Mensen, ligt dat nu aan mij? Ik val van de ene verbazing in de andere. Ben je op zoek naar een of ander vreemdsoortig schema over socialisme op de site van @cassandratroy wordt je geconfronteerd met een driedelig opstel onder de naam: “Occupy: de Oorsprong van het Cultureel Marxisme”. Het begint als volgt…:
In het komende weekend brengen wij een serie postings over de historische wortel van de #OccupyWallStreet beweging. Maak de seat belts maar vast, want je zult verstelt staan.
De zon begint op te warmen en de vlooien, op de diverse stadskampementen van #Occupy beginnen hun mouwtjes op te stropen. Het belooft weer een goed seizoen te worden met veel culinaire hoogstandjes *billetjes-in-het-gras* Wie vorig jaar de jongens en meisjes in de weer heeft gezien mag zich afvragen WTH hier aan de gang is. Ze schijnen geen enkel doel in het bijzonder te steunen, roepen wat vage protesten over #WallStreet en #BelastDeRijken, maar hebben wel een hele waslijst aan specifieke eisen opgesteld (zie het manifest) *OMG!* De beweging is ten prooi aan gebrek aan focus!
Ayn Rands boek “Return of the Primitive: the Anti-Industrial Revolution” (voor het eerst gepubliceerd in 1971 onder de titel, “The New Left”), bevat een aantal bijzondere inzichten. In de 60- en 70’er jaren was de contra-culturele revolutie de belangrijkste, decibelproducerende beweging. Amerika, het Westen en alles waar die voor stonden – rede, individualisme, materiele welvaart, vrijheid, wetenschap, technologie en kapitalisme – werden niet aflatend en fel bekritiseerd. In Operatie Decontrueer het Westen stond het wapen van de politieke correctheid (policor) centraal. De historische video hierboven laat zien dat policor (met de gerelateerde fenomenen, pOmo lingo en dialectiek (zie deel 2/3)) niet nieuw zijn. Het is een oude strategie, die voor het eerst werd toegepast door communistische agitators in de jaren 30 van de vorige eeuw.
Eerlijk waar, ik wreef m’n ogen uit, ik was perplex. Nieuwsgierig geworden? Lees hier verder: pomoland. En dan laten we nu Adolf Hitler aan het woord. Ere wie ere toekomt. Wat schreef deze Leider open en bloot in Mein Kampf, want eerlijk was hij. Ook hij had het niet begrepen op die marxistische dialectici, opvallend vaak joden in zijn ogen, die elk ballonnetje van hem doorprikte:
 |
|
Verklaring van de bisschoppen – mei 1936
|
“Hoe langer ik zo met hen twistte des te beter leerde ik hun wijze van disputeren kennen. Eerst spekuleerden zij op de domheid van hun tegenstanders, om zich daarna als er geen uitweg meer was, eenvoudig maar dom te houden. Baatte alles niet, dan begrepen zij iets niet goed of sprongen, vastgeraakt, over op een ander terrein en kwamen nu aandragen met dingen die vanzelf spraken; gaf men de juistheid hiervan echter toe, dan knoopten ze hieraan onmiddellijk geheel andere konklusies vast, en deden, alsof die nu ook aanvaard waren; viel men ze dan weer aan, dan weken ze uit en wisten niets meer precies. Waar men zulk een apostel ook aangreep, het was kwalachtig slijm wat men pakte; dat glipte tussen de vingers door, om zich het volgende ogenblik alweer aaneen te sluiten. Werd zo iemand echt werkelijk vernietigend verslagen, zo dat hij, onder het kritisch oog van de omstanders, niet anders meer kon dan toestemmen, en meende men, zodoende tenminste een stap vooruit gekomen te zijn, dan was de volgende dag de verbazing groot. De Jood bleek zich nu van dat, wat er gebeurd was, niet het minste te herinneren, vertelde zijn oude onzin opnieuw, alsof er helemaal niets was voorgevallen en deed, wanneer men hem ter verantwoording riep, hevig verbaasd, kon zich in de verste verte niets meer herinneren, behalve de reeds de vorige dag bewezen juistheid zijner eigen beweringen. Ik stond er dikwijls verstomd over. Men wist niet, waarover men zich meer moest verbazen: hun vaardigheid van tong of hun vaardigheid in liegen. Langzaamaan leerde ik hen te haten.”
(Mein Kampf, pg. 69).
