Het is niet te lezen zonder misselijk te worden…

De dansende dood

---

Dansen op iemands graf kreeg ik later van Van Donkelaar te horen. Ze had de screenshots van mijn tweets bewaard beweerde ze. Niemand kreeg ze ooit te zien. Deze vrouw ging werkelijk alle perken te buiten. 

Van Donkelaar, dat is in het onderstaande goed bemerkbaar, raakte najaar ’13 steeds meer buiten zinnen of was ze in de ban van haar waan dat haar glorieuze overwinning op  Tibaert in het verschiet lag? Ja, een jaar eerder was ze een wedstrijd met me begonnen, ik weet nog steeds niet waarom, die ik niet zou winnen. Ik ben haar zeer dankbaar. Zie maar hoe heerschappen als Riethof en De Raaij diep het moeras inzakten, waar ze niet meer uitkwamen. Dijstelberge, idem dito, met haar belangeloze hulp aan Eveline. Het alledaagse fascisme kwam volledig bij hen bloot te liggen. 

Wat een zooitje, kan ik nu, achteraf stellen, mei 2017. En wat ik allemaal inmiddels niet tegenkom…

Zo zie je maar, geen copie van de berichten die omstreeks het overlijden van Jeannie verschenen zijn. Uit de woorden van André de Raaij maak ik op dat ik spuw op haar graf: 

Eveline van Donkelaar is er misselijk van, maar ze heeft het ook over chantabel zijn. Ze moet nu vechten voor haar gezin en stapt naar de krant. Daar werkt een vriendje van André, zo te lezen, de voor mij welbekende Steven de Jong, een communicatie-wetenschapper. Krijg overigens de indruk dat André in eerste instantie iemand anders op het oog had.

Het is veel, zo plots, terwijl ik dit nooit eerder zo in samenhang gezien had. Hoe ik er toch achter kwam? Het is momenteel heel eenvoudig geworden bij Twitter om iets terug te zoeken, kijk maar onder “@vanovernaar kip“. Voor mij openbaart zich hiermee alweer een nieuwe wereld van laster en smaad over Tibaert. Naarstig zoeken onder de oude tweets van Tibaert maakt ook niet veel duidelijk waar het allemaal op slaat. Zouden ze het zelf wel weten?

Nou ja, zonder te weten waar het over gaat, stelt Pyt in ieder geval vast dat een grens overschreden is. Welke? Deze? Iemand beweerde namelijk dat ik wel zou juichen bij het overlijden van iemand die Wilders adoreerde:

Mijn eerste reactie op het schunnige gedoe was een gedicht van Bertolt Brecht:

Verder heb ik nog enkele woorden gewisseld met een geestverwant van Jeannie, mijn stalkster Jeky. We beseften dat we elkaar begrepen en in die sfeer heb ik een blog geschreven, waarvan nu een reconstructie: Jeannie. En zie, wie leverde commentaar op m’n gesprek met Jeky (zie bijgevoegdeTL)?

Wat een vlegel.


Voor het overige? Mijn weblogs zijn verdwenen dankzij Ina Dijstelberge, Eveline van Donkelaar beweert dat ze ze opgeslagen heeft en ze heeft toegezegd ze mij te overhandigen. Daar is ze dus wettelijk toe verplicht. Het kan per post, want ze kent mijn huisadres.

Als reconstructie (met de bewaarde screenshots als handleiding) zijn over de laatste 10 dagen van oktober tot begin november 2013 inmiddels verschenen:

• Trollen, propaganda en wat dies meer zij…

• De kip is jaloers en intens gemeen

• “love break my bones, and i laugh”

• Jacqueline Wouters in oktober 2013

• Zuigen, zeuren, uit je nek lullen

• Het werkelijke stalken van achterbakse mannekes…

• Valse schaamte

• Kletspraatjes van de kip

• De viezigheid op mijn computer

• Bonne-maman Amélie

• Jeannie

• Allerheiligen

• Lafhartige onderkruipsels

• Het chanteren van een griezel

• Een stuk vreten, zegt ie…

Voor de duidelijkheid, alle door mij op 31 oktober verzonden tweets, de dag waarop tot me doordrong dat Jeannie was overleden, waaruit ik hier enkele laat zien als context en voorgeschiedenis.

Ook hier en nu…

Fascist Zeg maar Peet, de kickbokser, lijkt van het toneel verdwenen. Een van de lieverdjes van Sjaakie.
 

---

 

• WEBLOGS m.b.t. Ina Dijstelberge
• WEBLOGS m.b.t. André de Raaij

 
En verder…

• EEN AANRANDER EN EEN DOLKSTOOT…

• DE VERWONDERING…

• MET DE KOP TEGEN DE MUUR LOPEN?

• EN DAN DIT…

• BEWARE THE KNOWERS

• IK GRUW

• KEURMERK VAN OVER NAAR

• DA FRAGTE ICH MICH, WAS FÜR EINE KÄLTE MUSS ÜBER DIE LEUTE GEKOMMEN SEIN