Het geheime genootschap…

Aydin Büyükta: Flatland II




Bekijk het ook eens van een andere kant. Een eenvoudige volkswijsheid, daarvoor hoef je niet gestudeerd te hebben om zulks te begrijpen. Wat kunnen we weten, wat kunnen we bevatten? Dat is weinig, heel weinig. Was dat anders konden we computers programmeren met al onze wijsheid en ze vragen een oplossing te bieden voor al onze problemen. Ons handelen zouden we aldus door machines kunnen laten bepalen tot ons aller heil.

Gelukkig zou ik zeggen is dat niet zo. We hebben gevoel, instinct, intuïtie, fysiek verschillen we, we nemen verschillend waar, we geloven, we hopen. We hebben lief. We hebben een geheugen en hebben verwachtingen. We zijn individuen en sociale wezens.  Veronachtzamen we dit alles, dan gaat het mis.

Bekijk het ook eens van een andere kant: these, antithese, synthese. Het is niet zo moeilijk, helaas weigeren dat velen. Ze geven zich of over aan een leer of een boodschap of gaan af op het gezag dat ze iemand toedichten. Een houding verankerd in ons karakter, opvoeding en onderwijs. Of, waarom denken we zo en niet anders, waarom handelen op deze wijze, waarom niet anders?

Kunnen we over en weer mensen op andere gedachten brengen, ze verlossen uit hun geestelijke kerker? Velen willen dit niet, ze koesteren hun toestand als die van de ware vrijheid en zien niet hoe gevangen ze zitten in hun eigen hersenspinsels. Ze de verplichting opleggen tot verantwoording van hun woorden en daden beschouwen zij als een beknotting van wat ze beschouwen als hun vrijheid. Mogen we dat eisen? Wie zijn we zelf?

Een schim op Twitter, lid van een geheim genootschap, kenner van ruimte en tijd volgens eigen zeggen, doet van zich horen. Onbenullig is de man zeker, maar juist deze verwaten personages richten de grootste schade aan en zijn in hun wezen het specimen van de vaderfiguur in een patriarchale orde. Zij vormen de oorzaak, niet de oplossing van de toestand waarin de samenleving verkeert. Hoe groter hun inbeelding des te meer vernietigen ze. Niet Paul Virilio, wel de onbenul die hem als referent onder lulkoek durft te plaatsen. Dan ben je schaamteloos bezig. Of het een psychisch defect is? Alles wijst tot heden in die richting. 

Gisteren meldde zijn nieuwe hoofdredacteur bij Krapuul dat zij de enige is die de site gaat bestieren, vandaag meldt Bommelding Kluftje dat hij medehoofdredacteur is. Ach, serieus nemen hoeft u die mensen niet, maar medelijden is ook misplaatst. Mijn ervaring.

Karl Kraus, over Hitler schoot hem niets meer te binnen…


De reden waarom Tibaert in al zijn bescheidenheid wenst door te gaan.


EEN NABESCHOUWING


Tegen mijn gewoonte in ben ik eens gaan googlen en wel op de naam André de Raaij. Pas voor de tweede maal begeef ik me op het snuffelpad. De vorige keer was bij het begin van mijn activiteiten op Twitter. Ik vroeg me af wie de persoon was die me neerzette als werkschuw jong tuig. Om de zaken zuiver te houden heb ik verder afgezien van deze methode, echter uitzonderingen bevestigen de regel.

Door me te beperken tot wat ik onder ogen krijg van figuren die Tibaert wensen te beschouwen als een onmens die vernietigd dient te worden, wordt iets van het alledaagse fascisme duidelijk, van het mechanisme ook, waarmee personen als André de Raaij te werk gaan. Het is meer dan lachwekkend, maar ik kreeg te horen “Durf je nog te komen, Arnold komt ook”…  “Jou moet ik straks nog spreken” zei de man bij zijn komst. Dat is al bijna drie jaar geleden en ik blijf het herhalen. Ik wacht op zijn boodschap, ik wil ze weten.  

Te constateren valt dat de man overduidelijk lijdt aan zelfoverschatting gepaard aan een schrijnend gebrek aan respect voor derden en zelfs elementair fatsoen. Waarop stoelt die zelfdunk? Kijk zelf maar is mijn devies steeds, vorm zelf uw oordeel, hier dus over een “christen-anarchist”, die meent over mensen te kunnen oordelen waarvan hij niets kan weten en bij gebrek aan informatie volgaarne afgaat op laster en smaad.

De laatste waarheid:

André de Raaij werd nog in 1989, toen De Waarheid al afgeschreven was, redacteur. Het volksdagblad bracht hem weinig goeds. De Raaij: ‘Toen we ermee ophielden, ben ik in een zwart gat gevallen. Het arbeidsbureau noemde mijn situatie uitzichtloos. Ik ben maar een opleiding wetenschappelijk bibliothecaris gaan doen. Heb bij Keesings Historisch Archief gewerkt. Nu ben ik parttime boekhandelaar en ik schrijf nog wel eens een stukje voor vakbladen. Op het moment dat ik het licht op de redactie uitdeed besloot ik een boekje te gaan schrijven over de laatste jaren van De Waarheid. Bij uitgeverij Ravijn waren ze enthousiast. Een zogenaamd communistische krant gemaakt door anarchisten en autonome linksen. Kon niet mooier. “Namen noemen”, zeiden ze. “Niemand sparen.” Achteraf heb ik er spijt van dat ik dat heb gedaan. Ik heb onnozel openhartig over iedereen geschreven.’


Wat is je naam, Bommel?:

“Kijk, hier staat ene André de Raaij op de lijst. En u bent Herman André de Raaij. Iemand anders dus.” Onze vriend achter de tralies had mij aangemeld bij mijn roepnaam, niet bij wat er in mijn paspoort staat, want dat had hij niet bij de hand. “Tja, en uw verjaardag.” Ik weiger inderdaad namelijk 2/25 te schrijven voor 25 februari. “Wat is in ’s hemelsnaam de vijfentwintigste maand? Wij hebben geen idee. Nou ja, u mag toch naar binnen.” Toch goed voor een klein half uur.


Hoe De Raaij in het gevangeniswezen van de USA terecht kwam kan zijn vrouw u het best vertellen.

Andre de Raaij op NRT Radio5

Manifestatie Dwaze Kinderen – 29 maart 2011.

Word je wijzer van zijn informatie? Nee, wel kom je iets te weten over zijn karakter. Hij verstaat de kunst zich tot middelpunt te maken, tot alweter. Wie schiet er wat mee op? Niemand, behalve hijzelf denkt hij waarschijnlijk. Voegt hij iets toe, waarmee we verder kunnen? Enfin lees en luister maar. O ja, hij is al dertig jaar dj. 


Nog dit, op bepaalde thema’s kom ik vanzelfsprekend terug. Ze zijn te belangrijk om ze over te laten aan mensen als De Raaij. Schaamteloos Onbenul, wie zou dat zijn? Nee, het is niet Sjaakie, ook niet Eveline of Huib Riethof, zijn betrouwbare bronnen waaruit hij zijn in elkaar geflanste waarheid destilleert…

Dit vergat ik nog te zeggen. Paul Virilio is een collega van mij. Hier leert u hem beter kennen. Het gaat over zaken waar De Raaij geen kaas van gegeten heeft. 



Update februari 2017


Uitgelichte afbeelding: Aydin Büyükta – bron

Een gedachte over “Het geheime genootschap…

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.