Een fascistisch manifest

Gepost op door tibaert

Otto Dix: katten (1920)



Moet je dit eens lezen, zei de docent geschiedenis VWO 4 tegen zijn collega economie. Echt een gast die kan observeren en iets onder woorden kan brengen. Maar hoe breng ik hem aan het verstand dat er nog zoiets is als kapitaal en arbeid, hoe zich die vertalen in de ruimte, dat niets wat je waarneemt is wat het is, maar dat daarachter historische processen schuilgaan?

Onbegonnen werk, zei de econoom. Ik heb hem sterk afgeraden examen te doen in exacte vakken. Van grafieken en statistieken begrijpt hij geen ene moer en wiskunde gaat hem al helemaal boven de pet. Hij lijkt me geknipt om rechten te gaan studeren in Leiden. Zichzelf verkopen kan hij al als de beste en rechtbuigen wat krom is zal voor iemand die nergens enig benul van heeft werkelijk geen grote moeite kosten.

Zo gebeurde. Thierry is inmiddels lang en breed afgestudeerd en zijn netwerkje heeft hij vlijtig gesponnen. Het mediaal contact is daarbij wel het meest opvallende. Heb ik het mis als ik veronderstel dat hij toch lering uit de geschiedenis heeft getrokken? Zijn afkomst ken ik niet, maar zijn naam is Frans. Ik vermoed dat hij als jonge knaap vaker het fenomeen BHL op de TV heeft gezien en gedacht, zo wil ik ook worden.

BHL wordt nog nauwelijks serieus genomen, maar die Thierry is dat nog nooit. Hij lijkt meer op een klein kind dat denkt dat de wereld is zoals ze is en vooral zo moet blijven met hem als middelpunt. Een typisch voorbeeld van een ontwikkelingsstoornis? Nou, daar heb ik weer geen verstand van, maar als je leest wat hij in de NRC aan nonsens ten beste heeft gegeven zou je het wel gaan denken: “Tegen oikofobie, de angst voor het eigene van hoogopgeleide Europeanen”.

De oikos haalt hij aan. Een schijn van wijsheid wil hij demonstreren. De thuiservaring: een gevoel, een ritme, een organisch geheel, voortdurend in ontwikkeling. Als je het vervolg leest merk je z’n cirkelredeneringen pas goed. Hij stelt vooraf boude beweringen, vergroot ze uit, om te kunnen concluderen hoe fout het wel in Nederland toegaat. De inbraak wordt de migrantenstroom en de gasten pikken alles binnen.

Een meester in de rechten en bovendien historicus verzint dergelijke praatjes voor de vaak. Daarvoor wordt ie nog betaald ook, zegt men dan. Hij noemt het een parabel, ik noem het vulgaire propaganda.

Nu even serieus, meneer Baudet. Neemt u zichzelf wel serieus?  Wat staat hier?

“Het modernisme in de architectuur en de publieke ‘kunstwerken’ versterkt dat gevoel van vervreemding. Gebouwen zonder gevels en zonder menselijke maat, onzinnige installaties en bizarre conceptuele beeldhouwwerken: ze vernietigen ons thuisgevoel, en vele van de oude steden van ons continent hebben hun vermogen geborgenheid te bieden reeds verloren door de afschrikwekkende bouwsels en ‘monumenten’ die het uitzicht verpesten, de pleinen onteren en de sociale harmonie schofferen.”

Baudet verpakt de mening van de man in de straat in bewoordingen die nog holler zijn. Niets duidelijk maken, slechts sentimenten laten opspelen. Daar is het om te doen. Denk niet dat Baudet zich thuis zal voelen in een rijtjeshuis waar ons land mee overgoten is om nog maar te zwijgen over de gestapelde vorm. Hoe dat zo komt, in Oost en West, in Zuid en Noord, ik spreek over de wereld, zal Baudet niet willen begrijpen. 

Wel frunnikt hij begrippen als vervreemding door zijn betoog. U weet wel, vervreemding van arbeid, vervreemding van de natuur. Stijl fascist, die misbruiken alles wat in hun kraam past en laten het in het tegendeel verkeren. Op sociale harmonie is hij zeer gesteld en hij weet dat deze geen natuurgegeven is, deze harmonie. Ze wordt opgelegd, afgedwongen als het moet. Een van de peilers van fascisme, een harmonieuze orde.

