Vanwege de hypocrisie van een salonfascist en z’n reactie kwam ik bij zijn oorspronkelijke tipgeefster uit. Ze had nogal wat te melden, o.a. dit:
Het plan? Wat krijgen we te lezen? Of dit de bedoeling was? Het levert wel een illustratief inkijkje op over het denken met betrekking tot onze leefomgeving in het algemeen en meer nog over de rijke fantasie van die vrouw in het bijzonder. Ze kletst maar raak en wil steeds haar gelijk halen. Waarschijnlijk bereikte ze juist daardoor haar status van betrouwbaarheid voor goedgelovige zielen. Niet zoveel anders dan haar brother in crime salonfascist Horn.
Ter illustratie van haar fabuleren. Haar vroegere woning in Maastricht bevond zich aan de Meerssenerweg, enkele tientallen meters verwijderd van een eindhalte van de stadsbus met haltes van het streekvervoer nog dichterbij. Overigens verkondigde ze in die tijd ook dat ze met een bakfiets boodschappen deed bij een Turkse groenteboer in de Frankenstraat. Het heette haar ‘werkbuurt’ te zijn een van haar pertinente leugens. Tot zover haar hersenspindels. Die weerleggen is onbegonnen werk.
Samen zijn we nog ooit neergestreken op een terras aan de Markt. N.b. op haar verzoek. Het gevolg van deze ontmoeting was jarenlang ellende met en door deze vrouw, spullen kwijt en het toppunt van al ze deed aangifte tegen mij.
Aangifte? Door haar leerde ik mensen kennen die nooit twijfelen. Als ze bovendien weinig of niets begrijpen en kennis verwarren met weetjes hoed je dan om ze tegen te spreken. In haar geval was dat zeer extreem en werd Tibaert voor haar de incarnatie van de duivel. De Krapuul-sekte echter geloofde haar op haar woord of maakte bewust misbruik van haar laster, dat laat ik in het midden, om deze op hun beurt salonfascist Horn, die me uitgerekend was gaan volgen vanwege “fascisme”, te instrueren en te “informeren”.
Horn had me in eerder stadium verteld een vervolg te willen geven aan “zijn” boek over fascisme en zag, mag ik aannemen, in mij een bron voor informatie. Zijn jarenlange studie die volgde mondde slechts uit in een bespottelijke serie tweets, onder de noemer kenmerken van het fascisme. Het blijkt tot heden zijn enige zichtbare bijdrage over fascisme. Het boek waaraan hij steeds refereert en waar hij de co-auteur van was, is niet meer in de handel. Desondanks weigert hij pertinent het voor zijn publiek toegankelijk te maken.
De volledige geschiedenis rond deze twee figuren is zo grotesk, zo onwaarschijnlijk voor een buitenstaander, maar nadrukkelijk wel van een opmerkelijk fascistisch gehalte, dat ik toch blij ben dat ik dit meegemaakt heb en bovenal kan laten zien, met mij als kop van jut. Nette, o zo fatsoenlijke mensen die zich ontpoppen tot figuren tot op het bot onbetrouwbaar, het kunstje beheersen mensen te dehumaniseren en alles in het werk stellen hen de mond snoeren. Personen, zoals Horn, die blijkbaar niemand wat te bieden hebben, maar als een orakel te werk gaan en weten hoe een menigte aanhangers rond zich te verzamelen. Mensen die dreigen, niet terugdeinzen de politie op te zadelen met waanzinnige valse aangiftes.
Ach, ik weet uit ervaring dat het nog smeriger kan, regelrechte doodsbedreigingen, familie op de meest schunnige wijze door het slijk halen, leugen op leugen. Het vizier stond op me gericht.
Dit alles wist en weet die onbetrouwbare salonfascist. Nee, wegkruipen kan hij niet meer, maar hij gaat door met z’n fabeltjes, z’n verdraaiingen, zijn onwaarachtigheid. Nogmaals, zonder iemand iets te bieden, zonder een gesprek aan te gaan, maar steeds met één doel mensen in diskrediet brengen, oproepen tot verbieden en censuur. Steeds weer blijkt dat hij zich achter derden wenst te verschuilen, deze uiterst laffe man.
