Robert Frank: “Mary with Cat” (c.1950)
Wat zie ik een dag later, nog een bericht op m’n blog m.b.t. OBA. Als je deze zaken niet vastlegt geloven ze je niet en je vergeet het domweg. Het bericht begint als volgt:
“Ina begreep de man, ik begreep er niks van, aldus Ina. Met dat leeghoofd BenZonaaa heb ik slechts eenmaal contact gehad. Die kwam van zijn kant i.v.m. de aanklacht tegen Herman Falkenstein. Een Rotterdamse lul de behanger… “
Lees hier verder: Kom ze niet te na….
Dus nogmaals, volgens de een, Dijstelberge, lift ik mee door een aangifte te doen tegen iemand die me bedreigt, mijn familie te schande maakt, volgens de ander, Wouters, doe ik een valse aangifte. Volgens beiden ben ik een smaad en laster pleger, auteursrechtschender en leugenaar, een psychopaat met waarschijnlijk een oorlogstrauma. Een narcist. Kunt u het volgen? Ik niet. Heb ik te maken met ordinair crapuul? Waarschijnlijk wel.
Dijstelberge, enkele weken nadat ze mijn weblogs had doen verdwijnen:
Ik dacht dat de man nog voldoende zelfreflectie bezat om in te zien met welk een ridicule queeste hij bezig was.
Overduidelijk had ze geen spijt van haar actie. Ieder mens, met een beetje fatsoen in zijn donder en met respect voor de ander, zou zich rot geschaamd hebben. Zij niet. De fascistentruc werd optimaal toegepast, het “slachtoffer” werd tot dader.
De zelfgenoegzaamheid die tevens uit haar woorden spreekt zijn van dezelfde orde als die van Blondemevrouw. Ze bedoelen het misschien in hun hart goed, maar niets dat afwijkt van het eenmaal ingenomen standpunt zal tot hun doordringen. Ach, wat hebben ze het goed met zichzelf getroffen, ze twijfelen nooit, gaan nooit een gesprek aan en hun oordelen staan vast. Maar vraag u af, wat richten deze mensen aan?
Nog een naschrift. Een week later kom ik namelijk deze tweet tegen van Niels, medeaanklager bij de affaire Herman F.:
U ziet het, wat een lul die Cargawar. Een man met overweldigend bewijs. Evenals Ina. Ben weer eens bij haar wezen kijken en zie dit:
Voor de zekerheid RT ze haar aanklacht tegen Wilders. Wat een diep psychologisch en sociologisch inzicht spreekt uit haar woorden. De twee boodschappen vormen tezamen een politieke analyse, waarmee feitelijk alles gezegd is. Ja, daarvan is ze overtuigd, deze hoofdredactrice van de nieuws- en opiniesite Krapuul. In welke wereld leeft deze vrouw? Zou ze een dispuut aandurven? Misschien eentje over feminisme?
Geloof me, ik ben nog steeds nieuwsgierig naar haar reacties op Van Creveld. Al twee jaar wacht ik op de andere kant van de zaak…
Uitgelichte foto: bron
