Een menselijk woord

Gepost op door tibaert

Kuifje bericht…



Een menselijk woord… Bedoeld wordt dan, nemen we aan, een teken van mededogen, van spijt, een woord om op te beuren. Vergeten wordt daarbij dat alle daden en woorden menselijk zijn al te menselijk. Ze kunnen er toe dienen mensen een geweten te schoppen, om met Louis Paul Boon te spreken, of om haat en vernietiging goed te praten.

Haat, een veelvuldig gebruikt begrip heb ik mogen constateren sinds ik me op internet meldde, steeds in negatieve zin gebruikt totdat een groot Spinoza-kenner opdook, wiens dochter zich had aangesloten bij de fascistische beweging van Wilders en plaats had genomen in de Tweede Kamer. Haat was een groot goed verkondigde hij. Het bleef onweersproken ook door lieden die zijn fascistische praatjes in het verleden hadden opgenomen in hun anarchistisch genoemde blaadjes. Gepast wegkijken op het juiste moment is een gave waar blijkbaar ook anarchisten onder gebukt gaan. Waarschijnlijker nog, een kenmerk van de Hollandse volksaard gepaard aan de handelsgeest.

Haat, haten of beweren dat van haat sprake is maakt het leven voor veel mensen overzichtelijk valt steeds weer te constateren. Een dooddoener, een excuus om niet op zaken hoeven in te gaan en om feiten te negeren. Een stellingname die contraproductief is voor de menselijke gemeenschap, ze blokkeert samenwerking, ideeën te ontvouwen en ze maakt het bovenal mogelijk misdaden met de grauwe sluier van het vergeten te bedekken als gif dat in de grond, in het water of in de lucht ogenschijnlijk verdwenen is, maar dat uiteindelijk als een boemerang werkt. Het niet verwerkte en ontkende leven legt daardoor een zware hypotheek op de toekomst.

Een fatale stap, een schandelijke en feitelijk misdadige stap wordt gezet als kritiek, die iets tracht duidelijk te maken over de toestand in de wereld, wordt weggezet als haat. Veelvuldig heb ik dit mogen ervaren. Mijn conclusie: fascisme is niet meer ver weg. Zijn we gedoemd om steeds weer in dezelfde opgezette vallen te trappen of te wel hoe worden slachtoffers tot collaborateurs en zelfs daders? Een vraag die we (ons) voortdurend moeten stellen.


“Gewissen, was ist das?” – Fernsehsendung mit Fritz Bauer u.A.
Film von Hans-Eberhard Pries, 1966, Norddeutscher Rundfunk, Erstausstrahlung am 8.5.1966

 
 
Niemand van de verdachten sprak een menselijk woord, toonde spijt of vroeg om vergiffenis, zei Fritz Bauer. Schuldig voelde zich geen van allen, niet zozeer omdat ze “slechts” bevelen hadden opgevolgd, maar simpelweg omdat afkeer en haat verinnerlijkt waren, zoals nu in Israël, ook in Israël, de haat tegen Palestijnen het ondenkbare mogelijk heeft gemaakt, het doden van vrouwen en kinderen als een vorm van genocide.

Auschwitz was veel meer dan een KZ en vernietigingskamp. Het was uitverkoren door de nazi’s om uit te groeien tot een Germaanse modelstad, als Polen gezuiverd zou zijn van haar oorspronkelijk bewoners, niet uitsluitend joden. Belangrijke takken van industrie en wetenschap hadden zich er al gevestigd. Bank- en industrieel kapitaal waren hier innig verweven met de staat tot beider voordeel.

Die verwevenheid aan het licht brengen vond plaats onder het gezag van het OMGUS m.n. door juristen en historici. Grondig onderzoek volgde en er verschenen enkele lijvige rapporten. Echter, de intense vervlechtingen tussen Duits en Amerikaans kapitaal, bijvoorbeeld IG Farben, Dow Chemical en Ford, dreigde de doos van Pandora te openen en verder onderzoek werd onmogelijk gemaakt. De Koude Oorlog was begonnen en de BRD geïnstalleerd om er een rol in te vervullen. De “Ermittlungen gegen die Deutsche Bank” waren wel verschenen. Het rapport opent met een drietal aanbevelingen:
– liquidatie van de Deutsche Bank;
– alle verantwoordelijken van deze bank als oorlogsmisdadigers voor het gerecht;
– alle leidinggevenden en verantwoordelijken van deze bank uitsluiten van het economisch en politiek leven in Duitsland.

We weten het, het Wirtschaftswunder is gebouwd juist op de verworvenheden van de nazi’s en het kwijtschelden van schuld aan Duitsland. Haar industrie kon nu volledig gemoderniseerd de concurrentie aan. Niet wij hebben de oorlog gewonnen, zei men in Engeland, maar Duitsland. En weer werden Autobahnen aangelegd zoals in de 30er jaren, ook in Nederland, geheel passend binnen het concept van een te voeren oorlog tussen Oost en West. Het bijproduct auto maakte de consumptiemaatschappij mogelijk. Een treffend voorbeeld van een win-win situatie waar ook Hitler naar gestreefd had. Markten veroveren, grondstoffen plunderen en onze cultuur uitdragen.

Nederland heeft feitelijk nooit anders gedaan, zie de slavenhandel en hoe koloniale macht werd uitgeoefend. Is een mooiere verdeling tussen bedrijfsleven en overheid denkbaar? De moraal werd en wordt geleverd door de christelijke kerken, niet eentje van haat, maar van zuivere liefde. Kijk maar eens rond in Nigeria waar Shell en Heineken actief zijn. Wij leven er goed van. Toch mooi, die “vrije markt” van ons en die democratie. Wel mondje dicht over de achtergronden.

Hebben we een perfecte legale maffia geïnstalleerd in dit land, “ons land”, dien je je af te vragen. Alcohol…
 


 


 

LITERATUUR
Auschwitz – Täter, Gehilfen, Opfer und was aus ihnen wurde – Ernst Klee (1986)

Uitgelichte afbeelding: bron – Video: bron

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Gepubliceerd door tibaert