Taal en nazitaal

Gepost op door tibaert

Cet obscure objet du désir…: “Jeux de filles”

 

Il n’y a pas que le Pape qui fasse des bulles … mais du coup … lire rend belle ….

 
Taal, we beseffen het nauwelijks meer, ontstond uit de behoefte aan handelen, om te produceren. Uit arbeid dus, met handen en voeten. Zo ontwikkelde zich het bewustzijn. Gedachten konden uitgewisseld worden en als ervaring en kennis opgeslagen en verder aan het nageslacht doorgegeven worden. Zonder taal geen bewustzijn, met bijbehorende emoties uiteraard. Zo zijn we tot een menselijke cultuur gekomen. Een wisselwerking tussen handelen en denken, tussen praktijk en theorie.

Om eens voor een keertje Marx te citeren: 

“Die Sprache ist so alt wie das Bewußtsein – die Sprache ist das praktische, auch für andre Menschen existierende wirkliche Bewußtsein, und die Sprache entsteht, wie das Bewußtsein, erst aus dem Bedürfnis, der Notdurft des Verkehrs mit andern Menschen…

Die unmittelbare Wirklichkeit des Gedankens ist die Sprache.” 

(uit: Deutsche Ideologie – Feuerbach)

Wat is uit taal geworden in de loop der geschiedenis? Politiek gezien? Een bij uitstek belangrijk machtsinstrument. Daartoe diende vooral het scheppen van een standaardtaal. De eersten die het op deze wijze introduceerden waren de Spanjaarden in hun rijk waar de zon nooit onderging. In een gekerstend rijk. Een rijk, een taal, een religie. Wat het betekende voor al die onderdrukte volkeren laat zich makkelijk voorstellen. Hun ervaringen, hun geschiedenis, hun leven werd aangepast aan dat van de machthebbers, aan de behoeften van de machthebbers. Hun cultuur werd hun ontnomen. Een aderlating voor de hele mensheid kun je stellen. Of beeldend uitgedrukt in de woorden van Eduardo Galeano: “Een talisman, die geen toverkracht meer bezit.”

Zoals zoveel wordt in onze verlichte tijd het machtsinstrument taal veel subtieler ingezet. Meer een vorm van herbenoemen van onaangenaam of bedreigend klinkende begrippen. Soms zelfs appellerend aan aangename, onschuldig lijkende zaken. Te binnen schiet me nu een voorbeeld in het Duits: Entsorgungspark i.p.v. Atommülldeponie. De bedoeling is duidelijk. Ook om het taaleigene, het nationale karakter van de taal te bewaren worden richtlijnen gegeven. Daar danken de Fransen hun ordinateur aan.

Vreemder is het als mensen, die een politiek ideaal zeggen na te streven, zich van een eigen idioom gaan bedienen en daarmee andere, potentiële aanhangers toch, buitensluiten. Waarom gedragen zich als een sekte, waarom communiceren ze niet in de gewone omgangstaal? Om de werkelijke lading van de door hun gehanteerde begrippen te versluieren? Om bij voorbaat een discussie over hun zienswijze de pas af te snijden? Om buitenstaanders niet in de gelegenheid te stellen hun bedoelingen tegen het licht te houden? Waarschijnlijk een combinatie deze mogelijke opvattingen.

Een bijzonder voorbeeld van dit gedoe is ene Cassandra Troy op internet bij Twitter. Ze ontleende vermoedelijk haar gedachten over taalgebruik aan Duitse neonazi sites. Gutmensch is een begrip uit die hoek en is inmiddels volledig ingeburgerd bij extremisten in het rechtse spectrum. Op haar blog Plein2010 viel het volgende te lezen:


Bestrijd Linkse Retoriek met Nazis

Weer een nieuw rechts initiatief

 

Het Britse uberlinkse huisblad van Labour, The Guardian kwam vandaag met een tendentieus artikel over een betrekkelijk nieuw initiatief van de Conservatieven, de Young Britons Foundation. Studenten worden er voorbereid en opgeleid tot toekomstige leiders. Er is stevige kruisbestuiving met de Amerikaanse conservatieven.  De stichting wordt voorgezeten door Europees parlementslid Dan Hannan, die vorige week nog figureerde als organisator van de eerste Tea Party UK.

Het artikel in The Guardian staat bol van de suggestieve kleuringen en retorische trucs, die gelukkig in Nederland nog niet zo vaak toegepast worden. Een Engelse blogger heeft vermoedelijk gelijk als hij de linkse aanvallen voorstelt te bestrijden met humor: bestrijd de valse aantijgingen van “racist!”, “Nazi” en “fascist” met … nog meer Nazis! Dat wil zeggen Nazihumor. Lees het allemaal in mijn Engelse blog, Politeia.
 

 


Frappant, de link naar die site Politeia werkt niet meer. Over haar nazihumor (opvallend ze schrijft nazi met een hoofdletter) komen we dus niets meer te weten. Wel weten we dat ze aan de slag is gegaan met een eigen begrippenkader. Of we deze tot haar nazihumor moeten rekenen? Zou best kunnen. Lees maar het aan mij doorgestuurd bericht: Onbegrijpelijke woorden…

Over taal, nazitaal en Sprachregelung een ander maal meer. Enkele dagen eerder al had ik Alexandra Strieker gevraagd een vocabulaire samen te stellen van haar zelfbedachte woordenschat. Hoe wil je anders van gedachten wisselen? Geen reactie. Wel verschenen er deze tweets:


 


Wat nu? Moeten we onze mond houden, mogen we niet meepraten? Is dit wat de nieuwe elite onder aanvoering van Martin Bosma nastreeft? Een gemeenschap van gelovigen in die ene waarheid terwijl de rest buitengesloten wordt? Ik vind dat de door Wilders uitgebazuinde vrijheid van meningsuiting steeds meer weerzinwekkende vormen aanneemt. Deze zelfbenoemde Kassandra voelt zich er wel bij.

“De kip is een oud stuk aan het parsen”, zegt deze mevrouw. Omdat ze momenteel schoon schip maakt met haar internet verleden, heb ik dat bewuste artikel van haar hand opgeslagen. Kunt u meteen kennismaken met de hoge mate van intelligentie van een dame die meent dat de wereld aan haar voeten ligt. Niet lachen a.u.b., neem haar in hemelsnaam volstrekt serieus. Doe ik ook: Het is een Nazi…
 

 


Foto’s: Alice est une Coquine – bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gepubliceerd door tibaert