De vrije pers

Staalwerken De Maas – Maastricht (1961)




Het is toch vreemd gesteld met de vrijheid van mensen die leuren met dat begrip. Als een bv mag in dit land een beweging als partij opereren die volkomen afgesloten is voor de buitenwereld, volledig oncontroleerbaar is ook op financieel gebied. Strikt genomen kan een persoon zich alle vrijheid van de wereld permitteren en krijgt, zoals dat heet, op onze kosten ook nog een peperdure beveiliging op de koop toe. Het is alsof een nieuwe fascistische variant, die spot met alle democratische beginselen, gelegitimeerd wordt om die democratie om zeep te helpen.

Deze beweging wordt, daar heeft het alle schijn van, op vrijwillige basis of via mantelorganisaties  ondersteund om steeds verder verankerd te raken in de maatschappij. Het duidelijkst blijkt dat bij media activiteiten. Ik heb geen expertise gedaan, maar opvallend is het sjabloonachtig karakter van allen die structureel openlijk en ogenschijnlijk op eigen houtje zich inspannen voor de zaak die PVV heet. Zo stoot ik op Dutch Free Press, anoniem volgeschreven door iemand  die zich Blondemevrouw noemt. Haar dagtaak schijnt te bestaan uit twitteren en blogjes schrijven. Kan een mens daarvan leven? Wie is zij?

Net als in het geval PVV is het mistig gesteld rond die Dutch Free Press. Iemand die de publieke mening tracht te beïnvloeden, zeg maar propaganda voeren met een duidelijk doel, dient open kaart te spelen. Zelfs daartoe is deze vrouw niet bereid, haar schotschriften kan ze publiekelijk spuien zonder enige persoonlijke consequentie. Een dergelijke houding is bijzonder laf en geeft meteen ook aan dat de zaak die ze zegt te verdedigen, die van de vrijheid, slechts een vijgenblad is voor dubieuze zaken. En dat weet ze. Het enige waartoe ze in staat is, blijkt uit haar schrijfsels, is het politieke debat terugbrengen tot een thema, framen in de geest van Wilders en Bosma. In een werkelijk open debat zal ze afgaan als een gieter, ook dat weet ze.

Een alleraardigst voorbeeld. Symbolen, symboliek. Ze schrijft:

In een uitstekende column legt Theodor Holman uit, dat onze vrienden van Islamitische Staat zo gemakkelijk journalisten onthoofden en Canadese militairen afschieten, omdat zij hen niet meer als mensen zien, maar als symbolen. Maar het gaat nog verder, dan alleen de optiek van IS-slachters. Veel moslims in het algemeen zien ongelovigen niet als mensen. Dankzij de koran en ahadith. Daarom zijn zij oververtegenwoordigd in de criminaliteit in niet-islamitische westerse landen.

U ziet ze ratelt in een inleiding op een bericht meteen door naar het Grote Gevaar. Ze begint met een kwalificatie: uitstekend.  Ook Holman zette meteen de toon, zonder enige onderbouwing. Een citaat:

Die militairen zijn symbolen en het vernietigen van symbolen is, zoals we sinds 9/11 weten, een daad van groot heldendom.

Maar wat zijn symbolen? Dat maakt Holman niet duidelijk, want dan kan hij z’n suggestief stukje wel vergeten. Zie maar:

Wanneer alles symbool is geworden, zijn mensen ook geen mensen meer: ze zijn symbool. Van het kapitalisme, van het zionisme, van de democratie, van ongelovigen. De jihadi’s voelen zich dan ook niet zo schuldig; ze hebben immers geen mensen vermoord, maar ze vernietigden symbolen.

Wat doet hij vervolgens? Retorische trucs toepassen:

– Bij symbolen moet je wel met elkaar afspreken wat het symbool eigenlijk betekent. Dat is waar het steeds misgaat.
– Symbolen zijn handig, maar over het algemeen kinderachtig.
– Symbolen zijn vereenvoudigingen, dus ze staan voor iets omvangrijks.

Holman schijnt niet te (willen) begrijpen dat symbolen zich juist onttrekken aan ratio en kenmerkend zijn voor bijvoorbeeld kunst en religie. Juist daarin ligt de kracht van symbolen. Hij noemt als voorbeeld het kruis en gaat weer de mist in:

Een man die aan een kruis is vastgetimmerd en symbool is voor het lijden der gehele mensheid, komt mij nogal simpel voor. Maar ook in Nederland zijn er mensen die dit een teken van grote diepgang vinden, terwijl ik slechts een man aan een kruis zie.

Hij heeft zeker nog nooit gehoord van de Kruistochten, in dit verband beslist relevant. Wat deden de christenen bij de verovering en inname van Jeruzalem met de inwoners? Precies, geheel in het teken van het kruis, van een cultus die de dood aanbidt, werd gehandeld. Wat deden vervolgens de moslims bij de terugherovering?

Waar ik naar toe wil is het volgende. Mensen die ons een boodschap willen opdringen gaan te werk als genoemde personen. Hun redeneringen zijn van een dodelijke eenvoud. Weggelaten wordt  wat niet in het raamwerk past en begrippen worden niet gekaderd maar vaag gehouden, hier symbolen en symboliek, zodat ze met de inhoud aan de haal kunnen gaan. Denk ook aan “vrijheid”, wat te pas en te onpas gebruikt wordt. Tussen haakjes, hebben we wel een vrije wil?

Goed, om te laten zien dat het anders kan en moet, hier de weergave van een geruchtmakend artikel van Kermani, verschenen in de NZZ. Om velerlei redenen is het relevant, dat ontdekt u wel al lezende. Zoals het hoort, het opent nieuwe perspectieven. En die Blonde? Om van te gruwen, feitelijk geen repliek waardig. Ter illustratie nog een citaat:

Geen schuldgevoel (islam is sowieso een schaamtecultuur), geen gewetenswroeging, geen problemen met het zwaar mishandelen van ‘iets’ dat vanuit de koran symbool staat voor het kwaad. Waarom is de criminaliteit van moslims in Nederland en het westen zo ontzettend vaak gericht tegen ongelovige, niet-islamitische inwoners? Omdat ongelovigen geen mensen zijn vanuit islam beschouwd. Een symbool overvallen, met geweld beroven, mishandelen, verkrachten, dood slaan: met een schoon geweten met de koran in de hand.

U ziet, de pedofiele kwestie wordt er weer met de haren bijgesleept. Verkrachten… Ach ja, Mohammed was een pedofiel, over symbolen gesproken. Navid Kermani, daar wordt een mens wijzer van. De stem van een vrij iemand…
 

Bildansichten: Warum hast du uns verlassen?



Bron uitgelichte foto: Marie-Josée Kesselaer
Ingevoegde foto: Basilica di San Lorenzo in Lucina – bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.