How much of life is given, and how much of it is taken away?
A still from the video installation by Raeda Saadeh, “Vacuum”, 2007
Ooit zei deze vrouw vanwege het eerste proces tegen Wilders in essentie: “De parlementaire onschendbaarheid moet ook buiten het parlement gelden”. Voor wie het toen nog niet begrepen had waarvoor Femke Halsema stond werd het in een klap duidelijk. Dat ze niet begreep waarvoor ze pleitte maakte haar tot een nuttige klerk voor de fascistische zaak.
Halsema is een typisch voorbeeld uit domineesland, wij zijn moreel hoogstaand, onze rijkdom hebben we zelf door hard werken verworven, we zijn intelligent en de ander hoeft ons maar te volgen dan komt alles goed. Dapper zijn we ook. kijk maar naar het verzet tegen de moffen. Dat onze joden abtransportiert werden lag niet aan ons. Mensen als Halsema zijn niet te helpen, ze hebben het licht gezien. Vanuit deze verinnerlijkte paternalistische houding doen ze voorstellen niet geremd door enige kennis en historisch besef.
Dankzij een bericht van Olave Basabose, FEMKE HALSEMA’S BURDEN: DE TYRANNIE VAN MIDDELMAAT, kwam ik haar jongste proefballonnetje aan de weet: Nergensland. Om mijn gemoedsrust te bewaren ga ik ’t niet lezen, de reactie van Basabose is meer dan veelzeggend en zeer waardevol. Cynisch zou je kunnen zeggen, dat heeft die Halsema toch maar weer mooi klaargespeeld dat iemand er zijn energie in wilde steken om haar van repliek te dienen…
Hij besluit:
Halsema zal nooit schrijven dat wij in Europa mogelijk een verantwoordelijkheid hebben jegens de aarde die wij shoppend verstikken, jegens mensen wiens regeringen wij corrumperen en wiens steden we bombarderen, jegens gemeenschappen die we tot de hongersnood veroordelen, jegens gezinnen en jongeren die we in de woestijn en de zeeën laten doodgaan. Echte gerechtigheid is Halsema een brug te ver.
Zie ook:
En: Ze verdedigde het vrije woord, zegt ze… (NRC)
Uitgelichte foto: bron – Foto: Femke Halsema – 2010
