Deze week werd op de Duitse radio in een nieuwsbericht unverschämt gesproken over het werk dat nog te verrichten is om de meerderheid van het volk van gedachte te doen veranderen dat nog steeds mordicus gekant is tegen verdere escalatie van de oorlog in de Oekraïne, door wapenleveringen en ondersteuning van de NAVO. Duitsland moet, onder het leiderschap van de Amerikanen weer naar het Oosten optrekken om nu en voor altijd de Russische beer te vernietigen. Waarom? Voor de Endsieg van het zogeheten Vrije Westen. Als de tekenen niet bedriegen vormt deze oorlog de opmaat daartoe.
Laten we onze hoop vestigen op verstandige Duitsers, die begrijpen wat er plaatsvindt en ze optimaal steunen, immers Duitsland bezit de sleutel tot totale vernietiging van het Europese en Aziatische continent. Met recht kunnen we nu stellen, Duitsland verloren, alles verloren. Of is het een wetmatigheid dat de geschiedenis zich herhaalt? Dan zijn we met z’n allen verloren.
Karl Kraus
1917: Berlin – Ärtzteversammlung
Van Hollanders valt overigens weinig te verwachten, die lopen als bekend in overgrote getale achter de meest biedende aan. Dat zal zelfs Theodor Holman beamen, een niet weg te branden columnist van De Groene.
Het stukje begint als volgt:
We weten het: Poetin liegt, Rutte liegt, de journalist liegt, en wie niet liegt loog. Liegen lijkt een eerste levensbehoefte, want zonder de leugen is leven onmogelijk. De waarheid wordt domweg ontkend, constant verdacht gemaakt, onder het tapijt geschoven.
En eindigt met:
Kraus begrijpt dat hij, al zijn goede inspanningen ten spijt, niets heeft bereikt. Hij probeert het, maar het gaat niet. Dan schrijft hij in de laatste Fackel: ‘Mir fällt zu Hitler nichts ein.’
Hij is monddood en sterft drie jaar later. Goddank is er nog zijn Laatste dagen.
Wie dat nu leest, zal schrikken: het lijkt gisteren voor vandaag geschreven.
Als ik goed begrijp heeft Theodor er weinig of niets van begrepen en neemt lukraak een veelgehoord citaat over. Wat heeft hij voor met een dergelijke column? En Holman liegt: “laatste Fackel” en wat schreef Kraus verder over Hitler? Zie Die Fackel van juli ’34, met een omvang van 315 pagina’s.
De Laatste Fackel verscheen februari 1936 (nummers 917-922). En dan is er nog de niet verschenen Fackel, waarover Kraus uitvoerig verantwoording aflegt in het nummer van juli ’34, na de oorlog uitgegeven als “Die dritte Walpurgisnacht”. Mijn indruk, deze columnist van De Groene, beheerst het Duits niet en heeft van Kraus geen mallemoer begrepen. De Duitse media zal hij niet volgen, voor mij een bewijs van onvermogen voor een journalist om ergens over mee te mogen praten.
Meer fragmenten uit Die letzte Tagen der Menschheit:
De laatste dagen, we naderen ze nu met rasse schreden. De middelen omdat te bewerkstelligen zijn volop aanwezig, vreedzame en militaire. Wie dit ontkent mag rustig een dwaas genoemd worden. Degenen die hiervoor de lijnen hebben uitgezet in het volle bewustzijn van de gevolgen, economisch, politiek, militair, kunnen we kwalificeren als misdadigers. Het anthropoceen zal ook voor hen maar van korte duur blijken te zijn. Een schrale troost.
Karl Kraus
Epilog: Die letzte Nacht
o]