Beiden, Eveline en Jo, vonden me een antisemiet…
Dit is beknopt samengevat wat deze twee met elkaar bindt. Om die reden verstuurde ik de volgende tweet:
Vervolgens komt de grap. Hij pikt m’n screenshot in zonder context en stuurt het vervolgens weer rond. Is nog verder commentaar nodig?
Wederom wil hij schitteren met z’n moreel gezag, dat nergens op gebaseerd is. Lees de reacties op dat bericht maar. Begrijpelijk dat hij o zo bevreesd is dat kennis genomen wordt over wat Tibaert te melden heeft. Stel je voor, hij blokte me niet en een vrije uitwisseling van gedachten vond plaats. Voor hem moet dat een horrorscenario zijn.
Ter leering ende Vermaeck nu de bewuste blogspot van Eveline.
GROEN GRIJZE LEEGSTAND
EVELINE VAN DONKELAAR
Vandaag las ik in de krant het volgende stukje over het weren van auto’s uit de binnensteden.
Van alles wat er misgaat, krijgt de vergrijzing de schuld. Voor dit item, “leegstand” moet ik echter verwijzen naar de stadspolitiek:
Het is een duidelijke zaak: ik kom nooit in het centrum van Maastricht. Ik koop buiten het centrum. En met mij heel veel ouderen. Met de bus gaan betekent soms twee keer overstappen en zoeken naar ver-weg bushaltes. Met de belbus ben ik uren kwijt. Taxi is te duur, parkeren kost meer dan de eventuele aankopen.
Mijn oudere patiënten komen ook zelden of nooit in de stad. Er is geen bankje om op te zitten, de straatbekleding is veelal ‘looponvriendelijk’. De fiets, als je over de bergen en dalen naar naar het centrum heen komt, mag niet mee de winkelstraat in. Dus moet men vooral flink klagen over terugloop van omzet. En over de eenzaamheid van ouderen die hun huis niet meer uit komen.
Jaren geleden was dit in Dordrecht ook al zo. Leegstand en te weinig fantasie, weinig parkeerplek, te ver weg, bussen uit de buurt. Voor wie niet goed ter been is of was zoals mijn moeder destijds, is het centrum een crime, ondanks de leuke winkeltjes ( voor zover die er nog zijn).
De leegstand in Dordrecht en ook die in Maastricht is enorm. Om nog maar niet te spreken van Rotterdam en andere grote steden.
Persoonlijk doe ik mijn boodschappen in een winkelcentrum in een buitenwijk. Er zijn drie ingangen dus kan ik de parkeerplaats kiezen die het dichtst bij mijn hoeveelheid boodschappen past. De vloerbedekking is mensvriendelijk. Alles is toegankelijk voor mindervaliden. Er zijn toiletten en horeca naar keuze. Kinderen vermaken zich, voor ouderen zijn er her en der bankjes om even op adem te komen of te wachten. De Hema, C&A, Etos, Kruidvat AH, Jumbo en andere ketens zijn aanwezig en verder winkeltjes met een eigen karakter. Minder dan in het stadscentrum maar genoeg, tot nu toe. Ik kan met een winkelwagentje overal in en overal komen. Waarom zou ik dan in gotsnaam naar een centrum gaan waar het mij zo moeilijk mogelijk wordt gemaakt. Ik ben zo groen als het maar kan, maar mijn lijf wordt grijzer, samen met de rest van de bevolking.
De groene politici worden ook ouder; hopelijk hebben ze zich dan niet kapot gewerkt en kunnen ze allemaal met een bakfiets boodschappen gaan doen. Of in de binnenstad gaan wonen; politici worden (door ons ) goed betaald.
Oh ja, voordat ik her vergeet, al die eigenaars van leegstaande gebouwen hebben er baat bij dat ze leegstaan, het levert qua verliezen een leuke aftrekpost op die wij gezamenlijk weer aanvullen via onze belastingafdrachten..
Mij verbaast het niet dat de winkelstraten in de stadscentra kapotgaan. De nieuwe generatie gaat liever naar de sportschool en bestelt alles online.
Jammer wel maar het is niet anders.
©Gavi Mensch
Maastricht 2-2018
Update: Hiermee wordt het ook makkelijker om het centrum te omzeilen en de hele hoge huurprijzen. Het wordt kiezen of delen.
BRON
Writing and more – 2 maart 2018
En verder…
Uitgelichte afbeelding: bron