Mensen als Baudet zijn het duidelijkst over zaken waarover ze zwijgen, die ze het liefst doodzwijgen. In zijn geval wordt dat zeer nijpend. Hij heeft uitgesproken ideeën over nationalisme en migratie, het eerste een 19e eeuws product van Europese bodem, het ander zo oud als de mensheid. Zonder ze los te zien van hun economische achtergrond, het nationalisme zou je een kind kunnen noemen van het opkomend industrieel kapitalisme, kun je pas verklaringen aanvoeren en mogelijke veranderingen voorstellen en afdwingen. 

Koppel je deze zaken los wordt een en ander een ideologisch bouwwerk dat overal toe kan dienen, meestal ten kwade, omdat de werkelijke oorzaken en mechanismen verzwegen worden. We hoeven nauwelijks terug in de geschiedenis en niet ver van huis. Met Zuid Limburg hebben we het binnen de landsgrenzen, “onze” natie. Nationalisme is een vloek, waar ook ter wereld. Ze leidt tot repressie, buitensluiten en is een voortdurende bron om conflicten gewapender hand uit te vechten. En waarover gaat het steeds? Grondstoffen, (goedkope) productie en arbeidskrachten en afzetmarkten. De vrijheid om te investeren en te plunderen. Steeds onder de dekmantel van een staat met haar op die praktijken toegesneden rechtsstelsels.

Waar fulmineert Baudet tegen? Tegen de EU en de vrije kunst. De EU, de enige garant om een dam op te werpen tegen praktijken van banken (zie de Deutsche Bank) en multinationals (zie Microsoft, Google en Monsanto) en veel, veel meer en o ironie, tegen het Amerikaans imperialisme. Tegen kunstenaars keert Baudet zich, de enigen die werkelijk in staat zijn de werkelijkheid in al zijn naaktheid te tonen. Baudet prefereert cultureel het equivalent van porno tot platte porno toe. Zeer harmonisch, dat weer wel. 

Niet democratisch, die EU, zegt deze populist vervolgens, die er een dubbele agenda op na houdt en er zelf een prima belegde boterham mee verdient. Om een democratisch recht geldend te maken zul je vooreerst geïnformeerd dienen te zijn en alles in het werk stellen om dat mogelijk te maken. Een propagandist, een populist doet bewust het tegenovergestelde. Dit kunstje verstaat Baudet uitstekend. Zijn grote voorganger en kunstminnaar evenzeer. Een man die de harmonie voorstond en begreep als geen ander.

“Kinderen hun thuis ontzeggen is kwaadaardig. Een hele samenleving politiek ontheemden en spiritueel onteigenen is een onvergeeflijk misdaad. De massale immigratie, de supranationale machtsgreep en het modernisme in de kunsten: ze moeten een halt worden toegeroepen. De elites die hun razende rebellie tegen de Oikos op ons bekoelen moeten worden bestreden. We hebben een thuis nodig. Een Oikos. We hebben het recht daarvoor op te komen en die Oikos te verdedigen. Het stoppen van de Oikofobie van de generatie van onze ouders: dát is het credo van de nieuwe avantgarde.”

Lees dat stuk van hem uit 2013 *, het leest als een fascistisch manifest. De oikos verdedigen. Welke? Stoppen van oikofobie, zijn zelf verzonnen fobie. Het credo van de nieuwe avant-garde. Avant-garde van wie? Van het eeuwig misleidde volk? Van het dom gehouden volk, van het opgehitste volk? 

Helaas voor Baudet, er heeft zich geen nieuwe Marinetti geopenbaard, hij zal het in zijn eentje moeten doen. De vraag, moeten we deze intellectueel, zo ziet hij zichzelf, serieus nemen? Neemt u Wilders serieus? Deed ik niet, maar ik ben tot inkeer gekomen. Wilders baart zelfs geesten als deze Baudet en u weet, soms overtreft de leerling de meester.

Een welgemeende raad, hou deze man in de smiezen en let op waarover hij zwijgt. 


* Het artikel verscheen op 9 september in de NRC. Daar kan ik het niet meer terugvinden. Wel blijkt het te staan op de rechts-extremistische site TPOnl, gedateerd 8 september. Wat van dit alles te denken?

Een toevoeging op bovenstaande: Sander Philipse.
 



Uitgelichte afbeelding: bron onbekend

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gepubliceerd door tibaert