Joachim Wilbers: Cannerberg, Maastricht
“Pedofielen in machtsposities”, een bericht compleet door Sjaakie, vanzelfsprekend instemmend, overgenomen van het verdwenen “Argusoog“. Ze was al lange tijd met dit artikel in de weer omdat het een schat aan informatie bevat voor haar strijd tegen pedofielen aan de macht. Deze vrouw slikt namelijk alles waarin mensen belasterd en verdacht gemaakt worden.
Relevant worden haar praktijken doordat al hetgeen ze te melden heeft voor kennisgeving aangenomen wordt door mensen die je nog enige verstandelijke vermogens had toegedicht. Ongestoord en zelfs instemmend laten ze haar vervolgens haar gang gaan met hetzes tegen personen. Voor Sjaakie is dat wederom een stimulans de ingeslagen weg te vervolgen. Ongemoeid gelaten mogen aldus dwazen en smeerlappen complottheorieën uitventen. Pas als stelling wordt genomen tegen dergelijke smeerlapperij schijnt de vrijheid van meningsuiting in het geding.
Een locatie wordt in het artikel nader omschreven, de Cannerberg. Als kind (u hoort het goed, als kind) ben ik er eenmaal in geweest. Het gangenstelsel leek er overzichtelijker en ruimer dan in de Sint Pietersberg. Voor het overige herinner ik me er weinig van. Enkele jaren later werd het verboden terrein en het centrum van de Afcent, zeg maar de centrale commandopost van de NAVO voor West- en Midden-Europa, naast eentje in Noorwegen en de ander op Sardinië. Maastricht promoveerde a.h.w. van Bolwerk der Nederlanden tot bolwerk van de NATO zonder dat het waargenomen kon worden. Ging het mis was Maastricht ongetwijfeld het eerste doelwit geweest om van de kaart geveegd te worden.
Nu even waanzin die te lezen viel:
Het offeraltaar
De cirkelvormige kerk, compleet met offeraltaar wordt verondersteld al eeuwen oud te zijn en verbonden met een labyrint van geheime tunnels die zich over honderden kilometers uitstrekt van Maastricht, Nederland helemaal naar België. Een perfecte schuilplaats om tijdens WOII aan de nazi’s te ontsnappen. Een perfecte handelsroute, die niemand kan zien of horen. Locale mensen, die in de buurt van de ingangen van de grot hun honden uitlieten, hoorden het geschreeuw van kinderen en kinderstemmen en meldden het zien van mysterieuze ventilatiekokers.
Er is een ongebruikt stuk grond op de top van het gebied waar deze NAVO grotten, met een panoramisch uitzicht op het gebied, zich bevinden.
Geheime tunnels? Bedoeld is het gangenstelsel. Je kunt erin verdwalen, dat zeker, en geen uitweg meer vinden. Honderden kilometers? Klein probleempje, vlak over de grens is een kanaal gegraven, het Albertkanaal. Handelsroute? Voor smokkelwaar, boter, suiker… En dan die hondenbezitters. Klauteren elke dag die berg op en horen kinderen schreeuwen. Het uitzicht is mooi, dat is waar, vooral dankzij de kloof die ontstaan is door de aanleg van dat kanaal. Overigens, de auteur vergeet het meest opvallende aspect te vermelden, een kasteel gebouwd tegen de oostkant van de berg, waar zowat alle hoogwaardigheidsbekleders die Maastricht aandeden hebben gedineerd, waaronder regelmatig leden van het Koninklijk Huis. Niet onaardig toch om dit te vermelden in de gecreëerde context? Ook bevindt zich op de Cannerberg een wijngaard, ideaal gelegen.
Je ziet het voor je in deze gemilitariseerde omgeving, niet vrij van paranoia, spionnen die op de loer lagen of als schipper voorbij voeren. Absolute zwijgplicht naar de buitenwereld toe heerste, ook al niet bevorderlijk om geruchten over wat dan ook te onderdrukken.
Voor mij persoonlijk weer leuk, in een van de sporadisch filmfragmenten uit de tijd dat deze commandocentrale in bedrijf was valt in de docu een barkeeper te zien, oud-militair van het Canadese leger en groot musicus. Een oom van me. Hij is aan de gevolgen van het inhaleren van asbest overleden.
Uitgelichte foto: Joachim Wilbers – bron
Een gedachte over “Commandocentrale van de NAVO…”