U leest het goed, evenals Ayn Rand, waarbij Alexandra Strieker al haar wijsheden vandaan haalt, had Hitler een hekel aan mensen die het dialectisch denken beheersten. Het citaat van Hitler stamt uit een analyse van Mein Kampf uit 1941, door de auteur Kenneth Burke na de oorlog heruitgegeven. Voor Burke ligt ook hier de wortel voor het antisemitisme van Hitler:
“In die tijd vond in mijn binnenste de grootste omwenteling plaats, die ik ooit beleefd had. Ik was van halfovertuigd wereldburger tot fanatiek anti-semiet geworden.”
(Mein Kampf, pg. 71).
“Daarom is het mijn overtuiging, dat ik werk in de geest van de Almachtige Schepper: want door mij te verweren tegen de Jood strijd ik voor het werk des Heren.”
(Mein Kampf, pg. 72; cursief: onderstreept door Hitler).
Toen ik dit las moest ik onwillekeurig denken aan Wilders. Ook iemand met een intellectueel tekort, zelfs vele malen groter als dat van Hitler. Ook hij voelt zich geroepen voor te gaan in een strijd, nu tegen de Islam. Zijn hameren op de joods-christelijke waarden doen verdacht veel denken aan Hitler’s strijd voor het werk des Heren. Belangrijker nog. De zelfbenoemde filosemiet Wilders is in wezen een ordinaire antisemiet. Ook hij veracht elke wezenlijke discussie en gaat ze het liefst uit de weg. Hoe is het mogelijk dat deze man zich desondanks durft te beroepen op joodse waarden?
Of Marx gelijk had met zijn stelling dat de geschiedenis zich nooit feitelijk herhaalt, maar slechts in die zin dat een tragedie terugkeert als een komedie. Laten we het hopen. Als we ‘t stukje lezen van Strieker zou dat best het geval kunnen zijn. Huilen over zoveel onbenul is niet meer mogelijk, je kunt er alleen maar om lachen. Waarom er dan aandacht aan besteed? Dan is een blik richting het land van de vrijheid vereist, het land van onze bevrijders. U kent het wel, het land waar een Sarah Palin bijna vice president was geworden en een Tea Party floreert. Waar op initiatief van het Pentagon het baanbrekende en racistische “Clash of Civilizations” kon verschijnen, waar een gemankeerde opbouwwerker het tot president schopte. Een land met een wapenarsenaal dat een overkill bevat om vele malen de hele wereldbevolking uit te roeien. Het land dat een eindeloos durende oorlog heeft verklaard aan het terrorisme. Ook een land volkomen machteloos zonder de kracht van het kapitalisme. Begrijpelijk dat dit economisch model niet ter discussie mag staan en beschouwd moet worden als het eindpunt van de menselijke beschaving. Logisch dat in dit land van de vrije markt, zoals daar democratie gezien wordt, alles en iedereen tot product wordt gemaakt en het lezen en bestuderen van Marx net niet verboden is. In God’s own country geef je je niet af aan de duivel, nietwaar?
Mogen we mensen in het land van Spinoza, die collaboreren met een politiek van totale onderwerping aan de Leitgedanke kapitalisme staat gelijk aan democratie staat gelijk aan vrijheid, landverraders noemen? Lieden, die de strijd aanbinden tegen mensen die streven naar sociale rechtvaardigheid, naar samenwerking met iedereen die een bijdrage wil leveren aan de maatschappij niet uitsluitend om winstbejag? Dan staat Wilders met stip op plaats één en is mevrouw Strieker een nuttige adept. Mensen die een systeem van wereldwijde uitbuiting van mens en natuur als alleenzaligmakend beschouwen. Hun doel trachten ze te bereiken door intimiderende fascistische methodes. Opleggen van dat door hen zo betitelde vrijheidsmodel is hun keuze. Met welke middelen ook. Geweld uitdrukkelijk inbegrepen.
U excuseert me dat ik niet verder ingaan op het stukje van Alexandra Strieker? Het staat bol van insinuaties en idioot taalgebruik en heeft een mensenverachtende strekking. Waar ik zelf onpasselijk van word is het a-culturele sfeertje, dat deze figuren om zich heen verspreiden. Dan was Marinetti me toch liever.
Nog een berichtje uit “Pomoland”. Mensenverachtend zei ik… Kent u de karikaturen uit de nazi-tijd? Ook een onderwerp om eens aandacht aan te besteden. Propagandamethoden in beeld en woord. Fascistische continuïteiten…
-
ADEL
-
SAMENLEVEN MET PEDOFIELEN
-
ELKE PVVER PAK JE! WAT BEN JIJ EEN SLECHT MENS.
-
BED, BAD, BROOD VOOR ALLE WERELDBURGERS
Afbeelding: bron
