een staat van angst, schaamte en verwarring. ‘Hier is iets gebeurd waarmee we niet in het reine kunnen komen,’ zei Hannah Arendt. De naoorlogse jaren stonden dan ook in het teken van de bouw van een nieuwe ethische bodem; een fundament van waarborgen en beschermingsmechanismen om de holle frase ‘dit nooit meer’ mee te stutten.

De daden van Hitler steunend op een politieke en economische orde, de “westerse beschaving”, waren de ultieme ratio van een eeuwenlang gekoesterd wereldbeeld baserend op superieur en inferieur. Antisemitisme  was er vanaf het begin een essentieel onderdeel van en vormde het ideologisch en propagandistisch glijmiddel om een industriële massamoord op kapitalistische grondslag mogelijk te maken.

De koppeling tussen kapitalisme en Auschwitz moest na ’45 ausradiert worden, het beest was verslagen en nooit weer werd geroepen. Het proces, economisch, politiek, militair, waardoor de nazi’s de eerste fase van een geplande veelomvattendere genocide hadden kunnen plegen, werd ongestoord voortgezet, nu geleid door de USA onder het teken van vrijheid.

De joden kregen hun staat, afgedwongen door de zionisten, die grote minachting hadden voor de slachtoffers van de Shoah. Tot het Eichmann-proces in de zestiger jaren. In de tachtiger jaren herschreef een Hollywood productie de geschiedenis van de massamoord en ging ze Holocaust heten, inmiddels een onaantastbaar symbool. 

De nieuwe ethische bodem waarover Roxane van Iperen spreekt bestond en bestaat uit een vijgenblad om wandaden tegen de menselijkheid te rechtvaardigen: “het gele en rode gevaar”, “war on terror” en “islamisering”, waartegen men zich zegt te verdedigen. Glashelder wordt dit bij de morele verontwaardiging in de Tweede Kamer over “Holocaust”. De geslepen fascist Baudet, “het ketst op me af” tegenover een onbenullige knul die hem vraagt zijn excuses aan te bieden. Hoe dom, politiek gesproken, kun je zijn?
 

 

Waarover zwijgen Baudet en zijn opponenten? Precies, over de zogenaamde “vrije markt” en alles wat er mee samenhangt. Overigens tekenend voor een dergelijk debat is het stilzwijgen van de Wilders sekte.

Tja, zei de man waardoor ik op Twitter terecht kwam, op je blog lees ik alleen maar haat. Iemand die overigens ook beweerde dat de stichting van de staat Israël een historische vergissing was. Over haat heb ik wel het een en ander te melden, daarover zwijgt die man in alle talen. Oordeel zelf: Tibaert: “haat”.

Uitgerekend vanwege dit begrip had ik contact met hem gezocht: HAAT.

Het bericht met vele verwijzigingen beëindig ik aldus:

Nog iets over het hanteren van begrippen, taal dus, die ons op dwaalwegen stuurt. De connotaties van de woorden holocaust met een goddelijk offer en shoah met een natuurramp, zie: Henri Meschonnic. Iets om bij stil te staan. Taalvervuiling is er al meer dan genoeg. Terloops om de Endlösung in een historische context te plaatsen verwijst Meschonnic naar het beruchte haat-geschrift uit 1905, De Wijzen van Zion. Deze bijbel om Joden uit te roeien werd in 1920 door, let wel, Christenen in het Arabisch vertaald. 

Een goede raad tot slot, analyseer de debatteer trucs van Baudet tot op het bot. Het is de beste les om tegen fascisme gepokt en gemazeld te worden.
 




Uitgelichte foto: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.